Adres: Haleakalā National Park, Makawao, HI 96768
Vandaag heb ik een fotoverslag voor jullie van mijn dagtrip naar het enige nationale park op het eiland Maui van Hawaii. Het park heeft de naam Haleakalā National Park en betekent het huis van de zon. Volgens een oude Hawaiiaanse legende hield de halfgod Maui de zon namelijk in het gebied gevangen om de dag langer te laten duren. Het gebied was sinds 1916 onderdeel van het Hawaii National Park, maar in juli 1961 werd dat park gesplitst in het Hawaii Volcanoes National Park op Big Island en Haleakalā National Park op Maui. In het jaar 1980 werd het park aangewezen als een biosfeer-reservaat. Het nationale park bestaat uit de top van de slapende Haleakalā-vulkaan, die voor het laatst uitbarstte in 1790 en het Kipahulugebied aan de kust. Het park is maarliefst 135 vierkante kilometer groot, waarvan bijna 78 vierkante kilometer bestaat uit wildernis. Per jaar bezoeken zo'n 1.265.000 mensen het park.
Voorafgaande aan mijn bezoek aan het Haleakalā National Park had ik gelezen dat het park vooral bekend staat om zijn unieke vulkanische kenmerken, de lange mooie rit met tal van uitkijkpunten naar de top van de krater en het ongewoon heldere uitzicht. Tevens zouden er Nēnē (Hawaiiaanse ganzen) in hun natuurlijke habitat in de Haleakalā Crater aangetroffen kunnen worden, echter zou daar wel goed gezocht naar moeten worden. Normaal gesproken ben ik meer een stadsmens, zoals jullie misschien wel weten, maar een nationaal park als het Haleakalā National Park mocht tijdens mijn verblijf op Maui natuurlijk niet ontbreken. Ik was dan ook erg benieuwd naar de uitzichten welke geboden zouden worden en tevens wilde ik de Nēnē graag tegenkomen. Het Haleakalā National Park was het eerste echte nationale park welke ik in Hawaii zou gaan bezoeken en ik keek dan ook erg uit naar de natuur die ik zou gaan zien
Tickets voor het park had ik geregeld middels het aanschaffen van de Hawaii TriPark pass, voor $ 30,00 hadden we toegang tot de 3 nationale parken van Hawaii. Vanuit de Kapalua Villas, waar ik verbleef, duurde het ongeveer 1,5 uur met de auto om bij de ingang van het park terecht te komen. Eenmaal in het park duurde het nog minstens even lang om bij de top van de krater uit te komen. Hoe hoger we reden des te mistiger het werd. Het weer werd slechter en het zicht werd minder. Van de schitterende uitzichten heb ik aan de top van de Haleakalā helaas niks gemerkt. We waren inmiddels al naar een gebied boven de mist gereden en wanneer we naar beneden keken zagen we helaas niks anders dan de hangende mist. We besloten daarom dan ook om weer een stuk naar beneden te rijden omdat het uitzicht daar wel geweldig was.
Tijdens de tocht naar beneden kwamen we een aantal Nēnē tegen en dat vond ik toch wel erg speciaal. Ik stapte uit en gelukkig kon ik er een aantal foto’s van maken, waarvan jullie er hieronder een paar kunnen zien. Het weer werd gelukkig ook beter en de lucht klaarde op, waardoor ik toch nog wel van de verschillende uitzichten heb kunnen genieten. Ik was vooral onder de indruk van het vulkanische panorama dat geboden werd, het voelde aan alsof ik op een andere planeet was beland, want had zoiets nog nooit eerder gezien. Een heel ander soort gebied was de Hosmer Grove, een uniek bos met hele aparte bomen en planten. Ik vond het vreemd dat op zo’n korte afstand de beide omgevingen zo verschillend konden zijn. Ondanks de mist welke een groot gedeelte van de dag in het park hing ben ik toch in staat geweest om veel van het Haleakalā National Park te bezichtigen. Ik heb mooie dingen gezien en vind het zeker een aanrader om het park te bezoeken wanneer je in Maui bent.
Zie hieronder een groot aantal foto’s welke ik van het Haleakalā National Park heb gemaakt. De foto’s bestaan onder andere uit afbeeldingen van het Visitor Center, de Summit Area, de Nēnē, de Volcanic Panorama en Hosmer Grove.
