Adres: Max Euweplein 57-61, 1017 MA Amsterdam
Er vestigen steeds meer Amerikaanse restaurantketens in Nederland. Inmiddels zijn er onder andere vestigingen van Five Guys, TGI Friday’s, Dunkin’ Donuts, Cinnabon en Papa John’s Pizza te vinden en het ziet er naar uit dat er de komende jaren nog veel meer Amerikaanse restaurants hier naartoe zullen gaan komen. Een van de Amerikaanse restaurants welke al jarenlang in Nederland is gevestigd is het Hard Rock Cafe in Amsterdam. Deze zaak werd op 20 maart 1999 geopend op het Max Euweplein in onze hoofdstad. Door de jaren heen ben ik er al meerdere keren wezen eten en dat is eigenlijk altijd naar tevredenheid geweest. Het restaurant is erg populair en wanneer je er wilt gaan eten dan is het aan te raden om er van tevoren te reserveren. Ondanks dat ik er dus al vaker was geweest had ik nog niet eerder over het restaurant geschreven hier op mijn blog. Ik vond dat dat wel eens een keer tijd moest gaan worden en dus besloot ik om tijdens mijn afgelopen bezoek aan Amsterdam mijn camera mee te nemen om foto’s te maken van het restaurant en onze maaltijden.
Hard Rock Cafe is een keten van themarestaurants welke op 14 juni 1971 is opgericht door Isaac Tigrett en Peter Morton. De eerste vestiging werd niet in Amerika, maar nabij Hyde Park Corner in Londen geopend. Maar liefst 8 jaar na de opening, in 1979, begon het café de muren met Rock & Roll memorabilia vol te hangen. Dit is een traditie geworden welke de keten heeft uitgebreid naar al haar andere restaurants en cafés. De keten begon met de wereldwijde expansie in 1982, er werden een groot aantal vestigingen van Hard Rock Cafe geopend in Amerika en Europa. In 2007 werd het volledige bedrijf Hard Rock aan de Seminole Tribe of Florida verkocht en momenteel bevindt het hoofdkantoor zich in Orlando, Florida. Op dit moment zijn er een kleine 200 locaties van het Hard Rock Cafe in zo'n 60 verschillende landen te vinden. Naast cafés en restaurants beschikt de keten ook over een groot aantal hotels en casino's, waarvan de bekendste in Las Vegas staat. Een van de cafés en restaurants van de Hard Rock-keten bevindt zich dus in het centrum van Amsterdam.
Wanneer ik een reis naar Amerika op het programma heb staan ga ik een paar weken voor vertrek altijd naar Amsterdam om Dollars te kopen bij Pottchange. De koers daar is altijd goed, en je krijgt dan ook veel meer Dollars terug voor het bedrag dat je betaald dan bijvoorbeeld bij het GWK. Een paar weken terug had ik wederom Dollars nodig en nadat ik ze had gekocht gingen we op weg naar het Hard Rock Cafe. Via de app van OpenTable had ik een tafel gereserveerd om 16:30 uur, vrij vroeg, maar latere tijdstippen waren al niet meer beschikbaar. We liepen naar het restaurant en toen ik het grote ronde logo van de keten op het gebouw zag hangen werd ik direct vrolijk. We liepen de zaak binnen via het café en de Rock Shop en werden vervolgens in het Engels welkom geheten door een host. We zeiden dat we uit Nederland kwamen en dat er gewoon Nederlands kon worden gesproken, maar helaas sprak de host alleen Engels. Dat was wel een beetje apart natuurlijk. Onze reservering werd opgezocht, waarna we door een serveerster uit Nieuw-Zeeland naar onze tafel werden gebracht.
