Restaurant: Red Lobster
Adres: 7780 W Irlo Bronson Mem. Hwy, Kissimmee, FL 34747, Verenigde Staten
Inmiddels ben ik al driemaal naar Orlando, Florida toe geweest. Er is zo ontzettend veel te zien en te beleven dat het eigenlijk niet te doen is om alles in één keer te doen. Tijdens mijn laatste verblijf in de Sunshine State sliep ik in een hotel in Maingate, Kissimee, op enkele minuten afstand van het Walt Disney World Resort. Nabij dat hotel waren ontzettend veel verschillende restaurants te vinden. Vrijwel alle bekende ketens waren in de buurt gesitueerd en door het grote aanbod was het vaak lastig om een keuze te maken over waar we zouden gaan eten. Op een van de avonden hadden we zin in een visrestaurant. We waren die dag al in Disney Springs geweest, waar we een lekker ijsje hadden gegeten bij Ghirardelli's en later aten we ook nog bij het WildSide Texas BBQ, naast ons hotel. Vandaar dat we in de avond zin hadden in heel iets anders. Een visrestaurant die zich dicht in de buurt bevond van het Comfort Inn Maingate, waarin we verbleven, was Red Lobster. Ik kende de keten al van eerdere reizen en heb er altijd goede ervaringen gehad. Ik stelde daarom ook voor om daar te gaan dineren en iedereen stemde ermee in. Het was een wandeling van een kleine 10 minuten langs de W Irlo Bronson Memorial Hwy op een mooie zomerse avond. Gelukkig was het niet zo heel erg warm meer buiten, waardoor de tocht goed te doen was. Het bekende logo van de rode kreeft kwam al snel in beeld, en na aankomst bij het restaurant gingen we er naar binnen.
Red Lobster is een Amerikaanse restaurantketen met het hoofdkantoor in het CNL Center City Commons in Orlando, Florida. Naast vestigingen in 44 Staten van Amerika heeft de keten ook restaurants in Canada, Maleisië, de Verenigde Arabische Emiraten, Saudi-Arabië, Qatar, Mexico en Japan. Wereldwijd zijn er meer dan 700 restaurants van Red Lobster te vinden. Red Lobster werd op 22 maart 1968 opgericht door de ondernemers Bill Darden en Charley Woodsby. Oorspronkelijk werd het restaurant aangekondigd als een “Haven voor Seafood Lovers”. Het eerste restaurant werd gevestigd in Lakeland, Florida, en vervolgens werden er nog een aantal andere vestigingen geopend in het zuidoosten van het land. In 1970 werd Red Lobster verkocht aan General Mills, waarna het aantal locaties van de keten vervolgens snel groeide. In 1995 werd Red Lobster (samen met Olive Garden en een aantal andere zusterondernemingen) onderdeel van Darden Restaurants en werd het een onafhankelijk, beursgenoteerd bedrijf. Vervolgens werd de keten in het jaar 2014 voor 2,1 miljard Dollar verkocht aan Golden Gate Capital. Red Lobster is gespecialiseerd in zeevruchten, schaal-en schelpdieren, zoals kreeft, garnalen, vis, krab en weekdieren, maar (bijvoorbeeld voor de mensen die niet van vis houden) staan er ook een aantal gerechten met kip, biefstuk, pasta en desserts op de menukaart.
