Adres: 137 Warren Ave, Plymouth, MA 02360, Verenigde Staten
Zoals jullie misschien wel weten heb ik voorafgaande aan mijn reis naar Massachusetts een tweetal Go Boston Cards (een per persoon) gekocht. Bij deze kaarten was de entree tot een groot aantal activiteiten in en rondom Boston inbegrepen. Er was een digitaal boekje bij geleverd met informatie over alle bijbehorende activiteiten en ik ging op zoek naar leuke dingen om te bezoeken tijdens onze reis van Boston naar Cape Cod. Tot mijn grote verbazing was er op de route veel meer te zien en te beleven dan dat ik voorafgaande aan de reis had verwacht. Een van de activiteiten waarmee door de Go Boston Card gratis toegang tot werd verleend was de Plimoth Plantation in het plaatsje Plymouth. Het stadje Plymouth lag op onze route en daarom besloten we dan ook om naar de Plimoth Plantation toe te gaan. Ik had er verder eigenlijk geen informatie over gelezen en ik zou me laten verrassen. De entree was toch "gratis" en wanneer het niks aan zou zijn dan waren we natuurlijk ook zo weer weg.
De Plimoth Plantation is een in 1947 geopend levend
geschiedenismuseum in de buitenlucht. Het
museum heeft als doel om de oorspronkelijke nederzetting van de Plymouth-kolonie,
welke in de 17e eeuw werd gesticht door de Engelse kolonisten, ofwel de
Pelgrims, te repliceren. De Pelgrims behoorden tot de eerste mensen welke naar
Amerika emigreerden om zich religieus te scheiden van de Engelse kerk. De Plimoth
Plantation is een museum zonder winstoogmerk en wordt ondersteund door middel
van giften, subsidies, bijdragen en vrijwilligers. De gebouwen, stukken en voorwerpen welke worden
getoond zijn gebaseerd op verslagen, artikelen, historische schilderijen en
artefacten. Het museum voert een doorlopend onderzoek en wetenschap uit,
inclusief historische archeologische opgravingen, ter plaatse in Plymouth en in
het buitenland. Zelfs in Nederland is het museum actief met het zoeken naar
historie, omdat de Pelgrims vanuit Engeland eerst naar Leiden zijn gevlucht,
voordat zij de oversteek naar de Verenigde Staten maakten.
Op de weg vanuit de Wrentham Village Premium Outlets naar de
Plimoth Plantation hadden we erg slecht weer. Het regende hard en vlak voordat
we bij het museum aankwamen leek het voor even wat opgeklaard. Echter bleek dit
van korte duur te zijn, want toen we de parkeerplaats van de attractie kwamen
oprijden kwam het weer met bakken uit de lucht. We besloten, na even gewacht
te hebben, om toch maar uit te stappen en naar de entree van het museum te
gaan. We renden snel naar de entreehal en werden welkom geheten door een van
beide kassières. Ik liet onze Go Boston Cards scannen en ze moest lachen dat we
ondanks het slechte weer toch naar het museum waren gekomen, om de kaarten te
kunnen gebruiken. We kregen een plattegrond van het openluchtmuseum uitgereikt
en tevens werd er verteld dat we met onze Go Boston Cards ook toegang hadden
tot de Plimoth Grist Mill, iets verderop in het dorp. Daar zouden we later ook nog
naartoe gaan.
We bevonden ons in het “Visitor Center” en besloten om daar ook nog even te blijven, in de hoop dat het zou gaan stoppen met regenen. We liepen naar het theater om daar een film te bekijken van de geschiedenis van de Pelgrims en de inheemse Wampanoag-mensen. We kregen hier de geschiedenis mee van de bevolking die vanuit Engeland naar Leiden en vervolgens naar de Verenigde Staten op het schip met de naam Mayflower II waren gevlucht. Na het bekijken van de film vervolgden we onze weg naar een aantal winkeltjes in het gebouw, waar onder andere zelfgemaakte fudge en allerlei souvenirs, zoals Nederlandse magneten, werden verkocht. Ik vond het leuk om al die verwijzingen naar Nederland te zien, dat maakte me toch wel een beetje trots op mijn eigen kleine landje. Nadat we het gehele bezoekerscentrum gezien hadden keken we naar buiten of dat het al droog was, maar helaas bleek dat nog lang niet het geval. We besloten om toch maar even de regen te trotseren en te kijken wat er buiten allemaal te doen was.
