Adres: 619 S Las Vegas Blvd, Las Vegas, NV 89101, Verenigde Staten
Mijn eerste verblijf in Las Vegas was onderdeel van een speciale reis die ik onder andere samen met mijn ouders maakte, ter ere van hun 30 jarig huwelijk. Ik wilde voor hen iets speciaals doen en heb lang nagedacht over een leuk en speciaal cadeau. Als klein kind snapte ik nooit dat ik niet bij hen op hun trouwfoto's stond en dat ik niet bij hun bruiloft aanwezig was. Ik zei ook altijd dat ik hen nooit had zien trouwen en dat ik dat erg jammer vond. Op een gegeven moment kreeg ik het idee om mijn ouders in Las Vegas te laten hertrouwen, zodat ik die ervaring toch eens op zou kunnen doen. Ik moest dan alleen nog wel uitzoeken hoe dat hertrouwen in Las Vegas precies in zijn werking ging en ik wilde ook een leuk kapelletje uitzoeken. Ik ben best lang bezig geweest met deze speurtocht, er zijn tientallen, of misschien zelfs wel honderden, "Wedding Chapels" in Las Vegas te vinden en daar wilde ik een mooie van uitkiezen. Op een gegeven moment kwam ik op de website terecht van de Graceland Wedding Chapel. Dat kapelletje herkende ik van de films Fear and Loathing in Las Vegas en mijn favoriete film The Hangover. Het zag er op de foto's allemaal mooi en netjes uit en het leek mij daarom dan ook geweldig om de ceremonie in de Granceland Wedding Chapel plaats te laten vinden. Ik ging op zoek naar de prijzen en zag dat er een Traditional Wedding Renewal Ceremony Package werd aangeboden voor $ 199 (exclusief belasting) en daar kwam dan ook nog een bedrag van $ 60 bij dat ik na de ceremonie moest betalen aan de trouwbeambte.
De Graceland Wedding Chapel is een trouwkapel nabij het Arts District van Las Vegas. Het is in het jaar 1927 gebouwd als een privéwoning, maar sinds 1939 doet het dienst als trouwkapel. In de beginjaren droeg het nog de naam Gretna Green Wedding Chapel, vernoemd naar de Schotse huwelijksbestemming Gretna Green. Er hebben een groot aantal huwelijken van beroemdheden plaatsgevonden in de Graceland Wedding Chapel. In het jaar 1967 bezocht Elvis Presley de kapel, terwijl hij zijn huwelijk met Priscilla Beaulieu aan het plannen was, tijdens dat bezoek zou Elvis aan de eigenaren van de kapel toestemming hebben gegeven om de naam Graceland te gebruiken. Echter heeft de naamsverandering van Gretna Green naar Graceland daarna nog meer dan 10 jaar geduurd. Pas nadat Elvis was overleden werd het in gang gezet. Nadat het kapelletje de nieuwe naam had aangenomen zijn er ook de bruiloften met het Elvis-thema ingevoerd. Het beweert dan ook de eerste kapel te zijn dat huwelijksvoltrekkingen heeft gehouden die zijn uitgevoerd door Elvis-imitators. Het kapelletje is een klein houten bouwwerk, dat gebouwd is in de stijl van New England. De kleuren van de buitenste muren zijn overwegend wit en het dak is blauw. Tevens heeft het een stenen klokkentoren. Buiten in de tuin van de Gaceland Wedding Chapel staat een mooi wit prieeltje, dat gebruikt kan worden voor het maken van foto's. Er kunnen zo'n 30 mensen tegelijk in de Graceland Wedding Chapel.
