Adres: 120 Beverly St, Boston, MA 02114, Verenigde Staten
Gedurende de
laatste middag in Boston was het eigenlijk de bedoeling om te gaan lunchen bij
Decca, naast het schip USS Constitution. Echter bleek het restaurant
gesloten te zijn op het moment dat wij er arriveerden en daarom moesten we iets
anders gaan verzinnen. We waren die dag bezig met een Hop On Hop Off tour en
besloten om de trolley weer terug te nemen naar het centrum van de stad en daar
dan een zaakje voor de lunch uit te zoeken. We stapten uit bij de halte nabij
het TD Garden stadion en liepen langs het Bobby Orr Statue. In de nabije
omgeving zagen we een aantal verschillende restaurants waar we naartoe zouden
kunnen gaan. We kwamen uit bij Tavern in the Square, dit was een moderne zaak
met een strakke rood met witte belettering aan de voorzijde, waarin het vrij
druk was. Restaurant, Bar en Patio stond erboven en het leek me gezellig om
daar wat te gaan eten. Na even op het menu gekeken te hebben besloten we om er
naar binnen toe te gaan. We hadden inmiddels al behoorlijk wat trek gekregen en
ook geen zin meer om verder te zoeken naar iets anders.
Tavern in the Square is een keten van restaurants in Boston en haar omgeving. De keten is ontstaan door het samenkomen van een groep vrienden, met verschillende achtergronden in de restaurantindustrie. Zij besloten samen dat Boston meer nodig had dan de "standaard" sportsbar. De groep bestond uit Joey Arcari (een Ierse immigrant, die naar Boston kwam na het opdoen van werkervaring in verschillende bars in New York City), Renato Valentin (die zijn restaurant werkervaring begon als afwasser en zich opwerkte tot een chef-kok, en vervolgens manager) en Stephen De Sousa (geboren in Somerville, hij vond op 18-jarige leeftijd zijn passie voor de restaurantindustrie en werkte in verschillende restaurants in Boston). Ze wilden een plek openen welke geweldig was om naar een sportwedstrijd te kijken, maar ook een leuke buurtsfeer had met vriendelijk personeel en eten en drinken van hoge kwaliteit. Het concept sloeg aan en het aantal restaurants breidde zich uit. Op dit moment zijn er 9 restaurants van de keten te vinden en dit aantal breidt zich nog steeds verder uit.
We liepen de zaak binnen en werden door de hostess naar een van de vrije booths gebracht. De menukaarten werden uitgereikt en ik keek even rustig om me heen. Het interieur van het restaurant bestond uit houten tafels, stoelen en banken. De rugleuningen en kussens van de banken waren met een glimmende zwarte stof afgewerkt en ik vond het er mooi uitzien. Er was een lange bar in een U-vorm aanwezig en het was er gezellig druk. Veel zakenlui waren er van hun lunch aan het genieten, maar het viel me ook op dat er al behoorlijk wat alcohol werd gedronken. Ik zag dat er heel veel biertaps naast elkaar waren opgesteld, zeker meer dan 30 verschillende, en omdat het onze laatste middag van de vakantie was besloot ik om ook een lekker biertje te gaan bestellen. Één biertje werden er 4, want er stond een Tavern in the Square IPA sampler op het menu. Dit was een proeverij van een viertal kleine glaasjes met verschillende soorten IPA bier. Ik besloot dan ook om voor die proeverij te gaan en verder werd er ook nog een Brigadeiro (stout) van Springsdale besteld.
Nadat we de drankjes besteld hadden gingen we op zoek naar de gerechten welke we wilden gaan eten. Bij de hoofdgerechten zag ik Mac ’n Cheese staan, dat had ik de hele vakantie nog niet op en het leek me lekker om het verblijf in Boston er mee te eindigen. De Mac ’n Cheese bestond uit macaroni met een viertal verschillende soorten kaassaus, gebakken aardappelkruimels en ik koos er voor om er gerookte kip bij de nemen. Het andere gerecht dat werd besteld was de Bayou Chicken Pasta, dit was een pastagerecht met pittige kip, mais, jalapeno, bacon en een saus van Parmezaanse kaas. De drankjes werden geserveerd en we gaven onze bestelling van de lunch door. Vervolgens begon ik met het eerste glaasje van de IPA sampler, dit was de Fiddlehead IPA en was lekker fris. Ik deed rustig aan, want wilde ook nog wat overhouden voor bij mijn Mac ’n Cheese. Na een klein kwartiertje gewacht te hebben werden de gerechten geserveerd. Ik keek mijn ogen uit naar de omvang van de borden, of eigenlijk waren het meer twee ovenschalen welke op tafel werden gezet.
Beide borden zagen er ontzettend goed en lekker uit, ik nam de eerste hap van de Mac ’n Cheese en genoot er meteen van. Het was een vrij machtig gerecht, de macaroni lag 3 lagen dik in de schaal en ik wist al dat het lastig zou gaan worden om het helemaal op te krijgen. Het eerste biertje dronk ik op en vervolgens nam ik de eerste slok van het volgende glaasje (A Year with Dr. Nandu van Aeronaut Brewing). De combinatie was heerlijk, de kip met pasta en kaassaus samen met de bieren was meer dan goed. De harde knapperige laag van de stukjes aardappel welke erbovenop gestrooid was maakte het gerecht compleet. Onze serveerster kwam naar onze tafel gelopen en ze vroeg hoe alles smaakte. Ik zei dat het erg lekker was, maar vroeg wel waarom de portie zo groot was. Ze vertelde dat ze bij het restaurant liever hadden dat er iets niet opgegeten zou worden, dan dat mensen met nog trek de eetgelegenheid zouden verlaten. Op zich een mooi streven natuurlijk, maar deze portie voor de lunch was voor de grootste eters nog steeds een flinke kluif. Het was erg lekker maar teveel.
Ik ging verder met het drinken van de Stoneface IPA, dit biertje was iets zwaarder en dat merkte ik wel. Gelukkig had ik al een flinke bodem gelegd, dus werd de alcohol in de Mac ’n Cheese opgenomen. In een rustig tempo bleef ik eten van mijn schaal, wanneer we samen één portie hadden genomen dan denk ik dat we genoeg hadden gehad. Uiteindelijk bleef er van beide borden vrij veel over. Mijn laatste happen spoelde ik weg met het vierde en tevens laatste glaasje bier, dit was de Hi Def van Castle Island Brewing. Op een gegeven moment kon ik echt niet meer en moest de lunch gaan staken. Aan de overkant van de tafel bleef ook veel van de schaal pasta over, onze serveerster vroeg of dat ze het voor ons in moest pakken, maar dat hoefde niet. We zouden het toch niet meer op kunnen eten. We kregen de rekening vervolgens uitgereikt en moesten in totaal een bedrag van $ 55,68 betalen, dit vond ik een vrij fors bedrag. We hadden lekkere biertjes gedronken en de pastagerechten waren heerlijk, alleen was het echt teveel. We betaalden de rekening en gingen daarna op weg terug naar het hotel om vervolgens naar het vliegveld toe te gaan.
