Adres: Av. las Américas, s/n, 38660 Santa Cruz de Tenerife, Spanje
Vorige week ben ik op vakantie geweest naar het Canarische Eiland Tenerife, welke hoort bij Spanje, maar eigenlijk naast het continent Afrika ligt. Natuurlijk ben ik voorafgaande aan de reis op zoek gegaan naar Amerikaanse ketenrestaurants in de buurt van het hotel waarin ik destijds verbleef en tot mijn grote genoegen waren er inderdaad enkele bekende ketens te vinden. Het hotel (Mediterranean Palace op het Mare Nostrum Resort) bevond zich in de wijk Playa de Las Americas en alleen voor die naam al vond ik het leuk om het te boeken. Ik kwam er al snel achter dat er op het Mare Nostrum Resort een restaurant van Hard Rock Cafe gevestigd was en natuurlijk wilde ik daar wel een avondje gaan eten. Om de vakantie goed te starten besloten we om direct de eerste avond maar naar het Hard Rock Cafe toe te gaan. Ik keek al uit naar de lekkere nacho’s en de andere heerlijke gerechten en zag op internet dat de vestiging naast een restaurant ook een mooi dakterras had, waar ik wel even wilde gaan kijken.
Hard Rock Cafe is een keten van themarestaurants welke op 14 juni 1971 in Londen is opgericht door Isaac Tigrett en Peter Morton. De eerste vestiging werd niet in Amerika, maar nabij Hyde Park Corner in Londen geopend. Maarliefst 8 jaar na de opening, in 1979, begon het café de muren met Rock & Roll memorabilia vol te hangen, dit is een traditie geworden welke de keten heeft uitgebreid naar al haar andere restaurants en cafés. In 2007 werd het volledige bedrijf Hard Rock aan de Seminole Tribe of Florida verkocht en momenteel bevindt het hoofdkantoor zich in Orlando, Florida. Op dit moment zijn er een kleine 200 locaties van het Hard Rock Cafe in zo'n 60 verschillende landen te vinden. Naast cafés en restaurants beschikt de keten ook over 22 hotels en 11 casino's, waarvan de bekendste in Las Vegas staat. Een van de cafés en restaurants (en tevens ook een hotel op een andere locatie van het eiland) van de Hard Rock-keten bevindt zich dus op de Canarische Eilanden, in het zuiden van Tenerife, Spanje.
Het was slechts een korte wandeling om bij het restaurant terecht te komen. Voor de ingang stond al een lange rij met wachtende mensen en wij sloten er netjes achteraan. We kwamen langs de Rock Shop en ik voelde me gelijk vertrouwd. Ik werd enthousiast en had zin in datgene wat komen ging. Langzaam maar zeker werd de rij kleiner en toen we aan de balie stonden en ik aangaf graag een tafel voor 2 personen te willen werd er aangegeven dat de wachttijd zo’n 45 minuten zou gaan bedragen. Dat maakte voor ons niks uit, want in de tussentijd zouden we naar het dakterras gaan om daar alvast wat te gaan drinken. Ik gaf mijn telefoonnummer door en er werd even gecontroleerd of het daadwerkelijk mijn nummer was. De buzzers waren op, dus moest het even op die manier. Vervolgens namen we de trap naar “The Top cocktail Bar” (de naam van het dakterras) en ik maakte vast even wat foto’s van het restaurant en de memorabilia welke ik om me heen zag hangen.
The Top bestond niet alleen uit een dakterras, maar er was binnen ook een grote bar en tevens speelde er livemuziek. Het was heel erg gezellig en daardoor vond ik het direct leuk. Toevallig gingen er buiten net wat mensen van een van de tafels weg en dus liep ik er snel naartoe om er zelf aan te gaan zitten. Vanuit het dakterras hadden we een prachtig uitzicht over de buurt en we zagen de zon langzaam onder gaan. Na enkele minuten gewacht te hebben kwam onze serveerster aangelopen met de menukaarten en de specials voor die dag. Ik was op de kaart aan het kijken welke biertjes ik nog niet kende en zag een alcoholvrije (jaja netjes hè) staan welke ik wel eens wilde gaan proberen. Dat bier had de naam Dorada Sin en werd gebrouwen door een lokale brouwerij. Aan de andere kant van de tafel werd een glas sangria besteld, en we besloten om nog maar even niks te eten erbij te kiezen, ondanks dat de kippenvleugeltjes er erg lekker uitzagen op de kaart.
