Adres: 1 Bedford St, Lexington, MA 02420, Verenigde Staten
Op de terugweg van ons verblijf in South Yarmouth naar Boston maakten we een aantal tussenstops op verschillende plaatsen in New England. Een van die tussenstops was in Lexington, op ongeveer 20 kilometer ten westen van Boston. Het is bekend als de plaats waar in 1775, op het grasveld de Lexington Green, de eerste schoten vielen van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog, bij de slagen van Concord en Lexington. Ongeveer 75 man van de burgermilitie, de Minutemen, confronteerden destijds een Britse legereenheid, die van Boston was gekomen. De slag duurde maar een paar minuten, waarna de Minutemen zich terugtrokken. Er vielen 8 doden en 10 gewonden aan Amerikaanse zijde, terwijl er slechts één Britse soldaat gewond raakte. Het leek mij erg interessant om in het plaatsje rond te kijken. Een andere reden waarom we naar Lexington waren gekomen was het bezoeken van de Buckman Tavern. De toegang tot deze activiteit was inbegrepen bij de Go Boston Cards, en omdat we toch al in de buurt waren besloten we om er naartoe te gaan.
De Buckman Tavern is een gebouw welke gelegen is aan de Battle Green in Lexington, Massachusetts. Dit historische bouwwerk, welke bekend is geworden tijdens de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog, wordt op dit moment geëxploiteerd als een museum door de Lexington Historical Society. De taverne werd rond 1709-1710 gebouwd door Benjamin Muzzey en was het eerste openbare huis in Lexington. In de dagen van de allereerste slag van de revolutie, de 1775 Battle of Lexington en Concord, was de taverne een favoriete verzamelplaats voor militieleden op dagen dat ze trainden op de Lexington Green. Nadat het bericht was ontdekt dat het leger vanuit Boston naar Concord kwam om daar wapens te vernietigen, verzamelden enkele tientallen militieleden zich in de herberg om de komst van de Britse troepen af te wachten. Na de komst van het leger werd er slechts een enkel schot afgevuurd, door wie is nog steeds onbekend, maar met dit schot begon de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog. De Buckman Tavern heeft dus een belangrijke rol in de geschiedenis gespeeld.
We parkeerden
onze huurauto aan de zijkant van de weg op een gratis parkeerplaats en liepen
rustig naar de entree van het grote witte houten gebouw. Een oude Betsy Ross Amerikaanse
vlag met slechts 13 sterren wapperde met trots aan de voorzijde van de taverne
en we gingen door de entree naar binnen. We kwamen uit in een oude hal, de
ruimte ademde de sfeer van 1775. Een tweetal oudere dames zaten ons achter een
toonbank op te wachten en nadat we de Go Boston Cards op onze telefoons lieten
scannen kregen we uitleg over het museum en tevens een koptelefoon uitgereikt.
De headset konden we tijdens ons verblijf in het museum gebruiken om te
luisteren naar verhalen welke over de verschillende ruimtes werden verteld. Een
van de vrouwen liep mee naar de eerste ruimte, achter glas waren wapens en
kleding tentoongesteld welke gebruikt en gedragen waren tijdens die eerste dag
van de onafhankelijkheidsstrijd. Op een plakkaat werd uitleg gegeven over de gemeenschap
van Lexington in 1775 en de eenheid welke zij vormden tegen het Britse leger.
Naast de vitrine stond een grote steen waarin een tekst was gegraveerd over de vrijheid van de bevolking van Lexington en het Amerikaanse volk. Ik vond het interessant om de tekst te lezen. Voorafgaande aan mijn reis naar New England wist ik eigenlijk nog helemaal niet zoveel over de onafhankelijkheidsstrijd, maar ben in 8 dagen tijd echt veel te weten gekomen. De medewerkster van het museum legde nog even uit hoe we de headsets moesten gebruiken en vervolgens werden we alleen gelaten. De rest van het huis bestond uit een aantal kamers, welke allemaal in de oorspronkelijke staat van 19 april 1775 terug waren gebracht. In de eerste kamer bevond zich een oude keuken, met open vuur waarin pannen hingen. Ketels met groenten en fruit stonden ervoor en ik vond het mooi om deze ruimte uit het verleden te zien. Een stukje verderop stond een hoge tafel waar aan geschreven kon worden, met kratten, manden en vazen eronder en daarnaast waren een aantal gedekte eettafels met houten stoelen en zelfs een spinnewiel te zien.
In de
daaropvolgende kamer stond een lange houten tafel waarop papieren lagen en
veren met inkt waarmee geschreven kon worden. Hoge heren zaten hier vroeger aan en bespraken hun plannen. De schilderijen en houten planken welke aan de
muur hingen gaven de ruimte nog wat extra karakter. Aan de andere zijde was een
open haard te zien, deze is bij de restauratie van de herberg in 1920 herontdekt.
Ik vond het jammer dat het vuur niet brandde, want dat had wat meer sfeer
gegeven. Bovenop de open haard stonden een aantal plattegronden en teksten over
Lexington uit het verleden en vooral de tekening met de schepen die het land
naderden vond ik prachtig om te zien. Vervolgens liepen we een oud café binnen, een
kleine vierkante bar en een aantal houten tafels en stoelen stonden opgesteld en
het leek net alsof de gasten maar een uurtje geleden waren vertrokken. Ik vond
het knap hoe het museum er voor heeft gezorgd dat de ruimtes zo gereconstrueerd
waren dat het net leek alsof het inderdaad nog steeds het jaar 1775 was.
Een groot schilderij waarop het gevecht met de Britse soldaten was afgebeeld trok mijn aandacht, ik vond het een schitterende plaat welke precies de verschillen tussen beide legers toonde. Het georganiseerde grote Britse leger tegen het veel kleinere leger van onafhankelijkheidsstrijders was een oneerlijke strijd. Het is daarom toch extra knap dat de onafhankelijkheidsstrijders uiteindelijk hebben gewonnen. We zagen opnieuw een open haard, er stonden een tafeltje en een drietal stoelen voor en het zag er gezellig uit. Oude kranten met koloniale nieuwsberichten werden getoond en het was mogelijk om zelf een kaart met veren en inkt te schrijven. Het museum ging met haar tijd mee want het was ook mogelijk om een Instagram foto met wat attributen van het museum te plaatsen. We lazen nog wat meer informatie over het verleden en vervolgens kwamen we terecht in de museumwinkel en waren aangekomen bij het einde van de tour. Het was een korte, maar interessante activiteit, waardoor mijn kennis over het begin van de onafhankelijkheidsstrijd is vergroot.