Gelukkig was het niet zo heel druk in de zaak en hoefden we ook niet op een plek te wachten. We werden direct naar een van de vrije tafels gebracht en er werd gevraagd wat we wilden drinken. We waren destijds met 5 mensen, dus ik zal niet van iedereen vertellen wat ze bestelden. Zelf koos ik voor een Michelob Ultra, een slap aftreksel van bier. De menukaarten waren uitgereikt en we besloten om voor een voor- en hoofdgerecht te gaan. We bestelden als voorgerecht onder andere de crab-cakes en een Caesar salad. Zelf koos ik voor een Clam Chowder (helaas in een kom en niet in een brood) en een Coleslaw, dat was onderdeel van het twee-gangenmenu, waar ik zin in had. Tevens moesten we ook direct onze keuze betreffende de hoofdgerechten doorgeven. Anderen kozen voor de Ultimate Feast (een gerecht met kreeftenstaart, sneeuwkrabbenpoten, scampi, (knoflook)garnalen, gepofte aardappel en friet), de Seaside Shrimp Trio (een combinatie van Walt's Favoriete garnalen, knoflookgarnalen-scampi en een romige garnalen-linguini Alfredo met broccoli) en een stuk zalm met friet en broccoli. Nu ik deze foto's terugzie weet ik eigenlijk niet wat me bezielde, maar ik had die dag al zoveel gegeten dat ik besloot om het hoofdgerecht wat karig te houden en ging daarom voor de knoflookgarnalen-spiesjes, geserveerd met broccoli en een maiskolf. Volgens mij is dit het meest gezonde gerecht dat ik tot op heden in Amerika besteld heb.
De voorgerechten stonden al snel op tafel, de salades waren in kleine schaaltjes geserveerd en de soep was natuurlijk al warm. Ik denk dat we alleen op het frituren van de crab cakes hebben moeten wachten. De clam chowder was wat minder rijkelijk gevuld dan dat op de plaatjes van het menu stond afgebeeld en ik zag er ook geen kruiden op liggen. De smaak was echter wel goed, het was lekker romig en vol. De frisse cole slaw zorgde voor een prettige afwisseling en de beide gerechten vulden elkaar goed aan. De rest genoot ook van hun bestelde voorgerechten en nadat we alles op hadden duurde het niet lang voordat de tweede gang werd geserveerd. De Ultimate Feast zag er erg lekker uit, het was echter een flink bord vol, en ik was daarom toch wel blij dat ik maar een klein hoofdgerecht besteld had. Het vele eten van die dag heeft ertoe geleid dat ik tevreden was met slechts een maiskolf (die lekker zoet en heerlijk beboterd was), een aantal stukken broccoli en 12 gebakken knoflookgarnalen. Dit is natuurlijk niet iets wat jullie van mij gewend zijn en ik moet ook eerlijk toegeven dat ik me er zelf ook over verbaas. Toch was het op dat moment even nodig. Het smaakte allemaal wel goed, de maiskolf peuzelde ik apart op, terwijl ik de garnalen (die ik eerst nog moest pellen) in combinatie met de broccoli at. Binnen een paar minuten was mijn bord leeg, maar dat was niet erg. Het was zo voldoende geweest en ik hoefde ook echt geen dessert meer.
Aan de andere kant van de tafel werd er echter een stuk langer gedaan over het eten van het hoofdgerecht. Het bleek af en toe nog een heel gedoe te zijn om al het vlees goed uit de sneeuwkrabbenpoten te krijgen. Het waren ook echt wel flinke poten. Er bleef in eerste instantie best wat van het gerecht over, maar naarmate de rest hun eigen bordjes leeg had gegeten werd het overgebleven gedeelte van de Ultimate Feast toch nog aangevallen en vakkundig weggewerkt. Ik hielp alleen nog mee met een paar frietjes, maar al snel kon er echt helemaal niks meer bij. Het was genoeg geweest en ik vond het weer geslaagd. We kregen de rekening uitgereikt en doordat we voor een aantal voordelige twee-gangenmenu's gekozen hadden viel het totaalbedrag voor ons vijven alleszins mee (iets meer dan $ 100 inclusief drankjes en belasting). Nadat we de rekening betaald hadden besloten we om weer terug te gaan naar het hotel. Het was een volle en drukke dag geweest en de jetlag begon ook zijn tol te eisen. De wandeling terug naar het Comfort Inn Maingate deed me goed, al het eten kon ik even rustig laten zakken en toen ik eenmaal weer terug op mijn hotelkamer was voelde ik me moe, maar voldaan. Het was een mooie dag geweest met een lekkere afsluiter bij Red Lobster. Het is een Amerikaans visrestaurant waar ik graag kom en tot nu toe nog altijd heerlijk heb gegeten.
