Adres: 212 College St Ste 100, San Antonio, TX 78205, Verenigde Staten
Een van de restaurantketens waar ik al sinds mijn eerste reis naar Orlando naartoe wilde gaan, maar telkens niet aan toe ben gekomen is Joe’s Crab Shack. De naam van de zaak spreekt mij erg aan en tevens zien de restaurants er vanaf de buitenkant altijd erg gezellig uit. Tijdens het maken van de planning van mijn reis naar San Antonio zag ik dat er een vestiging van Joe’s Crab Shack aanwezig was op loopafstand van het hotel waarin we verbleven en dus moest het er nu maar eens van gaan komen. Ik plande het restaurant in om er te gaan dineren op de dag waarop we allerlei verschillende activiteiten in de buurt van het hotel (waaronder de GO RIO San Antonio River Walk Boat Tour, waar ik eerder over heb geschreven) op het programma hadden staan. Ik keek erg uit naar ons bezoek aan Joe’s Crab Shack, omdat ik er al zo'n lange tijd een keer wilde gaan eten en ik was benieuwd of dat de visgerechten in de buurt zouden komen van die van Red Lobster en Bubba Gump Shrimp Co.
Joe’s Crab Shack is een Amerikaanse keten van visrestaurants, de eerste vestiging werd in 1991 geopend in Houston, Texas. Op dit moment zijn er zo’n 100 vestigingen van de keten te vinden in veel verschillende staten van het land, de meeste locaties staan echter nog steeds in Texas. Joe’s Crab Shack was een lange tijd groeiende, in 2014 waren er meer dan 138 restaurants van de keten in 35 staten van Amerika geopend. Echter nam het succes op een gegeven moment af en moest de toenmalige eigenaar van de organisatie, de Ignite Restaurant Group, een verzoek tot faillissementsbescherming indienen. De keten werd verkocht aan Landry’s Restaurants Inc, welke voorheen al eerder eigenaar van Joe’s Crab Shack was, en zij besloten om 40 locaties te sluiten om zo een faillissement te kunnen voorkomen. Landry’s heeft echter wel als doel om de keten in de toekomst weer te laten groeien.
We bezochten Joe’s Crab Shack op een dinsdagavond, na een korte wandeling vanaf het hotel kwamen we rond 20:00 uur aan bij het restaurant. De zaak was gevestigd in een van de panden langs de San Antonio Riverwalk en zag er vanaf de buitenkant dus helaas niet zo uit als alle andere restaurants van de keten. Ik was gewend om het restaurant in een groot losstaand gebouw in de vorm van een houten hut te zien, maar dat was nu dus niet het geval. We liepen de vestiging van Joe’s Crab Shack in en er werd gevraagd of dat we binnen of buiten wilden zitten. Binnen in het restaurant vond ik het er nogal ongezellig uitzien, de ruimte was heel fel verlicht en ik vond het een beetje op een kantine lijken. Daarom stelde ik voor om aan een tafel zo dicht mogelijk bij de Riverwalk plaats te nemen, dat was gelukkig geen probleem en dus kregen we een tafel binnen in het restaurant met een fijn uitzicht op de Riverwalk toegewezen.
Onze serveerster kwam met de menukaarten aangelopen en ze stelde zich voor. Er werd gevraagd wat we wilden drinken, maar daar wilden we toch eerst even voor in het menu kijken. Ik had zelf zin in een biertje en bestelde een Shiner Bock, dit was een bier welke gebrouwen was in Texas. We vroegen aan de serveerster welke zoete cocktail zij kon aanraden en ze gaf daarbij de Watermelon Sangria, de Southern Spiked Tea en de TKO Punch als opties aan. Uiteindelijk werd er voor de TKO Punch gekozen, dit was een cocktail bestaande uit een tweetal soorten rum, perzikschnaps, kokossiroop, aardbeiensiroop, sinaasappelsap, appelsap en blue Curaçao. Het was een zeer kleurrijke cocktail met een flinke hoeveelheid alcohol. Er werd ook al meteen gevraagd wat we wilden gaan eten, maar daar waren we nog niet over uit. Ik wist al wel dat ik naast een hoofdgerecht ook een voorgerecht zou gaan bestellen, omdat ik daar een coupon voor had meegenomen.
