Adres: 1600 Pennsylvania Ave NW, Washington, DC 20500, Verenigde Staten
Een tijdje geleden wilde ik samen met onder andere mijn ouders een reis maken naar San Francisco en Las Vegas. Toen ik de vliegtickets wilde boeken bleek dat we op de heenweg naar San Francisco een tussenstop in Chicago zouden hebben en op de terugweg vanuit Las Vegas een tussenstop in Washington D.C. Het leek me leuk om beide tussenstops wat langer dan enkele uren te laten duren en daarom besloot ik dan ook om deze beide tussenstops uit te breiden tot een drietal dagen. Het leek me namelijk geweldig om zowel Chicago als Washington D.C. te zien en bovendien werd een tussenstop van enkele dagen ook kosteloos door United Airlines aangeboden. Omdat we dus slechts enkele dagen hadden in zowel Chicago als Washington D.C. moest ik een hele strakke planning maken, waarin we wel zoveel mogelijk konden gaan zien en doen in beide steden. Het was nog best lastig om keuzes te maken, maar uiteindelijk denk ik dat we er vrijwel alles uitgehaald hebben.
In Washington D.C. wilde ik sowieso de Washington Mall en enkele musea (het Smithsonian National Museum of Natural History en het Smithsonian's National Air and Space Museum) gaan zien, ook leek het me leuk om naar de Smithsonian's National Zoo te gaan en leek het me interessant om het Pentagon en het Arlington National Cemetery te bezoeken. Natuurlijk wilde ik ook het Capitool zien en mocht het Witte Huis niet op de planning ontbreken. Het liefst had ik een tour in het Witte Huis gedaan, maar wegens tijdsgebrek en het maken van keuzes is dat er helaas niet van gekomen. Wel ben ik zowel op mijn eerste avond in Washington D.C. als op de daaropvolgende ochtend naar het gebouw, waarin de Amerikaanse President met zijn familie woont, toe gegaan om er te kijken. Het is toch een heel bekend bouwwerk en het leek me super om het met eigen ogen te gaan zien en ook om rond te lopen op en rondom een locatie met zoveel Amerikaanse geschiedenis.
Het Witte Huis is de officiële residentie en werkplaats van de president van de Verenigde Staten, op dit moment Donald Trump. Het huis bevindt zich op het adres 1600 Pennsylvania Avenue NW in Washington, D.C. en is de woning geweest van elke president van Amerika sinds John Adams in het jaar 1800. De term 'White House' wordt ook vaak gebruikt als een ander woord voor de president en zijn adviseurs. Het Witte Huis is in de neoklassieke stijl ontworpen door de in Ierland geboren architect James Hoban. De bouw vond plaats tussen 1792 en 1800 en is met behulp van Aquia Creek zandsteen wit geverfd. In 1801 werden de lage zuilengalerijen toegevoegd aan elke vleugel, zodat stallen en opslagruimtes verborgen bleven. Tijdens de oorlog van 1812 werd het Witte Huis door het Britse leger in de brand gestoken en daarna vrijwel direct weer opnieuw opgebouwd. De buitenkant werd steeds verder uitgebreid en er kwamen halfronde portieken bij in de jaren 1824 en 1829.
In 1901 werden alle werkkantoren verhuisd naar een nieuw gebouwde westvleugel en 8 jaar later in 1909 werd de westvleugel uitgebreid en werd het eerste Oval Office gecreëerd. In 1927 werd de zolder omgebouwd tot woonruimte, en een nieuw gebouwde oostvleugel werd in gebruik genomen als ontvangstruimte voor sociale evenementen. Door de jaren heen hebben er nog heel veel veranderingen en uitbreidingen plaatsgevonden. Het hedendaagse complex omvat de Executive Residence, de West Wing, de East Wing, het Eisenhower Executive Office Building en Blair House. De Executive Residence bestaat uit zes verdiepingen. Het pand is een nationaal erfgoed dat eigendom is van de National Park Service en maakt deel uit van het President's Park. Elke president die zijn intrek neemt in het Witte Huis zorgt weer voor een aantal aanpassingen en veranderingen. Zo blijft het gebouw zich altijd ontwikkelen en zal het nooit enkele jaren achter elkaar hetzelfde blijven.
We landden pas in de namiddag vanuit Las Vegas in Washington D.C. en het was daarom ook al donker toen we bij ons hotel, het Homewood Suites by Hilton aankwamen. We wilden echter nog wel even de buurt in wandelen en kijken wat er allemaal te doen was. Het hotel bevond zich op een kwartiertje wandelen van het Witte Huis. We liepen over straat en aan de ene kant voelde ik me heel veilig, maar aan de andere kant hing er toch ook wel een aparte sfeer. Overal waar ik keek zag ik politie staan, ze waren aan het patrouilleren en hielden alles in de gaten. Er was verder niks aan de hand, maar de grote politiemacht welke op de been was gaf wel het belang van de locatie aan waar we liepen. We liepen een stukje door het park Lafayette Square en kwamen vervolgens uit bij de hekken aan de achterkant van het Witte Huis. Ik was onder de indruk van het gebouw, zoals met zoveel Amerikaanse gebouwen het geval is kende ik het al van televisie, maar er echt zelf voor staan gaf toch een zeer speciaal gevoel. Natuurlijk wilde ik ook de voorkant zien en dus liepen we om de hekken heen.
Het was nog best een flinke wandeling, helemaal om de grote tuin van het erf heen. De hekken bevonden zich op grote afstand van het huis en overal was nog steeds veel politie te zien. Ik vond het geweldig om de halfronde portiek aan de voorzijde van het Witte Huis te zien. Dat gaf me die herkenning van de karakteristiek van het gebouw en het was toch heel uitzonderlijk om voor het huis van de Amerikaanse president te staan. De Amerikaanse vlag wapperde hoog bovenop het gebouw en dat gaf dat gevoel van de trotse Amerikanen perfect weer. Het gebouw was heel mooi verlicht, het stond statig in het midden van de tuin en ondanks dat het geen hoog gebouw was raakte ik er toch wel erg van onder de indruk. Omdat het donker was en we het gebouw ook in het licht wilden zien, besloten we om, nadat we een tijdje gekeken hadden, verder te lopen en de daaropvolgende morgen weer terug te keren. Ik was benieuwd of dat er de volgende dag nog steeds zo veel politie bij zou zijn.
De volgende ochtend liepen we dezelfde route weer naar het Witte Huis. Wederom was er een hoop politie op de been, maar deze keer had ik al snel in de gaten wat er aan de hand was. Er waren verschillende demonstraties aan de gang en die moesten in goede banen worden geleidt. De zon scheen en het Witte Huis zag er in het licht nog mooier uit dan de avond ervoor. Wat een schitterend gebouw zeg en wat een mooie strakke tuin. Dat had ik de avond er voor echt niet gezien. We liepen er weer omheen en bleven er aan de voorkant, samen met een flink aantal andere toeristen, naar staan kijken. De demonstraties gingen rustig verder, maar daar hadden we geen last van. Ik genoot van het statige gebouw en baalde er toch wel van dat ik er geen rondleiding in had geregeld. Mocht ik ooit nog een keer naar Washington D.C. gaan dan staat een rondleiding in het Witte Huis bovenaan mijn to do-lijstje. De buitenkant vond ik geweldig om te zien en ben daarom heel erg benieuwd naar hoe de binnenkant eruit zal zien. Hopelijk komt het er ooit nog van, ik kijk er naar uit.
