Adres: 875 N Michigan Ave, Chicago, IL 60611, Verenigde Staten
De skyline van de stad Chicago heeft mij ontzettend verbaasd, voordat ik naar deze stad op vakantie ging wist ik eigenlijk nog helemaal niet zo heel goed wat ik van Chicago moest verwachten. In eerste instantie was het destijds de bedoeling om een reis te maken naar Las Vegas en San Francisco, maar omdat ik zag dat onze vlucht van United Airlines op de heenweg een tussenstop in Chicago zou gaan maken vroeg ik aan het reisbureau, waar ik destijds de tickets zou gaan boeken (ik had ze toen nog niet geboekt) of het ook mogelijk was om middels een stop-over een aantal dagen in Chicago te verblijven. dat was gelukkig mogelijk en dus voegde ik de stad Chicago toe aan mijn reisplanning. De stad heeft heel erg veel indruk op me gemaakt, het was overal ontzettend schoon, de mensen waren heel aardig en de gebouwen en architectuur in de gehele stad hebben me versteld doen staan.
Ik heb al eerder geschreven over het Willis Tower Skydeck, waar ik tijdens mijn eerste dag in Chicago naartoe ben geweest en waar ik ontzettend van onder de indruk ben geraakt, echter was dat niet het enige uitkijkpunt in de stad welke ik heb bezocht. Op onze een-na-laatste dag in de stad met de bijnaam "The Windy City" zijn we namelijk ook naar het John Hancock Center geweest en hebben daar het John Hancock Observatory bezocht. Inmiddels is de naam van deze attractie veranderd in Chicago 360 Observation Deck, maar ik blijf het hier op mijn blog het John Hancock Observatory noemen, zo heette de attractie immers nog op het moment dat ik in Chicago was en het gebouw bezocht.
Het John Hancock Center is een wolkenkrabber van 344 meter hoog in het centrum van Chicago, het gebouw telt 100 etages en was in 1968 het een-na-hoogste gebouw van de wereld (het Empire State Building in New York City was destijds nog het hoogste gebouw). Inmiddels is er zoveel meer hoogbouw in Chicago bijgebouwd dat het John Hancock Center op dit moment het op drie-na-hoogste gebouw in de stad is en op de 8e plaats staat van hoogste gebouwen in de Verenigde Staten. Het gebouw is de thuisbasis van vele verschillende kantoren en restaurants, evenals ongeveer 700 flatwoningen. Het gebouw werd vernoemd naar de John Hancock Mutual Life Insurance Company, een ontwikkelaar en originele huurder van het gebouw. Het John Hancock Observatory bevindt zich op de 94e etage van het pand en vanuit dit observatorium kunnen 4 verschillende staten worden gezien en kan er met de juiste weersomstandigheden verder dan 130 kilometer ver gekeken worden.
Om vanuit het Palmer House by Hilton (het hotel waar we destijds verbleven) bij het John Hancock Observatory terecht te komen moesten we een klein half uurtje de Michigan Avenue omhoog lopen, het was eigenlijk een hele rechte lange weg in een prachtige omgeving. Het half uurtje, ofwel 2,25 kilometer, was voorbij voordat we er erg in hadden. Het was namelijk een mooie zonnige dag en we genoten van alles wat we om ons heen zagen. De stad Chicago was prachtig en het was mooi om er die dagen deel van uit te mogen maken. Doordat het zo'n mooie heldere dag was had ik extra veel zin om het John Hancock Observatory te gaan bezoeken, het zicht zou prachtig gaan zijn en ik was benieuwd hoe ver ik zou kunnen gaan kijken en wat er allemaal te zien zou zijn.
Toen we eenmaal bij het John Hancock Center aan waren gekomen liep ik naar de kassa van het observatorium en liet onze Go Chicago Cards zien, welke ik van tevoren via de website van Smartdestinations had gekocht. Deze kaarten werden gescand en vervolgens kregen we de toegangsbewijzen tot het John Hancock Observatory uitgereikt. Nadat we deze tickets in ontvangst hadden genomen kwamen we terecht in een grote hal waar veel mensen in de rij stonden te wachten om met de lift naar boven toe te gaan. In de hal werd allerlei informatie gegeven over het verleden, het heden en de toekomst van het John Hancock Center. Zo waren er bijvoorbeeld foto's van de bouw van het gebouw afgebeeld, maar stond er ook een grote maquette van het John Hancock Center in het midden van de hal.
