Adres: 20 Shaftesbury Ave, London W1D 7EU, Verenigd Koninkrijk
Voorafgaande aan mijn reis naar Londen was ik op zoek naar Amerikaanse restaurants en ik kwam er al snel achter dat veel van mijn favoriete Amerikaanse restaurantketens met een of meer vestigingen aanwezig zijn in de hoofdstad van Engeland. Toen ik op een gegeven moment het Rainforest Cafe had gevonden schreef ik het gelijk op als een van de te bezoeken restaurants. In Amerika was ik al vaker naar dit restaurant geweest en tevens bezocht ik een vestiging van het Rainforest Cafe in Disneyland Parijs. Ik heb het altijd een leuke en vrij unieke ervaring gevonden om bij het restaurant te gaan dineren, het eten was allemaal lekker Amerikaans en de sfeer die in de verschillende restaurants hing was altijd goed, vandaar dat ik het restaurant in Londen ook een bezoek wilde gaan brengen.
Het Rainforest Cafe is een themarestaurant dat sinds het jaar 2000 in handen is van het bedrijf Laundry’s uit Houston, Texas. Laundry’s is eigenaar van een groot aantal ketenrestaurants waaronder bijvoorbeeld ook Bubba Gump Shrimp Co, McCormick & Schmick’s en Morton’s The Steakhouse. De eerste locatie van het Rainforest Cafe werd geopend in 1994, in de Mall of Amerika in Bloomington, Minnesota. Graag zou ik ook eens naar deze mall toe gaan, maar dat is weer een heel ander verhaal. Het aantal vestigingen van het Rainforest Cafe is door de jaren heen steeds groter geworden en op dit moment zijn er, naast de vestigingen in Amerika, ook vestigingen van het restaurant te vinden in Canada, Frankrijk, de Verenigde Arabische Emiraten, Japan en dus ook in het Verenigd Koninkrijk, in Londen.
In Londen sliep ik in het Novotel Waterloo hotel, op de dag dat we naar het Rainforest Cafe gingen hadden we overdag al veel gedaan en gegeten. We besloten daarom dan ook om pas later op de avond te gaan eten. Vanuit het hotel namen we de bus naar Piccadilly Circus en van daaruit was het nog slechts enkele minuten lopen naar het restaurant. Toen we bij het restaurant aankwamen viel het me op dat het aan de buitenkant vrij donker was, ik vroeg me af of dat de zaak geopend was en gelukkig was dat wel het geval. We kwamen binnen in de grote winkel waar er allerlei spulletjes van dieren uit het regenwoud werden verkocht. Deze winkel kende ik ook al vanuit de andere vestigingen van het Rainforest Cafe welke ik eerder had bezocht. We liepen door de winkel en gingen vervolgens via een trap een verdieping naar beneden en kwamen uit bij het restaurant.
Nadat we beneden in het restaurant aan waren gekomen werden we opgewacht door een tweetal hostesses. Een van de dames vroeg aan mij of dat ik al eerder in het Rainforest Cafe was geweest en toen ik haar vertelde welke vestigingen ik al eerder had bezocht was ze daar best van onder de indruk, dat vond ik eigenlijk wel grappig om te zien. We werden naar een van de vrije tafeltjes begeleid en kregen de menukaarten uitgereikt. Het viel me op dat het in het restaurant in Londen een stuk minder druk was dan in de restaurants in Amerika waar ik eerder geweest was, dat kwam misschien ook door het latere tijdstip waarop we in het restaurant arriveerden. De inrichting en thematisering was wel precies gelijk aan de andere restaurants. Overal stonden animatronics van dieren opgesteld en er was een groot aquarium in het midden van de zaak. Door al het groen en de lichteffecten met regen werd het tropische regenwoud op een mooie manier nagebootst.
Naast de tafel waaraan wij plaats hadden genomen stond een grote gorilla, welke al aan het bewegen was. De ogen gingen op en neer en af en toe maakte hij een draai. Toen hij voor de eerste keer ging brullen en grommen schrokken we wel even, dit was echt heel grappig. Ik wist dat het komen ging, maar toch was ik er niet helemaal op voorbereid. Na even op de menukaarten gekeken te hebben wisten we wat we zouden gaan bestellen. Ik had zin in spareribs en dus bestelde ik de Mojo Bones met een Jacked Potato, dit was een gerecht bestaande uit een volledige strook spareribs met barbecuesaus samen met een halve maiskolf, watermeloen en een gepofte aardappel met room. Bij dit gerecht bestelde ik een gluten-vrij biertje met de naam Celia.
