Adres: 5757 Wayne Newton, Las Vegas, NV 89119, Verenigde Staten
Het minst leuke van een vakantie in Las Vegas is het feit dat er aan de reis ook altijd een einde komt. Dat was ook weer het geval tijdens mijn afgelopen verblijf in Sin City. Op een gegeven ogenblik was het moment aangebroken dat we onze spullen moesten pakken en op weg gingen naar het McCarran International Airport. We vlogen al om 9:45 uur via Houston naar Amsterdam en waren al om 7:00 uur op het vliegveld. Nadat we alle controles achter de rug hadden gingen we op zoek naar een restaurant in de buurt van onze gate, waar we zouden kunnen gaan ontbijten. Het leek mij leuk om ergens naartoe te gaan waar ik nog nooit eerder was geweest en waar ik dus ook nog niet eerder hier op mijn blog over had geschreven. We kwamen langs California Pizza Kitchen en Ruby’s Diner, leuke en lekkere restaurants, maar daar was ik dus al eerder naartoe geweest en we hadden ook geen zin in pizza of hamburgers als ontbijt.
Naarmate we verder doorliepen richting de ruimte van onze gate kwamen we aan de rechterkant het restaurant Burke in the Box tegen. Er stonden veel ontbijtgerechten op het menu en bovendien was ik er ook nog nooit geweest, dus dat was helemaal mooi meegenomen. Het was vrij rustig in de zaak en dus liepen we er naar binnen en namen met z’n vijven plaats aan een van de vrije tafels. In het restaurant hingen veel televisieschermen waarop het nieuws en natuurlijk ook sportwedstrijden werden vertoond en met een bar aan de voorzijde van de ruimte zag het er ook nog best gezellig uit. Ik kon er echter maar moeilijk van genieten, want baalde dat de vakantie erop zat en dat ik de stad waar ik zo van hou weer moest gaan verlaten. De 12 dagen, Orlando en Las Vegas, waren voorbij gevlogen en ik had er nog geen idee van wanneer ik weer terug zou gaan keren in Amerika. Het was een mooie reis geweest en dat gingen we nu met het laatste ontbijt afsluiten.
We werden welkom geheten door een hele vrolijke dame, waardoor mijn humeur ook al wat beter werd. Ze reikte de menukaarten uit en vroeg wat we wilden drinken. We bestelden een drietal koffies (waaronder eentje voor mij) en tweemaal de jus d’orange. Om het verblijf in Las Vegas op een goede manier af te sluiten besloot ik om ook een flesje bier erbij te bestellen. Ik koos voor de Omission Pale Ale, een glutenvrij bier uit Portland. Op de menukaart waren aan de ene zijde allerlei voorgerechten, salades, sandwiches, pizza’s en desserts beschreven, maar op de andere kant stonden een stel ontbijtgerechten en zoetigheden vermeldt. Ik besloot om rustig aan te doen en een bakje havermoutpap met bruine suiker en rozijntjes te bestellen. De sandwiches en gerechten met ei zagen er ook wel lekker uit, maar omdat we nog lang moesten vliegen en ik ook nog niet zoveel trek had vond ik de “Steel-Cut Irish Oatmeal” een passend ontbijtgerecht.
De anderen bestelden toast met boter en jam, een chocolade-croissant, de “French toast sticks” (een wentelteefje welke in reepjes werd gesneden met chocolade- en hazelnootsaus) en een “Egg Platter”. Dit laatste gerecht bestond uit een tweetal eieren (in dit geval gekozen voor spiegelei), met geroosterde sneetjes brioche, bacon strips, hash browns, boter en jam. De jam vond ik er niet echt bij passen, maar verder leek het me een lekker gerecht. Nadat we onze keuze door hadden gegeven stonden de drankjes al snel op tafel. De koffie werd in een kartonnen beker van Seattle’s Best Coffee geserveerd, dus ik ging er vanuit dat de koffie ook van dat merk was. De smaak was goed, vrij sterk en lang niet meer te vergelijken met de koffie welke ik 12 jaar terug, tijdens mijn eerste reis in Amerika, dronk. Ik nam ook een slok van mijn laatste biertje in Las Vegas en keek met veel plezier terug op de afgelopen reis.
We spraken over wat we allemaal hadden gezien en gedaan en dat het allemaal zo fantastisch was geweest. Inmiddels was ik al 5 keer naar Las Vegas en ook 3 keer naar Orlando geweest, maar van beide steden had ik nog lang geen genoeg gekregen. We keken nog naar wat foto’s die we hadden gemaakt en wachtten vervolgens rustig totdat alle gerechten werden geserveerd. We zouden pas na een uur kunnen gaan boarden en hadden dus tijd genoeg. Onze serveerster had er echt zin in, ze bleef vrolijk en grapjes maken, misschien was ze pas net begonnen of zou ze snel klaar zijn met werken. Ze was anders dan de andere serveersters welke ik tot nu toe in Amerika heb gezien en dat vond ik wel leuk. Na een klein kwartiertje gewacht te hebben kwam ze met de eerste borden aangelopen. Ze kon het niet aan om alle 5 gerechten in één keer mee te nemen, waardoor ze twee keer moest lopen. Ook daar maakte ze weer een grapje over, waar ik om moest lachen.
Toen alles op tafel stond begon iedereen met het opeten van de bestelde gerechten. Ik deed een gedeelte van de bruine suiker en de rozijntjes in mijn pap en na even flink geroerd te hebben nam ik de eerste hap. Ik vond het wat flauw, waardoor ik de rest van de suiker en rozijnen er ook maar bij deed. De smaak werd toen veel beter en ik at mijn schaaltje rustig helemaal leeg. De wentelteefjes en het gerecht met de eieren zagen er erg goed uit en bleken ook heel lekker te smaken. De toast met jam was helaas wat aan de droge kant en in de chocolade-croissant zat niet zoveel chocolade. Uiteindelijk bleef er van alles wat we besteld hadden maar heel weinig over, slechts een klein sneetje toast werd niet opgegeten. De borden werden afgeruimd en we kregen de rekening uitgereikt. In het totaal moesten we $ 57,58 betalen, we betaalden dit bedrag, inclusief een leuke fooi voor de serveerster en gingen op weg naar onze gate. Ons verblijf in Las Vegas zat erop en dat vond ik verschrikkelijk.