De tafel waaraan we plaatsnamen bevond zich in het onderste gedeelte van de zaak, aan de kant van de grachten. Daar was ik nog nooit eerder geweest en ik vond het wel leuk om daar te zitten. Het was vrij druk in de ruimte, bijna alle tafels waren bezet, en het viel me op dat wij een van de weinige Nederlanders waren. Onze ober kwam zich (in het Engels) voorstellen en hij vertelde dat hij oorspronkelijk uit Columbia kwam. Hij sprak al wel een paar woordjes Nederlands, maar nog niet veel. Om hem toch wat dingen te leren spraken we in het Nederlands (met Engels tussendoor om de woorden uit te leggen) tegen hem en dat vond hij erg fijn en leuk. De menukaarten werden uitgereikt en we gingen in eerste instantie op zoek naar een lekker drankje. Na even op de kaart gekeken te hebben bestelden we een flesje Guinness, een glas Strawberry Basil Lemonade en voor mezelf een Strongbow Cider. Ik had gezien dat dit een aparte versie was welke ik nog niet kende, namelijk Strongbow Apple Ciders British Dry, en ik was benieuwd of het anders dan het origineel zou smaken.
Naast de drankjes bestelden we ook alvast een voorgerecht, we kozen voor de Hard Rock Cafe Classic Nacho’s. Dit was een bord gevuld met tortillachips, welke belegd zouden gaan worden met bonen in ranch-stijl, een vier-soorten kaassaus, gegarneerd met verse pico de gallo, pittige jalapeños, rode uien, gesmolten cheddar, Monterey Jack-kaas, groene uien, en een bakje met zure room aan de zijkant. Ik gaf aan dat we de hoofdgerechten later zouden gaan bestellen, omdat we geen zin hadden om binnen een half uur weer buiten te staan. We konden nu bovendien ook rustig het voorgerecht gaan laten zakken en alles in een normaal tempo doen. Nadat we de drankjes en voorgerecht hadden besteld liep ik even door het restaurant om wat foto’s te maken van de memorabilia en items welke overal waren opgehangen. Ik zag allerlei plaatjes van bekende Amerikaanse popartiesten, een jurkje welke gedragen was door Miley Cyrus (Party in the USA!), maar ook foto's van allemaal bekende muzikanten die het Hard Rock Cafe in Amsterdam hadden bezocht, dat vond ik erg leuk om te zien.
Onze bestelling werd al snel geserveerd, het bord met nacho’s zag er erg aanlokkelijk uit en ik had zin om direct aan te vallen. Echter besloot ik om eerst even rustig mijn drankje in te schenken en te proosten met de rest van de tafel. De cider smaakte goed, het verschilde eigenlijk niet zoveel met de originele Strongbow. De nacho’s met de combinatie van alle ingrediënten waarmee ze waren belegd smaakten uitstekend, vooral de gesmolten kaas met de stukjes rode ui vond ik er erg lekker bij. We aten het bord in een rustig tempo helemaal leeg. Er was tussendoor nog een keer gevraagd of dat we de hoofdgerechten al wilden bestellen, maar we wachtten er toch nog even mee. Na een tijdje kwam er een Nederlandse jongen naar onze tafel toe en hij vertelde dat onze ober naar huis toe ging en dat we nu hem als ober kregen, samen met nog een andere jongen, welke door hem ingewerkt moest worden. De jongen die ingewerkt moest worden sprak ook geen Nederlands en we gaven bij de Nederlander aan dat we dat eigenlijk toch wel een beetje vreemd vonden. Hij gaf ons gelijk, maar zei dat het een Amerikaans bedrijf was en dat het vooral op de buitenlandse toeristen was gericht.
Nadat het lege bord was weggehaald, en we nog een tijdje hadden gekletst, waren we er klaar voor om de hoofdgerechten te bestellen. We kozen voor de BBQ Baby Back Ribs (dit waren gekruide en gegrilde spareribs, geglazuurd met barbecuesaus, welke geserveerd zouden gaan worden met friet, koolsla en bonen), de Steak Salad (een salade van gemengde groenten, sla en een in plakjes gesneden biefstuk, met een blauwe kaasvinaigrette, ingelegde rode uien, rode pepers en Roma-tomaten, afgewerkt met knapperige uitjes en blauwe kaaskruimels) en zelf koos ik voor een combinatie van een voorgerecht en bijgerecht. Ik ging voor de Twisted Mac and Cheese (een bakje macaroni met een vierkazensaus) en de Whiskey Bacon Jam Sliders (een drietal kleine hamburgers, met Amerikaanse kaas, knapperige uienringen en een Jack Daniels Whiskey bacon-saus, op brioche broodjes). Ik was benieuwd of dat ik alles wel op zou kunnen, maar datgene wat ik had besteld leek me een heerlijke combinatie dus het zou hopelijk wel goed moeten gaan komen. Omdat we het bier en de cider al op hadden bestelden er ook nog een glas cola en een flesje Desperados bij.