Na enige tijd waren wij aan de beurt om met de lift naar boven toe te gaan, maar eerst moesten er natuurlijk weer een aantal foto's voor een groen scherm worden gemaakt, waar later dan een achtergrond op zou worden geprojecteerd en die vervolgens werden verkocht. We hadden tijdens die trip naar Chicago al wat andere foto's gekocht en besloten dat we deze foto's niet zouden kopen. We stapten met een aantal andere mensen de lift in en deze lift vertelde ons dat we in een van de snelste liften van de Verenigde Staten stonden, de tocht naar boven zou ongeveer 40 seconden gaan duren en de lift zou een snelheid van zo'n 33 kilometer per uur gaan bereiken. Tijdens de rit naar boven werd er verteld over het uitkijkpunt en de gratis multimedia tour welke we zouden gaan krijgen. Al snel waren we op de 94e etage beland en we betraden het John Hancock Observatory.
We kwamen in een vrij donkere ruimte terecht, waar andere mensen reeds stonden te wachten om met de liften naar beneden toe te gaan. Toen we deze mensen voorbij liepen kwamen we bij het daadwerkelijke uitkijkpunt uit. Een felle lichtinval kwam de ruimte binnen en ik raakte direct onder de indruk van het uitzicht dat werd geboden, wat was het weer prachtig en wat was het zicht mooi! Het heldere blauwe water van Lake Michigan zag er schitterend uit. In de verte zagen we de Navy Pier met het reuzenrad en de kleine bootjes die op het water lagen en ik vond het heel overweldigend. Het gehele observatorium was vierkant, maar we konden wel langs alle zijden van het gebouw lopen, zodat we een 360 graden beeld van de stad Chicago en haar omgeving konden krijgen.
Ik vond het prachtig om alle wolkenkrabbers van deze geweldige stad met de prachtige skyline te zien. Tot op de dag van vandaag vind ik het nog steeds moeilijk om te bepalen welke skyline ik mooier vind, ik twijfel tussen die van New York en Chicago, maar toch denk ik dat de skyline van Chicago mijn voorkeur heeft. Ik vond het echt schitterend om alles te zien, de gebouwen stonden allemaal op een geordende manier opgesteld en daardoor heerste er ook veel minder chaos en drukte in de stad leek het wel. Doordat het zo'n mooie heldere dag was leek de stad langs de kust en het strand van North Avenue Beach echt op een zonnige badplaats en daar genoot ik van. We hadden zeker geluk met het weer, waardoor het een erg mooie ervaring was.
We liepen langs de glazen muren en op een gegeven moment kwamen we een soort van glazenwasser-lift met allemaal glazenwasser-spullen tegen, op deze lift konden we gaan staan en met de attributen in de hand leek het net alsof we de ramen van het John Hancock Center aan het wassen waren. Natuurlijk hebben we hier een paar foto's van gemaakt, want het was best wel leuk en grappig om te doen. We stonden gewoon binnen hoor, alleen door het decor en de achtergrond leek het alsof we buiten tegen het gebouw aan stonden in de kleine lift. Op verschillende plaatsen langs de ramen stonden beeldschermen opgesteld waarmee ingezoomd kon worden op het uitzicht van dat gebied, dit inzoomen ging echt tot op de detail nauwkeurig en dat vond ik een heel mooi stukje techniek.
Het John Hancock Observatory had ook een eigen Skywalk, ik was erg benieuwd wat dit zou zijn, in eerste instantie dacht ik dat we echt buiten in de buitenlucht zouden gaan lopen, maar dat was echter niet het geval. De Skywalk viel eigenlijk een beetje tegen, middels een draaideur kwamen we namelijk in een gang terecht waarbij de glazen ramen waren weggehaald en er gaas voor in de plaats was gekomen. Er stond hier een duidelijke afzetting waar niet overheen mocht worden geklommen en er waren ook een aantal bewakers aanwezig die een oogje in het zeil hielden. De wind die daarboven waaide voelde je erg goed en maakte ook veel lawaai, het was bovendien ook behoorlijk koud zo hoog in de lucht. We besloten dan ook om maar weer snel naar binnen toe te gaan en de andere zijden van het uitkijkpunt te gaan bekijken.
We besloten om nog eenmaal langs alle 4 de zijden van het uitkijkpunt te lopen, we waren zo onder de indruk van het uitzicht en hadden nog geen zin om weer terug naar beneden te gaan. Het uitzicht bleef prachtig en de stad Chicago maakte me vrolijk. Natuurlijk werden er in het midden van het observatorium in een winkeltje ook weer allerlei souvenirs en attributen verkocht, hier heb ik als een echte toerist een tijdje bij staan kijken en uiteindelijk koos ik voor een leuke magneet voor op de koelkast. Verder beschikte het John Hancock Observatory ook over een eigen café waar broodjes en drankjes werden verkocht, hier hebben we wat te drinken genomen en zijn vervolgens weer met de snelle liften terug naar de begane grond gegaan. Het uitzicht dat werd geboden in het John Hancock Observatory was erg imponerend, dat kwam met name door het mooie zonnige weer, het blauwe water van Lake Michigan en de prachtige gebouwen en architectuur van de stad Chicago. Het was zeker weten erg de moeite waard en een hele leuke activiteit in Chicago om te doen!
