Adres: 20 George St, Edinburgh EH2 2PF, Schotland, Verenigd Koninkrijk
Enige tijd geleden schreef ik al over mijn bezoek aan de stad Edinburgh in Schotland. Ik schreef destijds over de vestiging van TGI Fridays welke ik samen met een maat heb bezocht, maar daarnaast zijn we daar ook nog naar een ander Amerikaans restaurant toe geweest. Tijdens onze laatste avond in de stad bezochten we namelijk de vestiging van het Hard Rock Cafe op St. George Street in het centrum van de mooie plaats in Schotland. Voorafgaande aan het restaurantbezoek hebben we gedurende de dag een Hop on Hop off tour gedaan, waarbij ik er bij toeval achter kwam dat er op de achterkant van de tickets van die bustoer een advertentie stond van het Hard Rock Cafe. De bustickets gaven ons recht op een gratis Hot Fudge Sundae bij aankoop van een volwassen hoofdgerecht in het restaurant en dat was natuurlijk mooi meegenomen. Met deze bon in de hand gingen we dan ook op weg naar het Hard Rock Cafe.
Hard Rock Cafe is een keten van themarestaurants welke op 14 juni 1971 in Londen is opgericht door Isaac Tigrett en Peter Morton. In 1979 begon het café de muren met Rock & Roll memorabilia vol te hangen, dit is een traditie geworden welke de keten heeft uitgebreid naar al haar andere restaurants en cafés. In 2007 werd het volledige bedrijf Hard Rock aan de Seminole Tribe of Florida verkocht en momenteel bevindt het hoofdkantoor zich in Orlando, Florida. Op dit moment zijn er een kleine 200 locaties van het Hard Rock Cafe in zo'n 60 verschillende landen te vinden. Naast cafés en restaurants beschikt de keten ook over 22 hotels en 11 casino's, waarvan de bekendste in Las Vegas, Nevada staat. Een van de restaurants van de Hard Rock-keten bevond zich tijdens mijn verblijf in Schotland dus in Edinburgh en hieronder zal ik mijn ervaringen met het restaurant beschrijven.
Na even gezocht te hebben kwamen we uiteindelijk aan bij het restaurant. Toen we de zaak binnen liepen zag ik gelijk dat het er al behoorlijk druk was. Het was nog een vrij vroeg tijdstip voor het diner, maar we waren dus zeker niet de enigen in het restaurant. Er werd gevraagd of dat we wat kwamen drinken of eten en nadat we hadden aangegeven dat we er waren voor het diner werd ons verteld dat we even moesten wachten. Gelukkig duurde het niet lang voordat er een tafeltje voor ons beschikbaar kwam. Deze tafel stond echter wel helemaal aan het einde van de restaurantzaal. Voor mij maakte dat niet veel uit, want zo kon ik op de weg naar onze tafel wat foto’s maken van de zaak. We liepen langs het winkeltje en langs allerlei memorabilia van rock-artiesten en ik had al snel in de gaten dat het restaurant weinig onder deed van de vestigingen van Hard Rock Cafe in Amerika.
De menukaarten werden uitgereikt en we hadden besloten om wat tijd voor het diner te nemen en te beginnen met een voorgerecht, welke we zouden gaan delen. Al snel kwamen we uit bij de Classic Nachos, dit was een bord nachos met cheddarkaas, jalapeno-pepertjes, pico de gallo, lente-ui, zure room en bonen. We houden allebei erg veel van nachos en daarom was de keuze dan ook snel gemaakt. We bestelden er gelijk wat te drinken bij, namelijk een Goose Island Honkers Ale (een biertje) en voor mezelf een cider van Stella Artois. Er werd ook al gevraagd wat we als hoofdgerecht wilden gaan bestellen, maar daar waren we nog niet over uit en we hadden nog even nodig om te bepalen wat we na de nachos wilden gaan eten. Zelf had ik natuurlijk al wel een idee, maar wilde nog even wachten met het doorgeven ervan.
Het duurde
niet lang voordat het bord met nachos op tafel stond. Het was een flink bord en
zag er heerlijk uit. Bij het serveren van het voorgerecht werd er tevens weer
gevraagd of dat we al een keuze voor het hoofdgerecht hadden gemaakt. Inmiddels
konden we die vraag bevestigend beantwoorden. Aan de overkant van de tafel werd
er gekozen voor een bord met Hickory-Smoked BBQ Ribs (een bord spareribs met
barbecuesaus, friet, bonen in tomatensaus en koolsla) en zelf koos ik voor de
Hickory-Smoked BBQ Combo, dit was een combinatie van een halve streng spareribs
met barbecuesaus, pulled pork met gefrituurde ui, friet, bruine bonen in
tomatensaus en koolsla. We gaven wel aan dat het pas klaargemaakt moest gaan
worden nadat we het voorgerecht op hadden, zodat we niet direct het
hoofdgerecht na het voorgerecht geserveerd zouden gaan krijgen.