Voorafgaande aan de reis had ik contact opgenomen met de kapel en via e-mail alles geregeld, dat ging allemaal uitstekend. Er werd in de mailconversatie uitleg gegeven over wat er komen ging, daarnaast kreeg ik tevens nog wat informatie over de foto's die bij het pakket inbegrepen zaten en we na de ceremonie konden gaan bestellen. Eenmaal in Amerika aangekomen was onze eerste bestemming de stad Chicago. Op de daadwerkelijke 30ste trouwdag van mijn ouders zijn we gaan eten bij Texas de Brazil en tijdens dat etentje reikte ik een kaart uit waarop ik het cadeau beschreven had. Mijn ouders dachten in eerste instantie dat ikzelf misschien zou gaan trouwen, maar toen ze lazen dat niet ik, maar zijzelf naar het altaar moesten gaan in Las Vegas zag ik in eerste instantie een verbazing, maar al snel werd dit omgezet in blijdschap. Ze vonden het een supermooi cadeau en keken er naar uit om elkaar wederom het ja-woord te gaan geven. Toch vonden ze het ook spannend en werden er zelfs een beetje zenuwachtig van, dat vond ik mooi om te zien. Een paar dagen later waren we in Las Vegas en de dag van de Wedding Renewal Ceremony was aangebroken. De ceremonie zou om 18:30 uur gaan beginnen. We hadden ons allemaal netjes aangekleed, mijn moeder had een mooie rode jurk aan en mijn vader had zijn blauwe suède schoenen aangetrokken.We sliepen destijds in het Stratosphere hotel en van daaruit was het een klein half uurtje lopen naar de kapel. Ik wist toen nog niet dat de buurt waar we doorheen liepen niet al te best was, maar gelukkig is alles goed gegaan en zijn we er heelhuids aangekomen.
Eenmaal bij de Graceland Wedding Chapel aangekomen maakte ik eerst een aantal foto's van mijn ouders. We moesten toch nog even wachten totdat het voorgaande stel klaar was, dus hadden daar mooi de tijd voor. Op het moment dat we de kapel in konden gaan en ik het verhaal uitlegde dat ik het als cadeau voor mijn ouders had geregeld begonnen de beide zussen die er werkten tegelijkertijd te huilen. Zij hadden dat nog nooit eerder meegemaakt. Zelf vond ik het een beetje vreemd, maar het bleek echt zo te zijn. Aan de muur achter de balie hingen allemaal foto's van beroemdheden die ook in het kapelletje getrouwd waren en ik vond het leuk dat mijn ouders daar nu ook bij zouden gaan horen. Mijn moeder kreeg een boeketje met rode rozen uitgereikt en mijn vader een roos die hij op moest spelden. Na de laatste formaliteiten geregeld te hebben werden we welkom geheten door de trouwambtenaar die de ceremonie zou gaan leiden. De deuren gingen voor ons open en we arriveerden in het zaaltje waar de plechtigheid plaats zou gaan vinden. Het leek op een klein kerkje, met houten witte bankjes aan weerszijden van de ruimte. Vooraan stond een klein altaar met een groot boeket aan witte (kunst) bloemen aan de voorzijde. Dezelfde soort bloemen stonden ook aan de linker- en rechterzijde van het altaar en daarnaast hingen ze aan de zijkanten van alle houten bankjes. Ik vond het een erg stijlvolle ruimte en het was ook precies waarop ik had gehoopt. Het paste uitstekend bij een Las Vegas-bruiloft en het vormde de perfecte setting.
De bruiloftsmars van Richard Wagner Lohengrin werd gespeeld en mijn ouders werden geacht naar voren toe te lopen. De rest, waaronder ikzelf, nam plaats op het bankje voorin de zaal. In de aanloop van de reis had ik gemaild met het kapelletje en aangegeven dat mijn vader vrijwel geen Engels spreekt, en heb daarbij het verzoek ingediend om de trouwbeambte zo langzaam mogelijk te laten spreken. Dit verzoek werd ingewilligd en tot mijn grote verbazing en vreugde lukte het mijn vader om alles volledig juist en correct in het Engels te herhalen. Verschillende zinnen werden gesproken, er werden foto's gemaakt en na een klein kwartiertje was de ceremonie voorbij. Mijn ouders zeiden opnieuw het ja-woord tegen elkaar en ze zagen er dolgelukkig uit. Dat was precies wat ik wilde zien en mee wilde maken. Mijn wens was uitgekomen, ik had eindelijk de trouwerij van mijn ouders gezien. Het was geweldig en ze hebben het beiden echt heel goed gedaan. Nadat de ceremonie voorbij was moest ik alleen nog even de beambte zijn envelop met $ 60 Dollar toestoppen en daarna konden we gaan. De volgende groep stond namelijk alweer te wachten. Het was een soort van lopende-bandwerk, maar ik had het echt voor geen goud willen missen. Nog steeds kijk ik met een goed gevoel en veel plezier terug op dat moment in de Graceland Wedding Chapel. Het was heel erg speciaal en voor mij een van de vakantieherinneringen in Amerika om nooit te vergeten. Gelukkig denken mijn ouders daar precies hetzelfde over!
