Pagina's

dinsdag 30 januari 2018

Amerikaans restaurant in het buitenland: TGI Fridays - Tokio, Japan

Amerikaans restaurant in het buitenland: TGI Fridays Restaurant & Bar
Adres: 1 Chome-3-61 Koraku, Bunkyō, Tokyo 112-0004, Japan


De Amerikaanse restaurantketen TGI Fridays kom ik tegenwoordig vrijwel overal waar ik op vakantie ben tegen. Zo at ik al bij het restaurant in Dublin, Cardiff, Kopenhagen, London en Madrid en het duurt zelfs niet lang meer voordat de eerste vestiging van de keten in Nederland zal worden geopend. Naast restaurants in Europa en natuurlijk Noord-Amerika zijn er ook zaken van TGI Fridays te vinden in Azië. Gedurende mijn verblijf in Tokio heb ik meerdere vestigingen van de keten gezien en bij een van die locaties ben ik wezen lunchen. Ik bezocht het restaurant van TGI Fridays in de buurt van La Qua / Tokio Dome, dat is een gebied met een groot winkelcentrum, allerlei pretparkattracties (waaronder een ontzettend grote achtbaan en flume ride) en een baseball stadion. We wisten nog niet waar we wilden gaan eten, maar toen we de letters TGI Fridays zagen staan, was de keuze snel gemaakt.

TGI Fridays is een Amerikaanse restaurantketen welke zich richt op het casual dineren. De naam is een afkorting voor "Thank God It's Friday", maar er wordt ook wel "Thank Goodness It's Friday" gezegd, omdat niet iedereen gelovig is. Restaurants van de keten staan bekend om hun rood-wit-gestreepte luifels, Tiffany-lampen en het veelvuldig gebruik van antiek als decor. De eerste vestiging van het restaurant werd geopend op 15 maart 1965 in New York door Alan Stillman. Hij probeerde een comfortabele cocktailpartysfeer te creëren om zo mensen tussen de drieëntwintig en zevenendertig jaar tot zijn bar en restaurant aan te trekken. Het bleek een succes en door de jaren heen heeft het restaurant zich uit weten te breiden tot een keten met internationaal meer dan 900 restaurants in 60 landen, waaronder dus ook Japan. Daarbovenop komen dan ook nog eens de vele honderden vestigingen van het restaurant in Noord-Amerika.

 




Het lunchmenu van het restaurant stond reeds buiten op een bord beschreven en gelukkig stonden er ook Engelse teksten en foto's bij. Dat was bij andere restaurants in Japan nog wel eens anders geweest, maar nu konden we dus op een eenvoudige manier gaan bepalen wat we wilden gaan eten. We betraden het restaurant en ik moet bekennen dat de franchise qua uiterlijk van de zaak goed in was gevoerd. Het leek alsof we een Amerikaans restaurant binnenkwamen, alleen was het personeel een stuk minder hartelijk en enthousiast. We werden in eerste instantie te woord gestaan door een jongen welke amper Engels sprak en al snel kwam er een ander iemand bij staan, welke de taal iets beter onder de knie had. We werden naar een van de vele vrije booths toegeleid en kregen gelukkig een tweetal Engelse menukaarten uitgereikt, zodat we alles eenvoudig konden lezen.

De menukaarten bestonden uit hele boekwerken, gelijk aan die van de restaurants in Amerika. Ik had niet echt veel zin in een van de gerechten van het Lunch Menu, maar besloot te gaan voor de Blue Moon Steamed Mussels. Dit was een voorgerecht van in bier gestoomde mosselen met ratatouille en knoflookbrood. Het andere gerecht dat werd besteld was de Fridays Cheeseburger, een broodje hamburger met cheddarkaas, sla en tomaat, geserveerd met frietjes. We bestelden er ook wat te drinken bij, namelijk een Five AM Saint van de Schotse brouwerij BrewDog en voor mezelf een Zima, dat was een soort Sprite met alcohol erin. Nadat we onze bestelling hadden doorgegeven kon het lange wachten beginnen. Op een gegeven moment wilde ik gaan vragen of dat ze onze bestelling vergeten waren. Net toen ik dat wilde doen kwam er een medewerker van het restaurant bij ons aan tafel staan en hij vertelde dat de mosselen op waren en dus niet geserveerd konden gaan worden.




Het Japanse volk is zo'n trots volk, dat ze het in eerste instantie denk ik niet aandurfden om het bij ons aan tafel te komen vertellen en zich te excuseren. Ik vond het natuurlijk wel jammer dat er geen mosselen meer waren, maar het was ook geen ramp. Ik keek weer even in het boekwerk van de menukaart en besloot om dan maar te gaan voor de Chili Calamari, ik had tenslotte nog steeds trek in een visgerecht en de inktvisringen pasten daar het beste bij. Nadat ik mijn nieuwe bestelling had doorgegeven werd er nogmaals excuses aangeboden en vervolgens moesten we weer even wachten. Het duurde dit keer helemaal niet lang voordat de gerechten op tafel werden geserveerd, ik denk een kleine 10 minuten. De cheeseburger was misschien al klaar en de calamaris hoefden natuurlijk alleen maar even gefrituurd te worden, alvorens er chilisaus en wat kruiden overheen werden gedaan.

Mijn bord was best goed gevuld, vooral voor een voorgerecht. Het gerecht zag er lekker uit en ik had door het lange wachten al zoveel trek gekregen dat ik gelijk begon met het opeten ervan. De smaak van de calamaris was goed, de chilisaus had voor mij alleen iets pittiger gemogen. Het gerecht was bestrooid met kleine stukjes koriander, daar moet je van houden, maar gelukkig vind ik dat zelf wel lekker. De combinatie van alles bij elkaar was goed en daarom duurde het ook maar een paar minuten voordat ik mijn hele bord leeggegeten had. Ik dacht dat ik snel had gegeten, maar toen ik naar de overkant van de tafel keek zag ik dat de cheeseburger met friet ook al helemaal verdwenen was. Alles was dus binnen een mum van tijd op, dat kwam niet alleen door het lange wachten, maar de gerechten waren ook gewoon erg lekker, net zoals eigenlijk altijd bij TGI Fridays.

We vroegen om de rekening en in het totaal moesten we ¥ 4.244 Japanse Yen betalen, omgerekend was dat een bedrag van een kleine € 32,00. Dit bedrag was inclusief belasting, maar exclusief fooi. Fooi werd in Japan niet op prijs gesteld en dat hoefden we dus ook niet te betalen. We legden het te betalen bedrag, inclusief een kaartje van mijn blog, op het daarvoor bestemde schoteltje en verlieten vervolgens het restaurant. Toen we al enkele meters het restaurant uit waren kwam er een medewerker van de zaak ons achterna gerend en gaf het kaartje van mijn blog inclusief een getekend formulier met daarop een bedrag aan ons terug. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat ze met dat briefje bedoelden en we zijn er ook niet meer mee terug gegaan. Het blijft dus voor altijd een mysterie. De lunch bij TGI Fridays in Tokio was in ieder geval wel lekker, het was alleen jammer dat we, vanwege het ontbreken van de door mij bestelde mosselen, zo lang hebben moeten wachten totdat alles werd geserveerd.