Restaurant: Grand Central Oyster Bar & Restaurant
Adres: 89 E 42nd St, New York, NY 10017, Verenigde Staten
Een aantal jaar geleden maakte ik samen met mijn ouders en een van mijn beste vrienden een reis naar New York. Jullie hebben al veel over die vakantie kunnen lezen hier op mijn blog. Het was tijdens die reis eigenlijk ook de bedoeling om te gaan eten bij de Grand Central Oyster Bar & Restaurant. Wegens omstandigheden zijn we er toen helaas niet aan toegekomen. Dit vond ik destijds vooral jammer voor mijn moeder, omdat zij graag naar de zaak toe wilde gaan. Een bezoek aan de Grand Central Oyster Bar & Restaurant vond ik daarom extra belangrijk om in te plannen voorafgaande aan mijn laatste trip naar New York City. Ik koos er voor om tijdens onze tweede dag in de stad te gaan lunchen bij het restaurant. We zouden op dat moment namelijk in de buurt van het centraal station van New York (Grand Central Terminal) gaan zijn, en omdat de zaak zich onderin die terminal bevond was het voor ons vrij logisch om daar dan ook maar meteen een aantal oesters, mosselen, garnalen en andere visgerechten te gaan eten. Ik had er zin in en keek er naar uit!
Grand Central Oyster Bar & Restaurant is dus een visrestaurant op het lagere niveau van Grand Central Terminal op 42nd Street en Vanderbilt Avenue in Manhattan, New York. Het restaurant werd geopend op 1 februari 1913, één dag voor de opening van de Grand Central Terminal, en heette destijds nog Grand Central Terminal Restaurant. Voor die tijd stond er op de locatie nog een oud en vervallen treindepot, maar de schitterende nieuwe Grand Central Terminal zorgde er voor dat mensen tot het station werden aangetrokken en zij beschouwden de terminal als een technisch wonder. Meer dan 60 jaar lang was het restaurant succesvol, tot het moment dat er minder langeafstandstreinen in Amerika reden. De passagiersaantallen namen af en dit zorgde voor een verval van het restaurant. In 1974 raakte het daardoor failliet en bleef het een tweetal jaar leeg staan. Er werd een nieuw plan met veel marketing voor het restaurant bedacht en er werd een Amerikaans visrestaurant ontwikkeld, welke Grand Central Oyster Bar werd genoemd. In de jaren die volgden is de zaak helemaal opgebloeid en groeide het uit tot een van de iconen van de stad.
We wandelden door de straten van Manhattan en gingen op weg naar het Centraal Station. Toen we in de grote hal terecht kwamen keek ik mijn ogen weer uit. Ik was er al wat vaker geweest, maar elke keer blijft de terminal indrukwekkend. We gingen vervolgens op zoek naar het restaurant. De weg vroeg ik aan een medewerker van het station en hij zei dat we de trappen af moesten en dan bij allemaal restaurants uit zouden komen, waaronder dus de Grand Central Oyster Bar & Restaurant. We zagen een flink aantal eetgelegenheden, maar onze plaats van bestemming konden we nog niet vinden. Nog maar een keer vragen dus en er werd verteld dat we nog een trap aan de zijkant van de hal moesten nemen. Het was dus wel even zoeken, maar uiteindelijk arriveerden we gelukkig toch bij onze plaats van bestemming. De entree tot het restaurant was groots, een zestal deuren naast elkaar met daarboven de tekst “Oyster Bar Restaurant” was afgebeeld. We gingen de ruimte binnen en ik vertelde dat ik een reservering voor 4 personen om 13:00 uur had staan. Deze reservering werd opgezocht en gevonden, en vervolgens werden we naar onze tafel toe gebracht.
