Adres: Av. Rafael Puig Lluvina, 23, 38660 Playa de la Américas, Santa Cruz de Tenerife, Spanje
Een tijdje geleden schreef ik voor de eerste keer over mijn reis naar Tenerife, destijds had ik het over het Hard Rock Cafe waar ik de eerste avond van mijn verblijf op het Spaanse eiland naartoe ben geweest. Naast het Hard Rock Cafe was er ook nog een andere bekende Amerikaanse restaurantketen op de plaats van mijn bestemming te vinden, namelijk Tony Roma’s. Ik was al eerder naar Spaanse vestigingen van dit restaurant geweest in Madrid en Valencia en beide keren was het me erg goed bevallen. Toen ik zag dat er ook meerdere restaurants van Tony Roma’s in de nabije omgeving van mijn hotel gesitueerd waren plande ik dan ook direct een bezoek aan een van die zaken in. We kozen er voor om de 4e avond van ons verblijf naar Tony Roma’s toe te gaan, natuurlijk hadden we ook een paar avonden met Spaans eten ingepland en dus wilden we niet naar al teveel Amerikaanse restaurants achter elkaar gaan.
Tony Roma’s is een Amerikaanse restaurantketen welke gespecialiseerd is in spareribs. De eerste vestiging van het restaurant werd in 1972 in Miami, Florida geopend door een man met de naam Tony Roma. Door de jaren heen is de restaurantketen flink gegroeid en werd in 1976 zelfs de eerste vestiging buiten Amerika in Tokio, Japan geopend. Op dit moment, in 2018, zijn er in het totaal meer dan 150 vestigingen van het restaurant aanwezig op 6 verschillende continenten. Een groot gedeelte van de internationale restaurants staat in Spanje, daar zijn namelijk meer dan 20 restaurants van Tony Roma’s te vinden. De meeste van deze vestigingen bevinden zich in of rondom Madrid. Daarnaast zijn er een aantal verschillende Tony Roma's gesitueerd in Murcia, Toledo, in en rondom de omgeving van Valencia, en dus ook op de Canarische Eilanden, waaronder Tenerife. Reden genoeg dus om ook een keer naar Spanje toe te reizen.
De vestiging van Tony Roma’s welke ik bezocht bevond zich op een kleine 10 minuten lopen vanaf het Hotel Mediterranean Palace, waarin ik verbleef. Echter zijn we eerst een wedstrijd mini golf gaan spelen (gewonnen natuurlijk) voordat we bij Tony Roma’s gingen eten, dus kwamen we via een andere route bij het restaurant aan. In de kenmerkende rode letters was de naam van de keten zowel aan de voor- als zijkant van de zaak afgebeeld, ribs – seafood – steaks stond er bij, en ik wist al dat het de ribs zouden gaan worden. Het restaurant had een groot terras, het was lekker weer, en we besloten om dan ook maar lekker buiten te gaan eten. Ik maakte wel eerst nog een aantal foto’s van het interieur binnen in de zaak. Alles zag er netjes uit, mooie zwarte booths met houten tafels, een open keuken met bar, veel zwarte afwerking en een houten vloer. Echter zat er niemand binnen te eten en dat gingen wij dus zelf ook niet doen.
We namen plaats aan een van de vrije houten tafels buiten op het terras en wachtten even totdat onze serveerster met de menukaarten kwam aangelopen. Verschillende tafels waren reeds bezet en omdat het zonnetje lekker scheen heerste er een hele relaxte sfeer. De serveerster kwam er aan en er werd gevraagd wat we wilden drinken. Ik bestelde een soort alcoholvrije radler van San Miguel, welke wel op de kaart stond, maar helaas niet voorradig was en dus moest ik iets anders gaan kiezen. Ik koos toen maar weer voor het standaard bier van Tenerife, een glas Dorada. Tevens werd er een Pina Colada besteld, dit was een cocktail met Bacardi rum, pina colada-mix, ananas en een schijfje sinaasappel. Ik had zin in de Onion Loaf als voorgerecht en keek op de kaart of dat deze werd aangeboden, gelukkig was dat het geval, alleen in Spanje heette het gerecht Aros de Cebolla. Naast dit gerecht werd er ook nog voor de gefrituurde mozzarella-sticks met pittige saus gekozen.
De serveerster kwam er al snel met de door ons bestelde drankjes aan, alleen moesten we nog even wachten op onze voorgerechten. Er werd gevraagd of dat we al wisten wat we als hoofdgerecht zouden gaan bestellen, maar we wilden hier nog even mee wachten totdat we de voorgerechten op hadden. Van het diner in het Hard Rock Cafe wisten we nog dat we door de grote schaal nacho’s al snel vol zaten en we moesten dus eerst even kijken hoeveel trek we nog na de voorgerechten zouden hebben. Gelukkig was dat geen probleem en na weer even gewacht te hebben stonden de voorgerechten op tafel. Mijn gestapelde gefrituurde uienringen met een bakje saus in het midden zag er dit keer exact zo uit als in Amerika en daar was ik erg blij mee. Ik wist hoe het zou gaan smaken en begon direct met het opeten van de heerlijke slierten gebakken ui met saus. De smaak was erg goed en ik wist weer waarom de Onion Loaf tot mijn favoriete voorgerechten behoort.
