Activiteit: Holocaust Memorial on Miami Beach - Miami Beach, Florida

Activiteit: Holocaust Memorial on Miami Beach

Adres: 1933-1945 Meridian Ave, Miami Beach, FL 33139, Verenigde State

Miami Beach staat bekend om zijn zon, zee, strand en feesten, echter is er in de buurt van het strand ook plaats gemaakt voor een serieus onderwerp. Er is namelijk een monument gebouwd dat in het teken staat van de Holocaust, welke tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft plaatsgevonden. Het gedenkteken is geopend in de winter van 1990 en staat er nu dus al bijna 25 jaar. In 1984 kwam er een kleine groep van overlevenden van de Holocaust bij elkaar en zij hadden het idee om een permanent monument in Miami te ontwikkelen. Zij wilden met dit moment een gedenkteken brengen aan de  zes miljoen joden die door de nazi’s zijn omgekomen. Een jaar nadat het idee werd geopperd is het Holocaust Memorial Comité opgericht  en is er begonnen met het ontwikkelen van het Holocaust Memorial.

Miami Beach bleek de perfecte locatie voor het monument te zijn, omdat er in Zuid-Florida op dat moment de meeste overlevenden van de Holocaust in de Verenigde Staten woonden. Veel van deze mensen woonden zelfs in Miami. Toch waren er eerst veel negatieve geluiden rondom de bouw van het monument, omdat het niet bij de sfeer van zon, zee en strand van Miami zou passen. Uiteindelijk is het monument dan toch gebouwd, het bevindt zich op de 1933-1945 Meridan Avenue. Dit zijn precies de jaartallen van het naziregime en de oorlog tegen de joden. Het monument is ontwikkeld door architect Kenneth Treister en hij had de enorme uitdaging om de tragiek van de Holocaust over te brengen in een monument. Dit moet een hele lastige klus zijn geweest. Het duurde meer dan 4 jaar voordat het Holocaust Memorial klaar was. Op 4 februari 1990 is het monument geopend en werd er een ceremonie gehouden met de Nobelprijswinnaar Elie Wiesel als gastspreker.

Op onze eerste volle dag in Miami Beach gingen wij naar het Holocaust Memorial. Het was een sombere dag qua weer, de lucht was donker en we besloten dat het een goed moment was om naar het monument te gaan. Vanuit ons hotel, The Dorchester, was het een klein kwartiertje lopen naar het Holocaust Memorial. Toen we bij het monument aankwamen begon het te regenen en dit paste precies in  de setting waarin we waren belandt. Het monument zag er heel erg indrukwekkend uit, een hele grote uitgestrekte arm met een uitgereikte hand reikte naar de hemel toe. Tientallen kleine mensfiguren hielden zich vast aan deze arm en aan elkaar. Zij probeerden over elkaar de arm omhoog te klimmen en hielden elkaar en de arm vast. Het schetste een heel triest beeld van angstige mensen die zich geen raad wisten wat ze moesten doen en die tegen beter weten in op zoek waren naar hun vrijheid. Mijn vriendin en ik waren er  echt van onder de indruk en waren er even stil van.

We hadden het monument op dat moment alleen nog maar vanaf een afstandje aan de voorzijde gezien. Aan de voorkant van het monument lag water, maar er kon ook om het monument heen worden gelopen. We gingen eerst even bij het Visitor Center naar binnen om wat informatie op te zoeken over het Holocaust Memorial, maar ook om even te schuilen voor de harde regen. Na enige tijd stopte de harde regen en miezerde het alleen nog maar, we gingen weer naar buiten en liepen rustig om het monument heen.  

Aan de zijkanten langs de wandelpaden rondom het monument hingen de namen van joden die tijdens de Holocaust zijn vermoord, ook hingen er een aantal foto’s bij waar zeer heftige beelden op stonden. De wandelpaden waren door takken van bomen overdekt, hierdoor leek het net alsof we door een lange ronde gang liepen. Aan de buitenkant van het pad hingen de namen en foto’s, terwijl er vanaf de binnenkant van het pad zicht was op het water en het monument.

Nadat we de halve cirkel hadden gelopen  kwamen we uit bij een stenen muur met een brandende vlam en een rond halletje met daarin een gang richting het monument. De muziek die afgespeeld werd was naar, het klonk niet fijn, ik voelde me kil en het was koud. Aan de bovenkant in het midden van het  halletje hing een grote gele Jodenster. We besloten om nog niet richting de uitgestrekte arm te lopen, maar we wilden eerst even het rondje afmaken en zien wat er nog meer op de muren stond. Echter bleek al snel dat de muren aan de andere kant van het monument leeg waren en daar was dus niet veel meer te zien.

De smalle gang vanuit het ronde halletje ging richting de uitgestrekte arm. Het was een gang die steeds lager werd en ook smaller leek te worden.  Op de stenen muren stonden de namen van oude kampen geschreven, hier hebben we ook de naam van het Nederlandse kamp Westenbork zien staan. Toen we de gang uitkwamen kwamen we in een grote cirkelvormige ruimte terecht met in het midden de lange uitgestrekte arm met alle mensen er op. Op de muren aan de zijkanten van de ruimte in de buitenlucht stonden wederom de namen van gevallen joden tijdens de Holocaust geschreven. Ook stonden er in deze cirkelvormige ruimte een aantal andere beelden die er erg heftig uitzagen, zo zat er bijvoorbeeld een huilend kind op de grond, uitgemergelde mensen lagen op het steen en mensen in paniek vroegen elkaar om hulp. Het was echt heel heftig en indrukwekkend om te zien en ik vond dat het geheel van de pijn en het drama van de Holocaust door architect Kenneth Treister erg goed was uitgebeeld.

Het regende nog steeds en mijn vriendin en ik werden toch wat down en terneergeslagen van het monument, na een tijdje besloten we dan ook om terug te gaan naar ons hotel. Ik vond het mooi om tijdens onze vakantie in Miami Beach even stil te staan bij het verleden. Af en toe lijken mensen te vergeten wat er vroeger is gebeurd en door een monument als het Holocaust Memorial blijft het verleden toch voortleven.