Het restaurant zag er heel apart uit, het bevond zich natuurlijk onder de grond en door de lage ronde plafonds vond ik het net lijken alsof we in een grot terecht waren gekomen. Het plafond was volledig betegeld, lampen aan alle bogen van dit plafond zorgden daarbij voor een sfeervolle verlichting. Het was er al gezellig druk, ongeveer de helft van alle tafels was bezet en er kwamen na ons nog een stuk meer mensen de zaak binnen om er ook te gaan lunchen. De tafels waren gedekt met rood-wit geblokte tafellakens, en in het midden stonden een aantal potjes met zout, peper en pittige saus, waar tevens de menukaarten tussen lagen. Ik pakte deze menukaarten en deelden ze uit aan de rest van de tafel. Onze ober kwam naar ons toe en zette een bordje met een aantal verschillende kleine broodjes op tafel. Verder vroeg hij of dat we alvast wat wilden drinken. We hadden nog helemaal geen tijd gehad om op het menu te kijken en dat wilden we dus eerst even gaan doen. Na enkele minuten de menukaart bekeken te hebben hadden we onze keuze gemaakt en riepen onze ober terug.
We wisten wat we wilden drinken, maar ook al wat we wilden gaan eten. De drankjes die gekozen werden waren tweemaal een Angry Orchard appelcider, eenmaal een Amstel Light en zelf koos ik voor een biertje met de naam Good Reef van Blue Point Brewing Company. Tevens werd er een fles water met bubbels besteld. We wilden de maaltijd gaan beginnen met een kom soep, en gingen driemaal voor de New England Clam Chowder (normaal gesproken een dikke soep van melk en room, aardappelen, kokkels, spek en peterselie) en eenmaal voor de Manhattan Clam Chowder (een rode soep van onder andere tomaten, kokkels, aardappelen, ui en spek). Zelf koos ik voor de New England Clam Chowder, de laatste keer dat ik die soep at was in Boston en ik hoopte dat het net zo lekker zou gaan smaken als destijds. Helaas zouden alle soepen in een kom geserveerd gaan worden en niet in een rond zuurdesem broodje, dat had ik toch wel wat meer speciaal gevonden. Tevens gaven we direct ook de bestelling van onze hoofdgerechten door, dat hadden we achteraf beter wat later kunnen doen, maar dat is iets waar ik van moet gaan leren.
Voor wat betreft de hoofdgerechten gingen we éénmaal voor de oester “stew”, éénmaal de garnalen “stew”en éénmaal de mix van schelpdieren. Dit laatste was een gerecht bestaande uit 8 oesters, 2 clams ofwel strandgapers, 2 garnalen en 3 grote mosselen, welke door mijn ouders gedeeld zou gaan worden. Zelf ging ik voor de garnalen “stew”, waarbij ik dacht dat “stew” stond voor stoofpot en ik dacht dat ik een dik en goed gevuld gerecht zou gaan krijgen, vol met gestoofde garnalen en andere ingrediënten. Nadat we de bestelling door hadden gegeven stonden de drankjes al snel op tafel. Het biertje dat ik had besteld zat in een blikje, waarop heel Manhattan met de omliggende wateren en vissen die daarin zwemmen waren afgebeeld. Blue Point Brewing Company heeft altijd bieren met als thema iets van visserij en daarom vond ik het erg goed bij het restaurant passen. De smaak van het bier was goed en lekker fris. Een paar minuten na de drankjes stonden ook de soepen al op tafel, die hoefden natuurlijk alleen maar even uit een pan opgeschept en vervolgens geserveerd te worden.
De soepen werden geserveerd met kleine plastic zakjes vol ronde crackertjes. Ik vond dat wat apart en had ze liever al in de soep gezien. De New England Clam Chowder was lekker romig en vol van smaak, voor mij had de soep echter wel een stuk dikker gemogen en ze hadden er best wat meer kokkels in mogen doen. De soep was namelijk maar matig gevuld en na enkele happen had ik alle kokkels er al uit. De Manhattan Clam Chowder was wat beter gevuld, maar dan voornamelijk met tomaat. We waren rustig van de soepen, samen met de kleine broodjes welke op tafel waren gezet, aan het eten en op het moment dat nog niet eens iedereen de kop met soep leeg had kwam onze ober al aangelopen met de hoofdgerechten. Dat vond ik zeer vreemd en ook wat voorbarig. De schaal met de schelpdieren werd op de hoek van de tafel neergezet en er was verder nog weinig ruimte voor de kommen met “stew”. Ik keek naar mijn hoofdgerecht en tot mijn verbazing zag ik weer een kop met soep voor mij neus staan. Dit was niet wat ik van het gerecht verwacht had, en raakte teleurgesteld.
