Adres: 10 Water St, Plymouth, MA 02360, Verenigde Staten
Aan de overkant van de weg bevond zich een stenen gebouw, welke op een kleine garage leek. De garagedeur stond gedeeltelijk omhoog en ik zag dat er iemand bezig was. Er hing een Nederlandse vlag (ja echt waar) naast waar in het midden het woord “open” was geschreven, en ik zag dat ik er ook via een zijdeur naar binnen kon gaan. Een andere vlag met de tekst Dirty Water Distillery hing aan een muur binnenin de ruimte en ik dacht dat de mensen van de destilleerderij wel zouden weten waar de bierbrouwer van de stad zich bevond. Ik betrad de ruimte en tot mijn verbazing was deze veel groter dan het vanuit de buitenkant leek. Er stonden borden waarop met krijt teksten waren geschreven over de destilleerderij, maar ook over een brouwerij. Na nog een paar stappen gezet te hebben zag ik ineens grote RVS-tanks staan waarmee bier kan worden gebrouwen en tevens was het logo van de Plymouth Beer Company afgebeeld. Ik vertelde dat ik naar de brouwerij op zoek was en ik bleek heel toevallig precies op die locatie beland te zijn. Dat vond ik natuurlijk wel grappig.
Ik liep even naar buiten om te zeggen dat we goed zaten en de auto werd vervolgens geparkeerd. Toen we allebei binnen in de brouwerij waren vroeg ik waarom er geen naambord aan de voorzijde hing en waarom de locatie zo verdekt was opgesteld. Er werd me verteld dat dit was vanwege het feit dat de brouwerij wel bier mocht brouwen, maar dat er geen vergunning was voor een café. Bieren mochten in kleine plastic bekers geproefd laten worden en dan vervolgens ook in plastic flessen worden verkocht. Ik vond het een vreemd antwoord, maar nam het maar voor waarheid aan. Ik keek even naar de grote tanks die in de ruimte stonden en het proces wat gaande was en vroeg vervolgens of dat we dan inderdaad wat konden gaan proeven. Dat was gelukkig mogelijk en er werden een drietal kleine plastic bekertjes met verschillende biersoorten voor ons ingeschonken. Het waren de bieren: Cranberry Wit, A Ursae Minoris en Pumpkin Ale, welke alle drie in diezelfde ruimte waren geproduceerd. We kregen er een korte uitleg bij en volgens begon ik met het proeven.
Het eerste biertje welke we proefden was de A Ursae Minoris, dit was een Amerikaanse IPA met een vrij milde smaak. De chauffeur nam er een klein nipje van, want hij moest natuurlijk nog een stuk rijden en dan zou het niet goed zijn wanneer hij al flink aan het bier zou gaan. Ik dronk het bekertje verder op en was benieuwd naar de andere 2 smaken. We besloten om van het lekkerste bier een plastic growler te laten vullen, dus moesten een goede keuze gaan maken. Het 2e biertje dat voor ons ingeschonken en op een dik houten blok van een boomstam geserveerd was heette Cranberry Wit. De smaak hiervan was een stuk frisser, het was een lekker witbiertje, waarvan ik dacht dat we die wel eens mee naar het hotel zouden kunnen gaan nemen. De chauffeur nam er ook een klein nipje van en was het eigenlijk wel met me eens. Toch was onze keuze natuurlijk nog niet gemaakt, want we moesten het laatste biertje nog gaan proeven. We keken in de tussentijd nog even naar de brouwerij en de grote machines en ketels, welke er stonden, en ik vond het erg indrukwekkend en boeiend om te zien.
Er werd van alles geproduceerd in de grote hal, van rum tot aan gin en van likeuren tot aan whiskey. Op een computer werden de recepten en tijden bijgehouden van alle processen en het leek me erg leuk om zelf ook bij zoiets te werken. Het laatste biertje welke we zouden gaan proeven was de Pumpkin Ale. Het was herfst en in Amerika zijn er dan altijd veel producten met pompoen verkrijgbaar, waaronder dus ook verschillende bieren. De smaak van de Pumpkin Ale was erg goed, het drankje was koud, fris en donker van kleur. Ik proefde kaneel, pompoen en peperkoek en het paste precies bij de omgeving van dat moment. Het regende buiten, het was een wat grauwe dag en we waren al een paar keer natgeregend. We besloten dat we eigenlijk niks anders konden doen dan van de Pumpkin Ale een fles van een liter te laten vullen. Het kleine bekertje smaakte zo goed en we wilden er graag meer van drinken. De brouwer van de brouwerij stelde dat we een goede keuze hadden gemaakt en vervolgens was hij even weg om een fles voor ons te vullen.
We betaalden een bedrag van iets meer dan $ 10,00 en namen de fles in ontvangst. Na nog even gekletst te hebben verlieten we de brouwerij en gingen op weg naar onze volgende plaats van bestemming. Toen we later op de dag aankwamen in ons hotel in South Yarmouth heb ik de fles direct in de koelkast gelegd, zodat we het bier later op konden gaan drinken. Op het moment dat ik de fles die avond uit de koelkast haalde, de glazen had gevuld en de eerste slok nam leek het echter net alsof het bier wat anders smaakte dan tijdens de middag er voor. Dat kwam misschien door het longdrinkglas, welke geen bierglas was, en daardoor wat minder lekker dronk. Na een paar slokken genomen te hebben kreeg het bier toch wel weer zijn smaak terug en was het weer zoals ik het geproefd had. We haalden een kleine 2 glazen per persoon uit de fles en hebben van het drankje genoten. Ik vond het leuk om een bezoek te hebben gebracht aan de lokale (moeilijk te vinden) brouwerij, heb er lekkere bieren geproefd en heb er later op de avond nogmaals van kunnen genieten.
