Adres: 585 Main St, West Yarmouth, MA 02673, Verenigde Staten
De reis vanuit Boston naar Provincetown, het uiterste puntje
van Cape Cod, en vervolgens naar het hotel in South Yarmouth was heel mooi,
maar ook erg vermoeiend. We kwamen in de vooravond aan bij het hotel, het Ocean
Club On Smugglers Beach, en nadat we waren ingecheckt en onze spullen hadden
opgeruimd wilden we ergens in de buurt gaan eten. Het was pikdonker buiten en
rondom het hotel was verder niks te zien of te doen. We liepen daarom naar de
receptie en vroegen om wat tips betreffende restaurants in de buurt. We kregen
een aantal verschillende opties voorgeschoteld en uiteindelijk kozen we er voor
om naar het restaurant Red Face Jack’s toe te gaan. Ik vroeg of dat we daar
naartoe konden lopen en de receptioniste vertelde dat het zo’n 20 minuten wandelen
zou zijn. Daar hadden we geen zin in, omdat we de weg niet kenden en het
helemaal niet verlicht was, en daarom besloten we om met de taxi naar het
restaurant toe te gaan. Deze werd gebeld en 10 minuten na het telefoontje stond
het vervoer ons voor het hotel op te wachten.
De taxirit naar Red Face Jack’s duurde iets langer dan 5 minuten, waarbij er door de taxichauffeur vrij hard gereden werd. We hadden het in 20 minuten wandelen nooit kunnen redden, ik denk dat we er zeker het dubbele over hadden gedaan. Gelukkig waren we dus met de taxi gegaan en hebben ons geen onnodige problemen op de hals gehaald. We moesten natuurlijk ook nog terug en dat zou dan waarschijnlijk al helemaal niet goed gekomen zijn. Het restaurant was gevestigd aan een drukke weg, er stonden veel auto’s op het parkeerterrein en vanaf de buitenkant zag het er gezellig uit. De taxichauffeur werd betaald en we liepen vervolgens de zaak in. We kwamen terecht in een mooie, authentieke sportsbar met tientallen televisieschermen aan de wanden, een grote en druk bezette bar en aan de zijkanten tafels en stoelen, welke samen het restaurantgedeelte vormden. Veel lokale bevolking was in de zaak aanwezig. In het zomerseizoen zouden er denk ik veel meer toeristen zijn geweest, maar dat was nu dus niet het geval, en dat vond ik eigenlijk wel leuk.
Ondanks dat we zelf wel toeristen waren en niet uit de buurt kwamen werden we toch vriendelijk welkom geheten en naar een van de vrije eettafels toe gebracht. De menukaarten werden uitgereikt en er werd gevraagd wat we wilden drinken. We hadden allebei trek in een biertje en gingen even in het menu op zoek naar iets wat we nog niet kenden. Er werden veel verschillende bieren aangeboden, waardoor het lastig kiezen was. We kozen uiteindelijk allebei voor de VT IPA, dit was een New England IPA van de brouwerij Long Trail Brewing Company uit Vermont. We hadden vervolgens nog even wat extra tijd nodig om te beslissen wat we wilden gaan eten. Ik keek om me heen en zag steeds allemaal mensen met bakjes popcorn langskomen. Er stond namelijk een grote machine die popcorn maakte en iedereen mocht daar gratis uit scheppen. Dat was trouwens bij meerdere restaurants en kroegen in Massachusetts het geval en dat vond ik telkens wel een goede service. Het is toch lekker om bij een drankje ook iets zouts, in dit geval popcorn, te kunnen eten.
De serveerster kwam, na enkele minuten gewacht te hebben, met onze getapte biertjes aangelopen en vroeg of dat we al een keuze hadden kunnen maken. Dat hadden we inmiddels wel en dus werd onze bestelling opgenomen. Er werd een Mexicaanse burrito besteld, dit was een grote wrap gevuld met rundvlees, bonen, rijst, verschillende soorten kaas en salsasaus. Het zou geserveerd gaan worden met zure room, guacmole, sla en tomaat. Bij de Mexican burrito werd tevens een extra bord met friet besteld. Zelf koos ik voor de Buffalo Chicken Wrap, dit was een wrap welke gevuld was met gefrituurde stukken kip zonder bot, maar met een pittige buffalo-saus, een dressing van blauwschimmelkaas, sla en tomaat. Bij mijn gerecht werd al friet geserveerd, dus dat hoefde ik er niet extra bij te bestellen. Ik heb tijdens die reis veel gefrituurde kip op en ben erg verknocht geraakt aan de pittige buffalo-saus. Nadat we de bestelling hadden doorgegeven dronken we rustig wat bier en spraken over de drukke dag, over wat we allemaal hadden gezien, gedaan en meegemaakt.
Het werd
steeds drukker in de zaak, het was vrijdagavond en veel mensen bleven aan en
rondom de bar staan. Een aantal mensen keken naar een collegewedstrijd American
Football en gingen helemaal uit hun dak toen er werd gescoord. Ik blijf het
maar vreemd vinden dat mensen voor een school of Universiteit kunnen juichen,
dat kan ik echt niet begrijpen. Tevens kon er op bepaalde tijdstippen in het
restaurant ook Bingo worden gespeeld, maar helaas nou net niet op de avond dat
wij er waren. De spelformulieren stonden wel in een bakje op tafel, maar daar
hadden we dus niks aan. Wat er op een gegeven moment ook op tafel stond waren
onze borden met eten. De Mexican burrito was groot en ik had al snel in de
gaten dat het extra bord met friet overbodig zou gaan zijn. Gelukkig was mijn portie
Buffalo Chicken Wrap met frietjes wat kleiner. De wrap was in een tweetal
helften gesneden en naast het friet gelegd. Ik nam eerst wat van de frietjes,
ze waren heerlijk dubbel en krokant gebakken en bestrooid met een aardige laag
zout. Ik vond ze heerlijk en precies zoals ik ze graag had gewild.
De wrap was ook erg lekker, de kip was vanwege de buffalo-saus goed pittig, maar de dressing van blauwschimmelkaas, de sla en tomaat zorgden er samen toch voor dat het gerecht wat frisser werd. Ik had nog een slok bier over en dat smaakte er ook erg lekker bij. Toen we onze glazen leeg hadden bestelden we verder nog een Jacks Abbey Octoberfest en voor mezelf een White Shark Wheat. De White Shark Wheat was een blikje witbier waarvan de smaak een goede balans bracht met de pittige saus van de wrap. Ik vond het een erg lekkere maaltijd, zoals zo vaak in Amerika. De combinatie van pittige gefrituurde kip met friet en bier was heerlijk en gaf mij het echte Amerikaanse vakantiegevoel. Aan de overkant van de tafel werd de burrito helemaal opgegeten, maar van het bord met friet bleef veel over. Mijn maag zat helemaal vol, dus heb helaas niet meer kunnen helpen om het bord leeg te krijgen. Op een gegeven moment waren we uitgegeten en allebei doodop. De lange dag had zijn tol geëist en we besloten om de zaak te verlaten. We betaalden de rekening van $ 56,93 en gingen met de taxi terug naar het hotel. Het eten bij Red Face Jack's was een lekker einde van een hele mooie dag.
