Adres: Adres: 3300 S Las Vegas Blvd, Las Vegas, NV 89109, Verenigde Staten
In Las Vegas zijn er honderden verschillende restaurants te vinden, welke ik allemaal wel eens zou willen proberen. Het probleem zit hem alleen in het feit dat ik er meestal maar een weekje ben en dus maar een beperkt aantal zaken kan bezoeken. Ik vind het nooit leuk om tweemaal bij hetzelfde restaurant te eten en dat wil ik dan meestal ook zoveel mogelijk voorkomen. Dit zorgt er voor dat ik ook bij onbekendere eetgelegenheden terecht kom en ook regelmatig eet bij restaurants welke gebonden zijn aan een bepaald resort. Tijdens mijn laatste verblijf in Las Vegas ben ik samen met de groep met wie ik op vakantie was gaan ontbijten bij het restaurant The Coffee Shop in het Treasure Island TI Hotel & Casino, dit was tevens het resort waarin wij op dat moment van de reis verbleven. Het bericht welke ik vandaag schrijf staat dan ook in het teken van het ontbijt bij het voor mij destijds nog onbekende restaurant.
Omdat we geen zin hadden om lang te moeten zoeken naar een restaurant voor het ontbijt besloten we om in het resort te blijven en daar een van de zaken uit te kiezen. We hadden al snel het idee om naar The Coffee Shop te gaan, we hadden dat restaurant al meerdere malen gezien toen we op de casinovloer aan het gokken waren en het leek me leuk en gezellig om daar te gaan ontbijten. In tegenstelling tot de coupon van Seafood Shack & Mojito Bar hadden we bij het inchecken in het hotel geen kortingsbon gekregen voor het restaurant, maar dat weerhield ons er niet van om er naar binnen toe te gaan. Toen we bij het restaurant aankwamen werd ons verzocht om even te wachten, we waren met z’n vijven en daar moest een tafel voor klaargemaakt worden. Het was gezellig druk in het restaurant, een flink aantal tafels waren bezet, maar er was ook nog wel genoeg ruimte voor nieuwe gasten. Na enkele minuten werden we opgehaald en naar onze tafel gebracht.
Het restaurant voelde door de gebruikte kleuren heel rustgevend aan, zowel de muren, stoelen, banken als het tapijt waren in blauwtinten gehuld en verder was er ook nog veel bruin gebruikt. Een gedeelte van de zaak keek uit op het zwembad en ik denk dat er daarom voor de kleur blauw was gekozen. Door de gebruikte kleurstelling had het ook zomaar een visrestaurant kunnen zijn. Ik keek in de verschillende vitrines welke stonden opgesteld en zag een aantal heerlijke taartjes en gebakjes staan. Ik vond het echter nog te vroeg om aan die zoetigheden te beginnen en daarom wilde ik liever wat hartigs gaan bestellen. De menukaarten werden uitgereikt en ik begon deze aandachtig door te lezen. Ik vond het grappig om te zien dat er, net zoals in zoveel restaurants in Amerika, de hele dag door ontbijtgerechten werden geserveerd. Zoiets is in Nederland vrijwel ondenkbaar, ik heb hier nog nooit iemand ’s avonds in een restaurant toast met ei zien eten.
Op het menu stonden allerlei verschillende soorten gerechten met ei en vlees, maar bijvoorbeeld ook yoghurt, pannenkoeken, fruit, zalm en een continentaal ontbijt. Het menu was vrij divers en er stond voor ieder wat wils op, er kon zelfs gekozen worden uit een aantal verschillende sterke dranken en flessen bier. Tussen 11:00 en 23:00 kon er tevens sandwiches, hoofdgerechten, salades, soepen en desserts worden besteld. Het was voor ons echter te vroeg om voor deze laatstgenoemde gerechten te kiezen, maar dat was niet erg, we waren er tenslotte om te ontbijten. Ik vond het lastig om een keuze te maken, veel van datgene wat op het menu stond leek me lekker. Ik wilde sowieso gaan voor een gerecht met eieren en vlees, omdat ik dat lekker Amerikaanse vind en daar gewoon van hou. Ook had ik trek in iets van aardappel erbij en daarom leken de hash browns mij een zeer goed idee. Na nog even wat gerechten met elkaar vergeleken te hebben maakte ik mijn keuze.