De Palitos de Mozzarella, zoals het gerecht met de gefrituurde stukken mozzarella heette, lagen op een bord met kleine krokant gebakken stukjes brood en waren geserveerd met een bakje marinara tomatensaus. Ik heb er een klein hapje van geproefd en de combinatie van de kaas met de saus was lekker. Natuurlijk niet zo lekker als mijn gefrituurde uienringen, maar daar ging ik ook niet van uit. Tijdens het eten van het voorgerecht keken we in het menu naar wat we als hoofdgerecht zouden gaan bestellen. We merkten dat onze magen door datgene wat we gedurende de dag en als voorgerechten al gegeten hadden toch al best vol zaten en we besloten daarom dan ook om maar één hoofdgerecht te gaan bestellen en deze samen met elkaar te delen. We vroegen of dat ons idee mogelijk was en gelukkig werd daar niet moeilijk over gedaan. We moesten nu alleen nog tot een gezamenlijke keuze voor een lekker gerecht gaan komen.
We kwamen uit bij de spareribs (costillas in het Spaans) en twijfelden tussen een drietal soorten, namelijk The Original Baby Backs, welke ik al veel vaker in Amerika gegeten had, de pittige Cajun ribs en de zoete Carolina Honey ribs. We kozen uiteindelijk voor de laatstgenoemde, dit gerecht bestond uit een rack van langzaam gegaarde spareribs met een saus van honing en melasse, geserveerd met friet, een bakje koolsla en een schijfje sinaasappel. De lege borden van onze voorgerechten werden opgehaald en tegelijkertijd gaven we onze bestelling voor het hoofdgerecht door. We kletsten vervolgens wat over de vakantie en hoorden dat we niet de enige Nederlanders waren op het terras. Aan meerdere tafels om ons heen zaten landgenoten en dat vond ik wel grappig. Er zaten vrijwel geen Spanjaarden op het terras, maar zij eten meestal ook pas veel later op de avond en het restaurant was volgens mij ook veel meer voor buitenlandse toeristen bedoeld.
De serveerster kwam met ons hoofdgerecht aangelopen en ik vond de grote lap met vlees er erg smakelijk uitzien. Ik had er direct spijt van dat ik geen hele portie had genomen, maar wist nu ook dat er misschien nog wel wat ruimte over zou gaan blijven voor een lekker dessert. De sparerib was met een flinke laag saus ingesmeerd en ik sneed het in 2 stukken. De frietjes en koolsla verdeelden we en vervolgens konden we lekker gaan eten. Het vlees was heel mals en viel eenvoudig van de botten af, precies zo zoals vrijwel altijd bij Tony Roma’s het geval is. De zoete smaak van de saus met het vlees en de frietjes vormden samen een perfecte combinatie en bovendien zorgde de koolsla ook nog voor iets lekker fris. Ik at alle stukjes rustig een voor een achter elkaar op en het vlees wat aan de botten bleef zitten kloof ik er nog lekker af. We genoten allebei van het hoofdgerecht en wisten dat we de juiste keuze hadden gemaakt. Het was alleen wat weinig.
De Barraquito kende ik in tegenstelling tot de Cookie Sundae Skillet nog niet, maar had er die voorafgaande middag iets over gehoord en dus wilde ik het wel eens gaan proberen. Het werd in een klein glaasje in laagjes geserveerd en ik vond het er prachtig uitzien. Het was de bedoeling dat ik het door elkaar heen roerde, zodat er een hele lekkere zoete alcoholische koffiedrank zou gaan ontstaan en dat was ook zeker het geval. Het was heerlijk en ik was gelijk verkocht. Ik liet het proeven en er werd direct enthousiast gereageerd. Het pannetje met de koek, ijs en saus werd iets later ook geserveerd en we aten het nagerecht lekker op. Naast mij aan tafel werd er minder enthousiast gedaan over het dessert dan over de Barraquito en dus heb ik een groot gedeelte van het pannetje zelf leeggegeten. Nadat ook de lekkere Classic Cookie Sundae Skillet vakkundig was weggewerkt besloten we om allebei nog een Barraquito te bestellen, omdat die toch wel heel erg lekker was.
De nieuwe glaasjes Barraquito werden gebracht en we hadden een nieuw favoriet vakantiedrankje. Ik vond het nu nog lekkerder smaken dan de eerste keer, de combinatie van de likeur met de bittere koffie en het stukje limoen met kaneel was verrukkelijk. Gedurende de rest van de reis hebben we nog veel van die lekkere koffietjes gedronken en later zelfs thuis ook nog nagemaakt. Het was heerlijk en echt een perfecte afsluiting van een heerlijke maaltijd bij Tony Roma’s. Ik vroeg om de rekening en in het totaal moesten we € 59,25 betalen, dit vond ik een vrij redelijk bedrag. De maaltijd bij Tony Roma’s was geslaagd, ik vond alle 3 de gerechten uitstekend smaken en als extraatje kwam daar de overheerlijke Barraquito ook nog eens bij. Helaas is dit drankje bij de Amerikaanse restaurants van Tony Roma’s niet te krijgen, dus moet ik nog maar eens vaker terug gaan naar de vestigingen van de keten in Spanje.
