Hotel: Furnace Creek Ranch
Adres: California 190, Death Valley, CA 92328, Death Valley, CA 92328, Verenigde Staten
Op een van de dagen, tijdens mijn laatste vakantie met vrienden in Las Vegas, hebben we een auto gehuurd en zijn we op weg gegaan naar het Death Valley National Park. Vanuit het Excalibur Hotel and Casino was het een rit die iets langer dan 2 uurtjes duurde. Onderweg zijn we gestopt bij de Pahrump Nugget Hotel & Gambling Hall en hebben daar ontbeten bij het Golden Harvest Cafe. Eenmaal in de omgeving van Death Valley aangekomen hebben we de Badlands verkend, het Borax Mining gebied bekeken en we zagen Zabriskie Point. Vervolgens reden we door in de richting van het Furnace Creek Visitor Center. Onderweg kwamen we echter een bord tegen met de tekst "Welcome to Furnace Creek Ranch", we keken elkaar even aan en besloten om het terrein op te rijden. Het gebied zag er namelijk heel gezellig uit, het leek op een cowboydorpje en we waren benieuwd wat er allemaal te zien en te doen was. Bovendien hadden we van de rit ook al wel de nodige dorst gekregen en we gingen er vanuit dat er op het terrein best wel een bar te vinden zou zijn, waar we een lekker koud biertje konden gaan drinken. We reden onder een grote poort door en zagen al snel dat we niet de enigen waren op de Ranch, een grote touringcar vol met toeristen stond voor ons te wachten, maar die bleek uiteindelijk van het terrein af te gaan en ik verwacht dat deze ook op weg ging naar Death Valley.
De Furnace Creek Ranch maakt deel uit van het Oasis At Death Valley Resort. In het begin van de jaren 1880 werd er Borax (een natuurlijk mineraal, ook bekend als natriumboraat) gevonden in de buurt van Furnace Creek. Er werd een bevoorradingspunt gemaakt om essentiële voorzieningen te kunnen leveren aan de werklieden en hun muilezels, die verantwoordelijk waren voor het delven van de Borax uit de grond. Een ranch werd gebouwd, bestaande uit een groot lemen huis met een brede veranda. Er waren 40 mannen actief in de Borax-fabriek en zij hadden de beschikking over 20 muilezels. De wagens konden worden gerepareerd bij de ranch. Vanwege het water dat naar de ranch was toegeleid ontstond er een oase rondom het gebied en er kwam een idee uit voort om een resort te vestigen bij de ranch. In de vele jaren die volgden werden de gebouwen verbeterd en nieuwe tropische bomen geplant. Goudzoekers kwamen naar de ranch toe om er uit te rusten en uiteindelijk werd er een ranch-hotel gebouwd die voor het eerst haar deuren opende in 1933. In de daaropvolgende jaren werd het hotel steeds verder uitgebreid en gemoderniseerd. Er kwamen nieuwe gebouwen bij, waaronder een grote lobby, winkels, restaurants, parkeerfaciliteiten en nieuwe kamers. De Furnace Creek Ranch beschikt op dit moment over een 18-holes golfbaan, drie restaurants, een salon, een zwembad, tennisbanen, paardrijden, rondleidingen en een landingsbaan. Er zijn 224 gastenverblijven. Het hoogtepunt van de ranch is echter het Borax Museum met tentoonstellingen over mijnbouw, Indiase bevolkingsgroepen in de vallei en een museum gericht op de spoorweggeschiedenis.