Enige tijd later werden de drankjes geserveerd, we moesten daar een totaalbedrag van AUD 8,60 voor betalen. Ik vond het wat vreemd dat het bedrag in Australische Dollars was aangegeven en betaalde het gewoon in Euro’s. Het alcoholvrije biertje smaakte toch nog best goed, natuurlijk wel heel anders dan gewoon bier, maar het was lekker fris en in de warme temperatuur buiten goed te drinken. De sangria bleek ook erg lekker te zijn, dus waren we beide aan het genieten van onze eerste dag van de reis. We kletsten wat en voordat we er erg in hadden werd ik al gebeld door de hostess onderin het restaurant. Er werd aangegeven dat onze tafel gereed was en we werden verzocht om naar beneden toe te komen. Mijn flesje bier had ik toen al op, maar het glas sangria was nog lang niet leeg. Die werd dus mee naar beneden genomen en daardoor moesten we voorzichtig van de trap af gaan, omdat het natuurlijk zonde zou zijn om er mee te knoeien.
We kregen een tafel aan de rechter-achterzijde van het restaurant toegewezen, waardoor we een mooi en goed overzicht hadden van de zaal. Ik vond het wel een fijne plek, buiten de echte drukte, maar toch kregen we voldoende van de sfeer en de muziek mee. De welbekende rode menukaarten werden op tafel gelegd en onze ober stelde zich voor. Er hingen grote schermen in de zaal waarop oude videoclips werden getoond en er werd door het personeel gezongen voor een jarige in de zaal. Ik vond het weer prachtig en het leek net alsof we voor even in Amerika waren. We hadden het er samen al over gehad om als voorgerecht de Classic Nachos (een grote schaal tortilla chips met bonen, verschillende gesmolten kazen, jalapeños, pico de gallo, groene uien, zure room en guacemole) te gaan bestellen en dus gaven we deze bestelling ook direct door. Zelf bestelde ik er nog een glas Dorado (deze keer wel met alcohol) bij. De bestelling voor het hoofdgerecht gaven we later door.
Nadat we de bestelling voor het voorgerecht hadden doorgegeven gingen we op zoek naar de hoofdgerechten welke we zouden gaan kiezen. Na lang wikken en wegen koos ik uiteindelijk voor een kipgerecht (een keer wat anders dan een hamburger of spareribs). De Barbecue Chicken, zoals mijn gerecht heette, bestond uit een halve gebraden kip, geserveerd met barbecuesaus, witte bonen in tomatensaus, koolsla en friet. Het andere gerecht dat besteld zou gaan worden was de New York Strip Steak, een gegrilde steak geserveerd met een klontje boter, aardappelpuree met stukjes bacon en stronkjes broccoli. Ik vroeg me af of dat ze wel zeker was van deze bestelling, omdat ik wist dat we eerst nog een flinke schaal nacho’s zouden gaan krijgen en dacht dat de steak dan misschien teveel zou gaan zijn. Uiteindelijk werd er toch gekozen voor de New York Strip Steak en ik was benieuwd of dat het helemaal opgegeten zou gaan worden.
We gaven de bestelling door en even later kwam onze ober met de schaal nacho's aangelopen. Aan de overkant van de tafel werd er gelachen, ze was nog nooit bij Hard Rock Cafe geweest en wist dus ook niet wat ze zag toen de nacho's op tafel stonden. Ik vond de schaal er wederom heerlijk uitzien en omdat ik al behoorlijk veel trek had gekregen viel ik gelijk aan. De combinatie van alle verschillende ingrediënten op de tortillachips was weer heel erg lekker en ik kon niet stoppen met eten. We genoten allebei van de nacho's en het lukte ons om de hele schaal op te krijgen. Mijn Dorado-bier smaakte er ook nog eens helemaal goed bij en dus was ik erg tevreden. Nadat we het bord leeg hadden en het was opgehaald duurde het niet lang voordat een serveerster met onze grote borden met hoofdgerechten kwam aangelopen. Het Amerikaanse principe van service (tafels snel en meerdere malen op een avond verkopen) werd gehanteerd en dat had ik ook wel verwacht.