De service in het restaurant was dus snel en gehaast, bovendien werd er niet verteld dat zowel ik als mijn vriendin tweemaal een soep hadden besteld. Dat had de ober ons best mede kunnen delen op het moment dat we de bestelling doorgaven. Mijn garnalen “stew” was eigenlijk niks meer dan een grote kom met melk en room en een drietal grote garnalen, en hetzelfde gold voor de oester “stew”, alleen was die kom dus gevuld met een paar oesters. We meldden het probleem bij de ober en hij zei dat de gerechten zo hoorden, en verder was daarmee de kous af. Ik vond dit erg slecht, heb later nog op internet gekeken naar andere garnalen “stew” en oester “stew”-gerechten en die zagen er toch heel anders en veel beter gevuld uit, en zo’n maaltijd verwachtte ik eigenlijk ook wel in de Grand Central Oyster Bar & Restaurant. Ik vond het dus erg teleurstellend, gelukkig was mijn biertje wel lekker en had ik ook al een redelijke New England Clam Chowder met een paar kleine broodjes op, maar het hoofdgerecht en het snelle tempo van serveren zorgden er voor dat ik niet bepaald blij werd.
Het bord met
de schaaldieren viel wel bij mijn moeder in de smaak, maar mijn vader vond het
toch niet echt lekker. Er zat bovendien wat gruis in een van de oesters en dat
had toch ook niet gemogen, zeker niet bij zo’n vooraanstaand restaurant als de Grand
Central Oyster Bar & Restaurant. De garnalen bleken wel heel lekker te
zijn, maar daar lager er dus slechts 2 van op het bord. De rest van de schaal-
en schelpdieren waren ook goed te eten, maar vanwege de problemen welke ik
zojuist heb beschreven kwam het gerecht toch niet echt tot zijn recht. Dat was
erg zonde, vooral ook omdat we ons veel meer bij het restaurant hadden
voorgesteld. Mijn vriendin at nog een aantal van de schaaldieren op, waarna
mijn vader een paar happen van de oester “stew” nam. Uiteindelijk bleef er van
onze kommen met “stew” heel veel room en melk over. Eigenlijk bijna de hele
kommen. De vulling hadden we er snel uit en we hadden er geen zin om het
resterende op te drinken. De garnalen en oesters moesten we er echt in zoeken,
zo had het gerecht naar mijn mening echt niet mogen zijn.
We lieten nogmaals merken aan de ober dat we niet tevreden waren met de “stews” en vertelden ook dat we het niet goed vonden dat de hoofdgerechten al op tafel stonden voordat we onze (eerste) soepen op hadden. Er werd heel nonchalant over gedaan en hij schroomde niet om de rekening op tafel neer te leggen. In het totaal moesten we een bedrag van $ 144,15 betalen, dit vond ik zeer hoog en het was echt niet representatief voor datgene wat we geserveerd hadden gekregen. We betaalden de bon met tegenzin en de fooi welke we erbij gaven was miniem. Ik vond het erg jammer dat onze ervaring bij de Grand Central Oyster Bar & Restaurant veel minder was dan dat ik voorafgaande aan ons bezoek had gehoopt. Ik keek echt uit naar onze lunch bij de zaak, maar het is helaas uitgelopen op een teleurstelling. De zeer zuinig gevulde soepen, slechte uitleg, te snelle service en te hoge prijzen hebben er voor gezorgd dat ik een keer niet positief over een Amerikaans restaurant kan schrijven. Dat vind ik zelf erg jammer, maar de waarheid moet wel verteld worden.