We parkeerden onze auto en nadat we uitgestapt waren liepen we vervolgens eerst even een stukje over het terrein. Het geheel zag eruit als de locatie van een goede Westernfilm. Ik vond het prachtig om te zien, het leek een beetje op een gebied van een pretpark. We zagen de stallen, waarin de paarden stonden, en ik voelde me net een cowboy. We kwamen langs het Wrangler buffetrestaurant en dachten dat we daar misschien wel wat konden gaan drinken. Echter merkten we op dat een paar meter verderop de Corkscrew Saloon was gelegen en dus was onze keuze wat we gingen doen heel snel gemaakt. We liepen naar de entree van de saloon en gelukkig brandde de neonverlichting die aangaf dat de bar was geopend. Eenmaal binnen bleek het er ontzettend rustig te zijn, het was destijds bijna 12:00 uur, dus eigenlijk was het een mooie tijd voor de lunch. Wij hadden een poosje daarvoor echter al stevig gegeten bij het Golden Harvest Cafe en waren naar de saloon gekomen om er een paar ijskoude biertjes te drinken. We besloten om met z'n zessen aan de korte kant van de bar plaats te nemen, zodat we zicht hadden op de televisieschermen en de ruimte goed konden bekijken. In eerste instantie stond er nog helemaal niemand achter de bar, dat vond ik wel vreemd. Gelukkig lagen er wel al wat menukaarten op de bar, waardoor ik alvast kon kijken welk biertje ik zou gaan bestellen.
Vlak voor mijn neus zag ik ook al een tapkraan met een logo erop die ik tot dan toe nog niet kende. Het was de ster van Green Flash Brewing Company uit San Diego en van die brouwerij wilde ik wel wat gaan drinken. Gelukkig kwam er al snel een barmedewerker aan en konden we de drankjes bestellen. Naast een cola, voor de kameraad die de auto bestuurde, bestelde we 5 verschillende biertjes. Zelf koos ik voor de Green Bullet van de zojuist genoemde brouwerij. Deze triple IPA van meer dan 10% werd in een groot glas getapt en ik moet eerlijk toegeven dat het best een sterk biertje was zo rond het middaguur. De smaak was echter wel erg goed, echt een Amerikaanse IPA. Het werd steeds gezelliger in de saloon, er kwamen wat meer gasten bij in de ruimte, en ondanks het feit dat we hadden afgesproken om maar één biertje te drinken werd het zo gezellig dat er voor werd gesteld om er nog maar eentje te bestellen. Ik was het niet eens zelf die het voorstel deed, maar ik hoefde ook niet lang na te denken om bevestigend te beantwoorden. Gelukkig was de rest het ermee eens, zelfs de bestuurder, terwijl hij het bij fris bleef houden. Vrijwel alle biertjes van de tap kende ik al, behalve de 1554 Black Ale, maar op dat moment had ik niet zo'n zin in een donker biertje. Gelukkig had ik op dat ogenblik nog een andere troef in handen, want ik had gezien dat er naast de tapbieren ook andere biertjes te krijgen waren.
In de tussentijd dat we aan de bar zaten en van het eerste biertje genoten had ik ook al een koelkast gevonden en daar stonden een aantal aparte flesjes en blikjes in. Na er even in te hebben gekeken was mijn keuze eigenlijk snel gemaakt. Een zeer toepasselijk biertje die ik zag staan was namelijk de Death Valley Pale Ale van de Indian Wells Brewing Company. Het artwork op het flesje vond ik super om te zien, het was een skelet met cowboylaarzen aan die in de snikhete zon een biertje aan het drinken was. Hij werd beslopen door een slang en ik hoopte maar dat dat bij ons later op de dag niet zou gaan gebeuren, omdat een van de kameraden die ook mee was ontzettend bang is voor slangen. Deze American Pale Ale had slechts een percentage van 4,7%, maar was wel heel erg lekker fris. We hadden veel lol met elkaar, maar moesten nog verder op weg naar het Furnace Creek Visitor Center en de rest van het Death Valley National Park. Daarom besloten we om na het 2e biertje de rekening te betalen en de Corkscrew Saloon echt te gaan verlaten om daarna door te rijden naar de volgende stop. Ik vond het erg leuk om in de Furnace Creek Ranch te zijn geweest, het is een echt cowboydorpje op een perfecte locatie, in de buurt van Death Valley. De Corkscrew Saloon was zeker de moeite waard, ik heb er lekkere biertjes gedronken en een gezellige tijd gehad, waar ik nog met veel plezier aan terug denk.
