Adres: 397 Main St, Hyannis, MA 02601, Verenigde Staten
Gedurende mijn vakantie in Massachusetts sliep ik één nacht
in het plaatsje South Yarmouth in Cape Cod. Op de terugweg naar Boston zijn we
op een aantal verschillende plaatsen gestopt. Een van die plaatsen was Hyannis,
een dorp binnen de gemeente Barnstable. Hyannis is de meest multiraciale plaats
op Cape Cod. Ongeveer 30% van de bewoners is van Europese afkomst, terwijl de
overige 70% bestaat uit Afro-Amerikanen, Aziaten, Brazilianen en Midden-Amerikanen.
Het stadje omvat behalve de haven en een vliegveld ook het zakencentrum, verscheidene
winkelcentra en de gemeentelijke kantoren van Barnstable. Wij stopten echter in
Hyannis om een bezoek te brengen aan het John F. Kennedy Hyannis Museum. De entree
tot dit museum was namelijk inbegrepen bij de Go Boston Cards, welke we
voorafgaande aan de reis hadden gekocht. We reden toch al door Hyannis en dan
konden we er net zo goed even stoppen om het museum ter ere van de in 1963
vermoorde president van de Verenigde Staten van Amerika te bezoeken.
John Fitzgerald Kennedy (ook bekend als JFK) werd op 29 mei 1917 geboren in Brookline, Massachusetts. Hij was een Amerikaans politicus van de Democratische Partij. Vanaf 20 januari 1961 was hij de 35e en jongst gekozen president van de Verenigde Staten. Op 22 november 1963 werd hij op 46-jarige leeftijd, tijdens een rondrit in een open limousine, in Dallas vermoord. John F. Kennedy is vooral bekend geworden als de president die de Amerikaanse plannen bekendmaakte om een man op de maan te zetten om zo de ruimtewedloop met de Sovjet-Unie te winnen. Zijn voortijdig afgebroken ambtstermijn werd daarnaast gekenmerkt door de crisis met Cuba en de steeds sterkere inmenging van de Verenigde Staten in de Vietnamoorlog. Tevens wilde hij de wapenwedloop stoppen. Hij was getrouwd met Jacqueline Lee Bouvier, ofwel Jackie Kennedy, ze zat naast hem in de auto toen hij werd doodgeschoten. Er zijn films en series verschenen over het leven van JFK en tevens is er in Hyannis een museum over hem geopend, waar ik dus naartoe ben geweest.
We arriveerden al vroeg bij het museum, de auto parkeerden we
gratis op een grote parkeerplaats aan de achterzijde van het gebouw en
vervolgens liepen we naar de ingang toe. We waren er te vroeg, het museum zou
pas om 10:00 uur opengaan en we moesten een tijd van 20 minuten zien te
overbruggen. Ik maakte een aantal foto’s van het beeld van John F. Kennedy aan
de voorzijde van het gebouw en zag dat er een Hyannis Kennedy Legacy Trail in
het dorp aanwezig was. Dit was een wandeltocht van 2,5 kilometer langs
een tiental verschillende bezienswaardigheden in het centrum van het dorp die
belangrijk waren voor de familie Kennedy. We hebben een klein stukje van de
wandeling gemaakt, maar we zorgden er wel voor dat we bij opening van het
museum weer bij de entree aanwezig waren. Op het moment dat we weer bij de
ingang van het John F. Kennedy Hyannis Museum arriveerden begon het hard te
regenen en we waren blij dat we de deur inmiddels konden openen om zo het
museum te betreden.