De beide borden zagen er goed en erg lekker uit, het waren wederom flinke porties van vlees en kip en daarnaast waren de borden met de bijgerechten opgevuld. Op een gegeven moment klonken de eerste klanken van “We will rock you” van de band Queen uit de speakers en ineens ging al het barpersoneel op de bar staan dansen en de andere personeelsleden klapten en zongen met de tekst mee. Boem-Boem-Clap…Boem-Boem-Clap, het hele restaurant ging meedoen en vrijwel iedereen stak op de maat van de muziek zijn handen in de lucht, dit zorgde voor een erg leuk tafereel. Natuurlijk deden wij zelf ook mee en klapten met de muziek mee. Het was erg gezellig en ik vond het leuk om mee te maken. Nadat het nummer afgelopen was werd het weer iets rustiger in het restaurant en we gingen verder met het opeten van onze hoofdgerechten. Er werd in de tussentijd nog een glas sangria besteld, omdat het andere glas nu wel leeg was.
Ik zorgde er eerst voor dat ik zoveel mogelijk vlees van de botjes van de kip af had en at het vervolgens op. De combinatie van het kippenvlees met de barbecuesaus, de friet en koolsla vond ik heerlijk, alleen zat ik een beetje met de botjes te klooien en maakte er een rommeltje van op mijn bord. De New York Strip Steak bleek ook heerlijk van smaak, het vlees was lekker mals en zacht, en gleed heerlijk naar binnen. Ik heb er een aantal plakjes van geproefd, want natuurlijk zou niet het hele bord leeggegeten gaan worden. Dat bleek ook wel, want uiteindelijk was de broccoli en de aardappelpuree vrijwel niet aangeraakt. Gelukkig was het vlees wel zo goed als op, want het zou zonde zijn geweest wanneer daar een groot stuk van was blijven liggen. Maar door mijn hulp hebben we de heerlijke steak dus toch nog opgekregen. Ik vond het heerlijke hoofdgerechten, maar op een zeker ogenblik zat mijn maag ook meer dan vol en was ook ik uitgegeten.
De borden werden afgeruimd en er werd gevraagd of dat we nog een dessert wilden gaan bestellen. Ik wist dat er verschillende heerlijke nagerechten op de menukaart stonden, maar helaas kon ik verder niks meer eten. We gaven aan dat we genoeg gehad hadden en ik vroeg om de “the check”, ik werd vervolgens raar aangekeken en onze ober snapte niet goed wat ik bedoelde. Toen ik daarna “the bill” zei wist hij wel genoeg. Toch apart dat de Amerikaanse en Engelse bewoording van de rekening zo anders is. In Tenerife komen heel veel Engelsen en ik denk dat er vrijwel geen Amerikanen op vakantie gaan, dus vandaar dat er enige verwarring heerste. Ik gaf tevens aan dat we gasten waren van het Mare Nostrum Resort, waardoor we 10% korting op de rekening zouden gaan krijgen, wat natuurlijk mooi meegenomen was. Het duurde vervolgens even voordat onze rekening werd uitgereikt, ik zag dat er geen rekening gehouden was met de korting en dus gaf ik dat aan.
De manager van het restaurant kwam daarna terug met een aangepaste bon en een kaartje waarop ik ons kamernummer moest zetten met daarbij ook een handtekening. Dat deed ik en hierna was alles geregeld. In het totaal moesten we een mooi rond bedrag van € 60,00 betalen. We hadden in het totaal € 5,65 korting gekregen. Ik betaalde het met een leuke fooi en vervolgens liepen we, via de Rock Shop, het Hard Rock Cafe uit om vervolgens nog even de avond in Tenerife te verkennen. Ik vond het erg leuk om op onze eerste avond te beginnen bij het Hard Rock Cafe in Tenerife, het gaf iets vertrouwds. Op het dakterras van The Top was het erg gezellig, evenals in het restaurant. We hebben heerlijk gegeten en genoten van de nacho's en de hoofdgerechten. Ik kom graag in het Hard Rock Cafe, het eten is er goed en er hangt meestal een fijne sfeer. Het is niet goedkoop, maar daar moet je van tevoren rekening mee houden. Ik kijk alweer uit naar de volgende keer!