Op de plattegrond welke we gekregen hadden stond de hele route uitgestippeld die we konden gaan lopen. We besloten om die route aan te houden, maar gingen er vanwege de regen wel snel doorheen. Na een korte wandeling in de natuur, tussen de bomen en struiken, kwamen we terecht bij een gedeelte met de naam Wampanoag Homesite, gelegen aan de oevers van de rivier De Eel. We ontdekten hier hoe de 17e-eeuwse Wampanoag tijdens het groeiseizoen langs de kust zouden hebben geleefd. Echte mensen, welke zeiden afstammeling van de Wampanoag te zijn, waren hier aan het werk. Er werden boten uit bomen gezaagd en geschuurd en tevens werden er grote stukken vlees op een soort van barbecue met open vuur gemaakt. We zagen verschillende soorten huisjes en hutjes, gemaakt van hout, riet en schors. Toen ik vroeger op de basisschool zat ben ik een aantal keer naar een prehistorisch dorp geweest en ik moet zeggen dat de Wampanoag Homesite veel gelijkenissen daarmee had.
De route ging vervolgens verder naar het Craft Center, dit was een overdekt gebouw waarin de handarbeid en historische ambachten van de 17e-eeuw centraal stonden. Oude technologieën, gereedschappen en materialen werden gebruikt door een aantal meubelmakers, pottenbakkers en kleermakers en het publiek kon dat in verschillende ruimtes bekijken. We gingen er ook naar binnen en hebben overal een tijdje staan kijken. Dit was eigenlijk vooral om weer even overdekt te staan en een beetje op te drogen. Ik vond het wel interessant om te zien, maar het was niet nieuw voor me, omdat ik het destijds in het prehistorisch dorp ook al een aantal keer gezien had. Het bleef regenen, maar na tevens nog even in het winkeltje gekeken te hebben besloten we om toch maar weer verder te lopen. Er stond namelijk nog een 4e en tevens laatste stop op de plattegrond en dat zou het meest spectaculaire onderdeel van het openluchtmuseum moeten gaan zijn, dus dat wilde ik ook wel even gaan zien. Al was het maar om een paar foto's voor jullie te maken.
De laatste stop bestond uit een tweetal onderdelen, aan de voorzijde was een houten Fort ofwel Meetinghouse gevestigd en daarachter lag het 17e-eeuwse Engelse dorp. We liepen eerst naar het fort, dit houten gebouw, welke oorspronkelijk diende als Eerste Parochiekerk in Plymouth en een ontmoetingshuis was op Burial Hill, kon betreden en beklommen worden. We bleven er eventjes binnen staan en hadden van daaruit zicht op Leyden Street, ofwel de eerste straat in Plymouth. We gingen ook nog even verder naar het Engelse dorp, waar we de creatie zagen van een kleine landbouw- en maritieme gemeenschap in de vorm van een aantal houten huisjes. Deze huisjes waren gebouwd door de Pelgrims langs de kust van de haven van Plymouth. Het koloniale Plymouth werd ermee tot leven gebracht. We liepen naar de hutjes en zagen dat daar een aantal mensen ofwel Pelgrims in zaten, die vertelden over hun geschiedenis en de voorwerpen die ze bezaten. Er werd tevens verteld over Leiden en toen we aangaven dat we zelf uit Nederland kwamen werden ze direct enthousiast.
We liepen de straat af richting het water en nadat we alle huisjes hadden bekeken besloten we om de korte route terug te lopen op weg naar de entree van het museum en de parkeerplaats. Ik vond het erg jammer dat het zulk slecht weer was, daardoor viel ons bezoek aan de Plimoth Plantation toch letterlijk en figuurlijk wel een beetje in het water. Wanneer het droog was geweest met een schijnende zon in de lucht dan was de ervaring waarschijnlijk heel anders en een stuk beter geweest. Ik vond het openluchtmuseum nu wel interessant om te zien, maar we hebben er niet echt de tijd voor genomen, omdat het weer het gewoon niet toelaat. Jammer vond ik dat, maar er was helaas weinig aan te doen. We hebben alles wel gezien, maar dat was slechts vluchtig. Ik ben in ieder geval wel veel te weten gekomen over de Pelgrims en de reis die zij hebben gemaakt vanuit Engeland en Leiden om uiteindelijk in Plymouth terecht te komen en heb dus ook nog wat geleerd tijdens mijn verblijf in Massachusetts.
