Activiteit: Statue Of Liberty National Monument - New York City, New York

Activiteit: Statue Of Liberty National Monument (U.S. National Park Service)

Adres:      251 Phillip St, Jersey City, NJ 07305, Verenigde Staten

Het Statue of Liberty National Monument (in het Nederlands het Vrijheidsbeeld genaamd) is een van de meest iconische beelden van New York en zelfs van de gehele Verenigde Staten. Bijna iedereen kent het beeld, het komt vaak in televisieseries en in films voor en ook staat het beeld vaak afgebeeld in de bladen. Het beeld dat symbool staat voor de vrijheid is in het jaar 1886 door Frankrijk geschonken aan Amerika ten teken van vriendschap, alsmede ter ere van het eeuwfeest van de Onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten van Amerika. Het beeld, inclusief sokkel, is 93 meter hoog en weegt meer dan 225.000 kilo. Het vrijheidsbeeld staat symbool voor de verwelkoming van iedereen in Amerika, zowel voor de Amerikanen zelf, maar ook voor de gasten, toeristen en immigranten in het land.

Mijn eerste reis naar New York maakte ik in 2006, samen met mijn ouders en familie. Tijdens die reis brachten wij een bezoek aan alle bekende bezienswaardigheden van New York waaronder het Liberty Island, het eiland waarop het Vrijheidsbeeld staat. Het was een erg indrukwekkend bezoek, maar toch ontbrak er nog wel iets aan.  Ik wilde namelijk graag een bezoek brengen aan het beeld en het museum welke in het beeld is gevestigd, maar helaas waren alle tickets voor de toegang tot het beeld op die dag al uitverkocht.

Een aantal jaar later ging ik samen met mijn vrouw, die toen nog mijn vriendin was, opnieuw naar New York. Het was een speciale reis en ik wist van tevoren al dat ik de tickets voor de toegang tot het Vrijheidsbeeld via internet moest reserveren. Via de site van Statue Cruises kocht ik 2 tickets, waarbij de overtocht naar het Liberty Island evenals toegang tot het Vrijheidsbeeld en haar kroon was inbegrepen. De kroon was pas weer een paar maanden geopend om bezocht te worden en dagelijks werden er slechts een select aantal van deze tickets verkocht. Ik was blij dat het gelukt was met het bestellen en kon mijn plannetje nu verder gaan smeden.

Op een van onze laatste dagen in New York  vertrokken we naar het Vrijheidsbeeld. Voorafgaande aan de reis had ik al wat gekocht wat ik op die dag mee zou moeten nemen. Het was best warm, maar toch moest ik mijn jas aandoen, omdat ik daar datgene wat ik gekocht had in mee wilde nemen. Mijn vriendin (ik spreek hier nog over mijn vriendin) vroeg me telkens waarom ik de jas aan had en ik vertelde haar dat het op de boot nog wel eens koud zou kunnen zijn en dat ik de jas daarom mee had genomen. Ze snapte er niks van, omdat het zo’n lekker weer was, maar ze liet het er maar voor even bij zitten.

We kwamen bij de kassa’s aan om onze tickets op te halen en daar zag ik dat alle tickets met toegang tot de kroon voor die dag inderdaad al uitverkocht waren. Gelukkig had ik de kaartjes dus al van tevoren besteld en kreeg ik deze dan ook netjes uitgereikt. We moesten even een uurtje wachten voordat we de boot op konden en besloten om maar even rond te wandelen en ergens te gaan zitten. Toen we op een bankje zaten vroeg ze weer naar mijn jas en ik verzon maar weer een klein smoesje.

Na een grondige controle, waarbij ik mijn jas gewoon door de scanner liet gaan, konden we na  enige tijd aan boord van het grote schip van de Statue Cruises gaan. We besloten om boven op het dek te gaan staan, zodat we een mooi zicht hadden op de haven van New York, Manhattan en het Vrijheidsbeeld. De lucht was wat aan de donkere kant, het was mistig en ik ging er van uit dat het zo zou gaan regenen. Dit was eigenlijk niet de bedoeling, maar ja daar was maar weinig aan te doen Af en toe waaide het ook nog eens behoorlijk hard, zodat ik kon zeggen dat ik mijn jas hiervoor had meegenomen.

Nadat we een klein kwartiertje op de boot stonden en toch wel hadden genoten van het uitzicht kwamen we bij Liberty Island aan. Het Vrijheidsbeeld zag er heel mooi uit, ik werd al een klein beetje zenuwachtig, want ik wist natuurlijk wat er komen ging. We verlieten de boot en liepen eerst een rondje om het beeld en om het eiland heen. De Amerikaanse vlag hing weer hoog in de lucht en overal om ons heen waren andere toeristen foto’s aan het maken van het Vrijheidsbeeld en de omgeving.