Ik koos uiteindelijk voor het gerecht met de naam “The Benedict”, dit waren een tweetal gepocheerde eieren, welke op een Engelse muffin zouden worden geserveerd samen met bacon, gerookte ham, Hollandaisesaus en hash browns. Het gerecht bood precies datgene waarin ik zin had dus leek het me perfect. Ik bestelde er een beker koffie bij, welke al snel, samen met een tweetal andere bekers en een volle kan, op tafel werd gezet. De anderen aan tafel bestelden toast met roerei, hash browns en bacon, eenmaal de Italiaanse omelet (een omelet met Italiaanse worst, gesauteerde pepers, uien, champignons, Provolonekaas, hash browns en toast), toast met roerei en verder ook nog eenmaal hetzelfde gerecht als welke ikzelf bestelde, “The Benedict” dus. Naast de bekers koffie werd er ook nog gekozen voor een grote en kleine beker sinaasappelsap. Het was dus best een aardige bestelling en ik was benieuwd naar hoe lang het zou gaan duren voordat het werd geserveerd.
In de tussentijd dat we op het ontbijt aan het wachten waren schonken we onze koffiebekers nog maar een keer vol en op een gegeven moment kregen we ook nog een nieuwe volle kan uitgereikt. We spraken over de dag die komen ging, wat we allemaal al hadden gedaan en nog zouden gaan doen. De vakantie zat er bijna op, het was een van onze laatste volledige dagen in Las Vegas en daar baalden we toch wel van. Ik keek om me heen en zag de mensen achter het restaurant gokken en aan de andere kant het zwembad, ik genoot en wist dat ik dat moest blijven doen, omdat het maar weer de vraag was of en wanneer ik terug zou gaan keren in Sin City. Het werd inmiddels al een stuk drukker in het restaurant, veel van de tafels raakten bezet en buiten de zaak ontstond er zelfs een rij met wachtende mensen. We waren dus net op tijd het restaurant binnengegaan en het zou niet lang meer duren voordat ons ontbijt werd geserveerd.
Op een gegeven moment kwam onze serveerster met een aantal borden aangelopen, ik had al behoorlijk veel trek gekregen en was blij dat het ons ontbijt bleek te zijn. De tafel werd behoorlijk vol gezet met alles waar we voor gekozen hadden. Naast de verschillende bestelde gerechten werden er ook schoteltjes met bakjes jam en boter geserveerd. Die zouden we kunnen gaan gebruiken om op de toast te gaan smeren. Toen alles op tafel stond begonnen we met eten. Ik vond het gerecht welke op de placemat voor mijn neus stond er erg lekker uitzien. De combinatie van de Hollandaisesaus met het ei, bacon en ham zorgden voor een kleurrijk geheel en ik was benieuwd of dat het net zo lekker zou gaan smaken als dat het eruit zag. Ik nam de eerste hap van alles wat op mijn bord lag en was zeer tevreden, samen met de hash browns vormde het een heerlijk Amerikaans gerecht. Ik probeerde rustig te eten, zodat ik er echt van kon genieten.
Ik vond dat echter wel lastig om te doen, omdat het zeer lekker was en ik bovendien ook nog eens erg veel trek had. De bacon was heerlijk knapperig gebakken en hetzelfde gold voor de ham. Toen ik mijn bord leeggegeten had baalde ik er van. Er lagen nog wat stukken toast op tafel welke over waren gebleven en omdat ik dat zonde vond nam ik er daar ook nog eentje van. Nadat ik ook de toast had opgegeten en nog een bak koffie had gedronken was mijn trek wel gestild. Ik had echt heel lekker ontbeten en bovendien was het ook nog eens heel erg gezellig geweest in het restaurant. Ik vond het leuk dat de keuze voor het onbekende restaurant op zo’n goede manier bleek uit te pakken. Iedereen was tevreden met hun ontbijt en vonden het voor herhaling vatbaar. Nadat we alles op hadden gegeten kregen we de rekening uitgereikt. In het totaal moesten we $ 117,18 betalen en daar kwam de fooi dan nog bij. Het was dus niet goedkoop, maar wel heel lekker en een keer wat anders dan de voor mij bekende ontbijtketens.