Na een klein kwartiertje gewacht te hebben stonden de hoofdgerechten op tafel. De porties waren Amerikaans. Vooral de salade was ontzettend groot, het lag in een ronde schaal met een dikke kop erop. Het zou nooit op gaan komen, dat had ik direct al in de gaten. Ik vond het er echter wel lekker uitzien, zelf zou ik het nooit bestellen, maar die salade had ik ook wel gelust. Het was volgens mij niet eens zo gezond, maar wel een stuk gezonder dan de andere gerechten welke op tafel stonden. De spareribs zagen er ook erg goed uit. Een grote slack ribs, waarvan het vlees eenvoudig van het bot af kwam, lag op het bord met daarnaast een stuk of 30 frietjes en de bakjes met de andere bijgerechten. Zelf was ik meer dan tevreden met alles wat voor mijn eigen neus stond. Ik begon rustig met de Mac and Cheese. Er zat een krokant laagje met wat kruiden overheen, welke ik erg lekker vond smaken. Na een paar happen genomen te hebben begon ik aan mijn eerste slider. Het was een hele eenvoudige maar perfecte combinatie van brood, vlees, gefrituurde ui en barbecuesaus.
Ik was echt van de beide gerechten aan het genieten. Nog nooit eerder had ik een combinatie gehad van een voor- en bijgerecht, maar ik moet eerlijk zeggen dat het me erg goed beviel. Het was een hele afwisselende en lekkere Amerikaanse maaltijd en het lukte me aardig om 2 van de 3 sliders en vrijwel het gehele bakje met Mac and Cheese zonder moeite op te krijgen. Van de portie spareribs, welke naast mij werd gegeten, zou echter wel het nodige over zijn gebleven, wanneer er niet een stuk aan mij zou zijn aangeboden. Ik nam het stuk sparerib graag aan, want ik had het al vaker gegeten bij Hard Rock Cafe en wist dat het ook erg lekker zou gaan smaken. Doordat ik dus meehielp met het leeg krijgen van het bord spareribs, had ik zelf wat meer moeite om de 3e slider en het bakje Mac and Cheese helemaal op te krijgen. Ik besloot alleen om het vlees met de daarop liggende gefrituurde uienring met de saus op te eten en het broodje te laten liggen. De stukjes macaroni welke over waren gebleven pikte ik later een voor een allemaal rustig van het schaaltje op, ik kon het niet laten staan.
Nadat we uit waren gegeten en er nog vrij veel van de salade (niks van de steak) en de bonen en koolsla over was gebleven werd onze tafel afgeruimd. Er werd gevraagd of dat we nog een dessert na wilden bestellen, maar omdat we allemaal meer dan genoeg gegeten hadden sloegen we dat af. Vervolgens kreeg ik de vraag of dat ik lid was van Hard Rock Rewards en daar kon ik bevestigend op antwoorden. Mijn lidmaatschapsnummer wist ik echter niet uit mijn hoofd, maar het doorgeven van mijn e-mailadres was voldoende, dus dat adres schreef ik direct even op. Helaas had ik verder geen kortingscoupon bij me (vergeten om naar te zoeken) en na het ontvangen van de rekening zag ik dat er verder ook helemaal geen korting af was gegaan. Dat was natuurlijk wel jammer. In het totaal moesten we een bedrag betalen van € 104,35, dit vond ik vrij redelijk voor wat we met z’n drieën gegeten en gedronken hadden. Ik was weer een leuke ervaring in een Amerikaans restaurant in Nederland rijker en ik keek direct alweer uit naar een volgend bezoek aan het Hard Rock Cafe!