Nadat we de bestelling voor het hoofdgerecht hadden doorgegeven konden we gaan beginnen aan het bord met de nachos. Het was best een flinke hoeveelheid wat er op het bord lag, maar daardoor niet minder lekker. Ik vind de combinatie van de nachos met de gesmolten kaas, pepertjes en room altijd zo ontzettend lekker dat ik er telkens weer van geniet. De frisse cider welke ik voor me had staan paste erg goed bij het gerecht. De zoute smaak van de nachos kon ik ermee wegspoelen en ik bleef ook voldoende trek houden voor het hoofdgerecht. We aten het bord met de nachos rustig leeg en ik vond het heel erg lekker. Ik baalde ervan toen het bord zo goed als leeg was, maar gelukkig zou er nog een hoofdgerecht geserveerd gaan worden, waar ik erg veel trek in had. Onze serveerster vroeg of dat de koks in de keuken aan onze hoofdgerechten mochten gaan beginnen en die vraag beantwoorden we met “Yes it’s okay now”.
Iets langer dan 10 minuten nadat de serveerster voor de laatste keer bij ons was geweest stonden de hoofdgerechten al op tafel. Dat vond ik wat aan de snelle kant, maar omdat de gerechten er zo lekker uitzagen besloten we wel om gelijk te beginnen met het opeten ervan. Ik begon met het proeven van een stukje sparerib en nam daarna een paar happen van de pulled pork met de gefrituurde uien. De smaak was heerlijk, echt Amerikaans en ik was lekker aan het eten. Aan de overkant van de tafel zat echter iemand die erg veel moeite had met het opeten van zijn sparerib. Na een aantal botten kaal gegeten te hebben zei hij dat hij vol zat en dat er niks meer bij kon. Hij probeerde het nog even, maar toen hij het bord naast zich zette en vertelde misselijk te worden vanwege het vele eten wist ik dat het menens was. Hij vond het wel heel erg lekker, maar zijn maag zat vol, terwijl er nog meer dan de helft van de sparerib en alle bijgerechten op zijn bord lagen.
Vrij zonde natuurlijk, maar er was weinig aan te doen. Zelf zat ik gelukkig nog niet vol en ik heb vrijwel mijn hele bord leeggegeten. Ik vond de spareribs met de daaroverheen geserveerde barbecuesaus echt ontzettend lekker evenals de pulled pork. De frietjes met koolsla maakten het gerecht voor mij compleet en ik vond het een verrukkelijke Amerikaanse maaltijd. Mijn maat aan de overkant van de tafel kon inmiddels al niet meer naar zijn bord kijken en hij had ook moeite om mij te zien eten. Zelf heb ik dat ook wel eens gehad en dat is dan echt geen pretje. Op een gegeven moment kwam de serveerster onze borden ophalen en ze keek ervan op dat er zo weinig van het bord met de spareribs en friet was leeggegeten. Ze stelde voor om de rest voor ons in te pakken en mee te geven en dat vonden we goed.
Ik had natuurlijk de bon van de Hop on Hop off tour nog bij me, waarmee ik een gratis ijsje zou kunnen krijgen en die wilde ik eigenlijk nog wel even verzilveren. De serveerster had de bon al zien liggen en vroeg of dat we één of twee ijsjes wilden (een gratis ijsje per ticket), jullie kunnen natuurlijk wel raden dat het bij één ijsje is gebleven. Aan de overkant van de tafel werd er immers nog steeds gepuft en moeite gedaan om al het eten te verwerken. Een paar minuten nadat ik de bon had afgegeven stond er een heerlijke coupe met roomijs, chocoladesaus, slagroom en een kersje voor mijn neus. Mijn maat was met stomheid geslagen toen hij zag dat ik ook dit ijsje vakkundig tot op de bodem helemaal opgegeten at. Ik vond het heel erg lekker en was vooral te spreken over de chocoladesaus. Ik vond het zoete een perfecte afsluiting van de heerlijke maaltijd en ik kreeg echt het gevoel alsof ik in Amerika was.
Onze serveerster had inmiddels de doggybag met de overgebleven spareribs, friet en bijgerechten al op tafel gezet en tevens was de rekening erbij uitgereikt. In het totaal moesten we een bedrag van £ 56,35 betalen, een bedrag dat ik alleszins mee vond vallen, gezien het feit wat we allemaal gegeten en gedronken hadden. We betaalden het bedrag en gingen met de doggybag in de hand naar buiten. Na een aantal meter gelopen te hebben zagen we een zwerfster op de grond zitten die we erg blij hebben gemaakt met het eten wat we zojuist mee naar buiten hadden genomen. Ik vond het diner bij Hard Rock Cafe in Edinburgh heel erg de moeite waard, alle gerechten waren lekker en bovendien viel de prijs, mede door de gratis sundae ook mee. De Amerikaanse ervaring was door die coupon compleet en ik keek er direct weer naar uit om een volgend Amerikaans keten-restaurant te gaan bezoeken.