Wij besloten vervolgens om het beeld binnen te gaan en te kijken in het “Pedestal” gedeelte, oftewel het voetstuk van het Vrijheidsbeeld. Om de sokkel binnen te kunnen gaan moesten we aan de achterzijde van het Vrijheidsbeeld via een paar witte tenten onze tickets laten controleren en kregen vervolgens armbandjes uitgereikt waarop stond dat we toegang hadden tot het voetstuk en de kroon van het beeld. Er stonden kluisjes opgesteld, waarin mensen hun spullen op konden bergen. Natuurlijk zei m’n vriendin weer dat ik mijn jas er in zou moeten leggen, maar ik was eigenwijs en zei dat ik m’n jas aanhield. Ja het was behoorlijk lastig op die dag, maar ik had mijn jas natuurlijk niet voor niks meegenomen.

We liepen door het voetstuk van het Vrijheidsbeeld heen en zagen allerlei prachtige museumstukken van het beeld, bijvoorbeeld over de bouw ervan en hoe het verscheept is van Frankrijk naar Amerika.  Ook waren er vele mooie teksten te lezen over het beeld en de Verenigde Staten, maar eerlijk gezegd was ik er toen helemaal niet mee bezig. Ik zat ergens anders over na te denken, maar kon dat nog niet laten blijken. Mijn vriendin had in de gaten dat ik helemaal geen foto’s aan het maken was en dus stelde zij voor om zelf maar wat foto’s te schieten. We liepen verder door het museum heen en konden op een gegeven moment naar buiten toe gaan, we kwamen uit op de top van de sokkel waar het Vrijheidsbeeld op staat en hadden een schitterend uitzicht over het eiland en het water en aan de andere kant zagen we Manhattan liggen.

Graag wilde ik verder gaan naar de kroon van het Vrijheidsbeeld, want ik was nu toch best wel gespannen. Het was wel even zoeken hoe we er moesten komen, ik dacht eigenlijk dat we met een lift naar boven zouden gaan, maar niks was minder waar. We moesten namelijk naar boven via een hele hoge, smalle wenteltrap. Aan deze trap leek echt geen eind aan te komen. Het was erg donker en van het constante draaien werd ik een beetje dol. Het was erg warm en ik had mijn jas natuurlijk nog aan. Op bepaalde tussenstukken besloten we om even te wachten en op adem te komen, want het was echt een hele klim. Mijn hart had ik bijna in mijn keel zitten, ik werd rood maar wilde ook weer niet te veel laten merken.

Toen we eindelijk in de kroon van het Vrijheidsbeeld aan waren gekomen stonden 2 medewerkers ons op te wachten om ons welkom te heten en verder stonden er ook nog een paar Aziatische, Amerikaanse en zelfs Nederlandse toeristen. Het was een behoorlijk kleine ruimte en ik had het echt veel groter verwacht. We keken door de raampjes naar buiten en zagen de skyline van New York schitterend liggen. Het was echt een mooi uitzicht, maar ik kon er nog niet echt van genieten. Ik bleef een beetje staan draaien en mijn vriendin vroeg of dat we naar beneden moesten gaan, maar ik zei dat we nog  even moesten wachten.

Het bleef echter druk bovenin de kroon van het beeld en ik besloot om dan toch maar eindelijk mijn jas open te maken en uit mijn zak een brief te halen en te geven aan mijn vriendin. In deze brief had ik een verhaal geschreven over ons als stel en dat ik voor altijd samen met haar zou willen blijven. Toen ik zag dat ze bijna klaar was met lezen en al in tranen was ging ik op mijn knieën en pakte nog iets uit mijn jas. Het was een doosje, met daarin een ring die ik voor haar meegenomen had.  Ik opende het doosje en stelde de vraag. Van mensen om ons heen hoorde ik het bekende “Oh my god” en mijn vriendin zei met rollende tranen over haar wangen volmondig “Ja!” Applaus klonk om ons heen en we waren verloofd. Alle stress viel van me af en we waren samen gelukkig.

Inmiddels zijn we getrouwd en we denken nog vaak terug aan het Vrijheidsbeeld. Telkens wanneer het op televisie of in de bladen is te zien denken we weer terug aan die ene speciale dag. Mijn vrouw heeft het dan ook bijna altijd nog over mijn jas, die ik toen de hele dag dicht bij me droeg. Jullie kennen inmiddels de reden en wanneer ik voortaan schrijf over onze speciale reis naar New York dan weten jullie vanaf nu ook waarom deze reis voor ons zo speciaal was.