Het was nog ontzettend rustig, we waren de eerste bezoekers van die dag en we werden daarom ook direct geholpen. Ik liet onze Go Boston Cards bij de kassa van het museum scannen en zonder probleem werden we tot het museum toegelaten. Normaal gesproken hadden de tickets $ 12,00 per persoon gekost, maar dat hoefden we nu dus niet te betalen. Die Go Cards blijf ik handig vinden, ik heb er tijdens mijn verschillende reizen in Amerika echt al veel profijt van gehad. De kassière vertelde vervolgens wat er allemaal in het museum te zien zou zijn en zei helaas ook dat het verboden was om foto’s te maken. Dat vond ik jammer en vreemd, foto’s zorgen toch altijd voor herinneringen over hoe het museum eruit zag en wat er werd getoond en bovendien heb ik de foto’s natuurlijk ook gewoon nodig om aan jullie, als lezers van mijn blog, te kunnen tonen. Normaal gesproken maak ik altijd heel veel foto’s, maar dat heb ik nu dus helaas niet kunnen doen. Uiteindelijk heb ik er 5 mogen maken, waardoor ik jullie toch nog wat van het museum kan laten zien.
Het museum bevatte een drietal verschillende exposities. De eerste ruimte waarin we terecht kwamen bestond uit een tentoonstelling met de naam: Robert F. Kennedy: Ripple of Hope. Foto’s, video’s en teksten van toespraken van Robert, een oudere broer van JFK en tevens politicus van de Democratische Partij, werden getoond. Robert, wie daadkrachtig optrad tegen de Amerikaanse maffia, is net als zijn broer neergeschoten. Bij hem gebeurde dat echter op 5 juni 1968, tijdens een campagnebijeenkomst in Hotel Ambassador in Los Angeles voor de presidentsverkiezingen van 1968. De daaropvolgende dag is hij overleden. Het was interessant om wat van zijn toespraken te lezen, de broers leken veel op elkaar, zowel qua uiterlijk als qua politieke ideeën. Ik vond het echter wel vreemd dat het museum met de naam John F. Kennedy Museum startte met een expositie over zijn broer, daar was ik uiteindelijk natuurlijk niet voor gekomen. Ik wilde wat van John F. Kennedy zien en dat zou in de volgende ruimtes gelukkig wel goed gaan komen.
De tweede expositie heette: Creating Camelot: The Kennedy Photography of Jacques Lowe. JFK en Jacky voelden zich in het Witte Huis net alsof ze in Camelot leefden, dat hebben ze meerdere malen verteld. De expositie bestond uit foto’s welke van John en Jacky (met het gezin of afzonderlijk), door de huisfotograaf van de familie (Jacques Lowe) waren gemaakt. Het waren mooie en grote (gekleurde en zwart-wit) foto’s van een gezin dat erg gelukkig leek. Bij elke foto was een korte begeleidende tekst geschreven en ik vond het interessant om het leven van de familie afgebeeld te zien. De laatste tentoonstelling had de naam: JFK at 100: Life and Legacy en ging over de nalatenschap van JFK en de inspiratie die hij nog steeds verleent aan de huidige generatie van mensen op de wereld. Tevens werd er getoond welke rol Cape Cod in zijn leven heeft gespeeld en dat vond ik fascinerend om te zien. Zowel officiële als privé-afbeeldingen vanaf zijn jeugd tot aan zijn dood werden getoond, er werd op deze manier een goed beeld neergezet van JFK als privépersoon en als invloedrijke wereldleider.
Ik vond het een heel interessant museum, de President van de Verenigde Staten vind ik altijd erg intrigerend. Ik vind het bewonderenswaardig hoe een persoon op een van de belangrijkste posities ter wereld kan belanden. Door het zien van de foto’s en lezen van de verhalen over het leven van JFK zie je dat het niet alleen een vermoorde president was, maar dat hij ook maar gewoon een mens was met vrouw en kinderen. De dood van John F. Kennedy heeft bij veel mensen destijds toch een grote indruk achtergelaten, hij was geliefd en werd gehaat. Het museum heeft een goed beeld van zijn leven weten te geven. Door de mooie foto’s die overal hingen werd het nooit saai. Ik heb het nodige van John F. Kennedy en zijn gezin opgestoken en ben blij dat ik naar het museum in Hyannis toe ben geweest. Het enige wat ik dus wel erg jammer vond was het feit dat ik er niet veel foto’s van heb mogen maken, ik hoop dat ze dat beleid wel aan gaan passen, want dat is niet meer van deze tijd. John F. Kennedy was zelf erg vooruitstrevend en had het maken van foto’s in zijn museum zeker toegejuicht.