Een van de gerechten welke in Engeland en dus ook in Londen veel gegeten wordt is fish and chips, dit gerecht werd door de anderen aan tafel besteld. De Pride of Britain Fish & Chips, zoals het gerecht in het Rainforest Cafe van Londen genoemd werd bestond uit een in tempura gebakken groot stuk witvis, samen met een bakje erwtensaus, frietjes, tartaarsaus, een gegrild stuk citroen en een bakje met rauwkost. Bij dit gerecht werd een Pepsi Cola en een Tango besteld, dit was een alcoholvrij fruitdrankje. Vanuit een van de folders, welke ik bij het hotel had gekregen, had ik een bon van 15% korting op het voedsel (helaas dus niet op de drankjes) van het Rainforest Cafe geknipt en liet deze aan onze serveerster zien, zodat het vast duidelijk was dat we een coupon bij ons hadden.
Toen we op onze bestelde gerechten aan het wachten waren barstte het onweer los in het restaurant, alle dieren gingen flink tekeer en een fikse regenbui kwam naar beneden, dit vond ik weer erg leuk om te zien. De apen en vogels hadden de grootste lol en de slang die boven ons hing kwam ook wat dichterbij. Een van de gasten in het restaurant was jarig en dus werd er met de hele zaak luidkeels voor de jarige gezongen. De gratis Sparkling Volcano met het brandende sterretje werd door een van de serveerders gebracht en toen ik dit ijsje langs zag komen wist ik al welk dessert we zouden gaan bestellen. Op een gegeven moment werden de gerechten geserveerd en konden we lekker gaan genieten van het eten.
De spareribs waren heerlijk gebakken, de barbecuesaus was erg smakelijk en het vlees viel erg eenvoudig van het bot af. De Mojo Bones waren op de juiste manier klaargemaakt en ik was tevreden. De maiskolf en de gepofte aardappel vond ik erg lekker bij het vlees smaken, de watermeloen vond ik wat minder bij het gerecht passen, maar die heb ik nadat ik de rest op had ook nog opgegeten. De Pride of Britain Fish & Chips zag er ook erg goed uit. Het gerecht bestond niet uit verschillende kleine stukken vis, maar zoals gezegd dus uit een groot stuk witvis. Het bord was een stuk meer gevuld dan mijn eigen bord, maar dat kwam voornamelijk door de frietjes. De vis smaakte ook erg lekker, het enige minpuntje was dat de krokante laag op sommige punten iets te vet was.
Nadat we onze gerechten op hadden gegeten bestelden we nog een drankje, ik koos voor een cider van Koppaberg en er werd ook nog een Pepsi Cola besteld. Er werd gevraagd of dat we een dessert wilden gaan bestellen en ik vertelde de serveerster dat we dat wel wilden, maar dat we nog even zouden wachten. We kregen de menukaarten wederom uitgereikt, maar ik wist dus al lang wat we zouden gaan bestellen. De Sparkling Volcano zou het gaan worden, dit was een grote coupe gevuld met aarbeien- en vanille-ijs, grote stukken chocolade brownie, slagroom, marshmallows, stukken aardbei en banaan, karamelsaus en chocoladesaus. Dit geheel werd afgemaakt met een sprankelend sterretje. Het dessert was dus wel wat anders dan het gelijknamige gerecht vanuit de restaurants in Amerika, maar toch leek het me erg lekker.
Op een gegeven moment werd het dessert geserveerd en we keken elkaar lachend aan, dit zou een hele opgave gaan worden, maar toch gingen we ervoor. Het dessert smaakte zo lekker dat we er maar van bleven eten. Op een gegeven moment kwam de bodem zelfs in zicht. Ik genoot van de stukken brownie, de schijfjes banaan, de slagroom en de chocoladesaus. Tot onze grote verbazing aten we het dessert helemaal op. Het was echt heerlijk! Nadat we het dessert op hadden vroeg ik de rekening en gaf de coupon mee aan de serveerster. Ondanks de 15% korting van de coupon moesten we toch nog een flink bedrag betalen. Ik rekende het na en toen ik onderaan de bon zag dat er automatisch 12,5% fooi bij de bon was gerekend zag ik ineens waar het verschil vandaan kwam. Het Amerikaanse principe van het zelf opschrijven van de fooien werd dus ook in het Rainforest Cafe in Londen gehanteerd. In de Engelse restaurants in Londen was dat verder helemaal niet het geval. Maar goed we betaalden de rekening en gingen met een voldaan gevoel terug naar ons hotel. We hadden heerlijk gegeten.