De coupon voor een gratis voorgerecht had ik gekregen in mijn mail door lid te worden van de Joe’s Crab Shack e-Club (Joe’s Catch). Ik vond het zonde om er geen gebruik van te maken en dus bestelde ik, na even overleg gevoerd te hebben, de Popcorn Shrimp om ons diner mee te gaan starten. De drankjes werden al snel geserveerd, de TKO Punch zag er super uit. Alle verschillende lagen van kleuren zorgden er voor dat het drankje er heel erg uitnodigend uitzag om opgedronken te worden. Echter was ikzelf toch blijer met mijn bier, omdat ik niet zo veel om zoete drankjes geef. Nadat ik de eerste paar slokken van het bier had gedronken stond het voorgerecht al op tafel. Een behoorlijk grote bak met kleine, gepaneerde en gefrituurde garnalen inclusief een bakje pittige rode saus was geserveerd en we begonnen deze rustig op te eten. Ik vond de garnalen erg lekker smaken, ze waren goed knapperig gebakken en daar hou ik wel van.
In de tussentijd hadden we ook al aangegeven welke hoofdgerechten we wilden gaan eten. We hadden gekozen voor de Shrimp & Fish, dit waren wederom gepaneerde en gefrituurde garnalen, samen met gefrituurde stukken witvis, frietjes en een viertal bakjes met saus. Zelf koos ik voor de East Coast Platter, dit was een gerecht bestaande uit een krabkoekje, gevulde garnalen omwikkeld met bacon, gefrituurde witvis, gefrituurde kokkels geserveerd met friet en een tweetal sausjes. Helaas was het echter zo dat de hoofdgerechten al werden geserveerd op het moment dat we nog bezig waren met het voorgerecht. Ik vond dat een beetje vreemd, eigenlijk had ik er iets van moeten zeggen en de hoofdgerechten later moeten laten komen, maar dat heb ik helaas niet gedaan. Voor een volgende keer ga ik dat wel doen, want op deze manier konden we echt niet rustig eten en van alles genieten. Ik vond het erg jammer en baalde er van dat het op deze manier moest gaan.
Ondanks het feit dat ik het niet leuk vond dat de hoofdgerechten al zo snel op tafel stonden en ik het gevoel had dat ze ons snel uit het restaurant wilden hebben, om zodoende de tafel nog een keer te kunnen verkopen, vond ik de beide gerechten er wel heel erg lekker uitzien. Mijn East Coast Platter zag er heel divers uit. Ik vond het lastig om te kiezen met welke van de vier verschillende soorten vis en zeedieren die gebakken en gefrituurd waren ik zou gaan beginnen. Ik koos uiteindelijk voor het krabkoekje, welke ik samen met wat pittige saus op at. De smaak was heerlijk, net zoals de smaak van de met bacon omwikkelde garnalen en de gefrituurde kokkels. Ondanks de lekkere smaak merkte ik wel dat mijn maag redelijk snel vol raakte van alles wat ik aan het eten was. Ik begon steeds rustiger te eten en kwam tot de conclusie dat het me niet zou lukken om het gehele gerecht op te krijgen. Dat kwam niet alleen door de hoeveelheid, maar ook door de snelheid van serveren.
Uiteindelijk lukte het me nog wel om al het vis en de zeedieren op te krijgen, maar een flink aantal frietjes bleven achter op mijn bord. Van het voorgerecht waren ook nog steeds de nodige garnalen over en het bord met de Shrimp & Fish was ook bij lange na niet leeg. Onze magen waren vol en dat vond ik jammer. De rekening lag inmiddels ook al een tijdje op tafel, “whenever you’re ready” werd er door de serveerster bij gezegd, maar dat voelde bij mij niet zo. In het totaal moesten we een bedrag van $ 54,04 betalen, daar was het gratis voorgerecht al van afgetrokken. Vanwege het feit dat alles zo snel en gehaast gebeurde had ik geen zin om een al te hoge fooi te geven. We hebben niet echt de tijd gekregen om rustig van het diner te genieten en daarom viel mijn eerste ervaring met Joe’s Crab Shack ook een beetje tegen en had ik er voorafgaande aan ons bezoek meer van verwacht. Ik verliet het restaurant met een rotgevoel, maar wil een andere vestiging van de keten wel nog een kans geven.
