Restaurant: Dunkin' Donuts
Adres: 1 Harborside Dr, Boston, MA 02128, Verenigde Staten
Een van de bekendste ketens uit Boston is Dunkin’ Donuts. Gedurende mijn gehele verblijf in Massachusetts heb ik tientallen vestigingen van die zaak gezien. Echter heeft het erg lang geduurd voordat we bij een van die locaties naar binnen zijn gegaan om er wat te eten. Ik had allerlei andere restaurants op mijn planning staan, maar toch vond ik wel dat we ook een keer in Boston naar Dunkin’ Donuts moesten gaan. Pas op de dag van de terugreis naar huis zijn we daadwerkelijk naar de donutketen toe geweest. We waren op het Boston Logan International Airport en hadden alle controles achter de rug. We liepen in Terminal A (vanuit daar vlogen we terug) en wilden nog wat kleins gaan eten. Er waren een flink aantal verbouwingen en renovaties aan de gang, restaurants waren gesloten en bij de Harpoon Tap Room was het wat te druk om te eten. Aan het begin van de terminal hadden we wel een kleine Dunkin’ Donuts gezien en we besloten om terug te lopen om zodoende daar dan wat te eten te halen en rustig bij de gate op te eten.
Dunkin’ Donuts is van oorsprong een Amerikaanse keten, welke inmiddels een multinational is geworden. Het is in 1950 opgericht door William Rosenberg in Quincy, Massachusetts, op 25 minuten afstand van Boston. Het hoofdkantoor staat nog steeds in diezelfde staat, maar dan in het plaatsje Canton. Het is een van de grootste koffie- en bakkerijketens in de wereld. In het totaal heeft de keten meer dan 12.000 restaurants in een kleine 40 landen. Dunkin’ Donuts staat natuurlijk bekend om haar donuts, maar ook om bagels, zoete broodjes, thee en koffie. In september 2018 kondigde Dunkin’ Donuts officieel aan dat het haar naam gaat verkorten naar Dunkin’ vanaf januari 2019. Dit wordt gedaan vanwege het feit dat de keten toch al bekend staat om de slogan “America Runs on Dunkin" en bovendien wilt het zich ook steeds meer gaan profileren als een koffieketen en dat is lastig met het woord donuts in de naam. Geleidelijk aan worden de namen aan de voorgevels van de restaurants aangepast en het zal nog wel even duren voordat de gehele verandering is doorgevoerd.
De vestiging van Dunkin’ Donuts op het vliegveld was meer een kleine counterservice, dan een daadwerkelijk restaurant. De oranje en roze letters met het logo van de keten hingen boven de locatie en achter de kassa’s lagen alle donuts opgesteld. Enkele andere klanten waren eerst aan de beurt, voordat wij zelf geholpen werden, dus ik kon even rustig kijken naar alle donuts en broodjes welke werden aangeboden. Er lagen nog steeds een flink aantal Halloween donuts in de schappen, waarvan ik al wist hoe ze smaakten. Ik wilde echter liever gaan voor iets onbekends en dan met name iets lokaals met een smaak vanuit de streek. Ik zag dat er pretzels en brownies met stukken chocolade werden verkocht, maar ik had mijn zinnen al op een donut gezet. Op het moment dat we aan de beurt waren om geholpen te worden had ik mijn keuze gemaakt. Ik ging voor de klassieke Boston Kreme donut, dit was een donut zonder gat erin welke gevuld was met Boston cream. Daarbovenop was een chocoladeglazuur gesmeerd, waar gekleurde hagelslag overheen gestrooid was.
Omdat ik toch wel een behoorlijke trek had gekregen bestelde ik er ook een kaneel-bagel bij samen met een bakje normale Dunkin’ Donuts-roomkaas en aardbeienjam. Een flesje appelsap van Minute Maid maakte mijn bestelling compleet. Daarnaast werd er ook nog voor een flesje Coca-Cola en tevens een Boston Kreme donut gekozen. De door mij bestelde bagel werd gepakt en doormidden gesneden en vervolgens ook nog even voor me geroosterd. Een warm geroosterde bagel met roomkaas en jam is eigenlijk heel eenvoudig, maar het behoort echt tot een van mijn favoriete gerechten in de Verenigde Staten. Ik had dan ook erg veel zin om de warme bagel op te gaan eten, en wilde daar dan ook mee gaan beginnen. Voor de laatste keer tijdens de reis rekenden we af met Dollars (in het totaal een kleine $ 15,00, dus het was zeer goed te doen) en daarna wachtten we even totdat alles klaar en ingepakt was. Met een tweetal papieren zakken en de flesjes drinken gingen we vervolgens op weg naar de gate van waaruit ons vliegtuig zou gaan vertrekken.
We namen plaats op een van de vrije stoelen en het was vreemd om weer veel Nederlandse taal om me heen te horen. De papieren zak trok ik open en door de geuren welke vrij kwamen was ik net een klein kind die met veel spanning een cadeautje uitpakt. Het rook heerlijk en het water liep me in de mond. De bakjes met roomkaas en jam opende ik en op dat moment kwam ik er achter dat ik geen mes meegenomen had. Ik had ook geen zin om weer helemaal terug te lopen, dus moest ik iets anders verzinnen, en besloot om de bagel dan maar gewoon in de bakjes te steken en het op die manier te besmeren. Het ging allemaal wat lastiger, maar uiteindelijk lukte het me toch nog wel redelijk. De combinatie van smaken kwam goed tot zijn recht. De bagel was zoet evenals de aardbeienjam natuurlijk, en de milde smaak van de roomkaas zorgde ervoor dat de zoetigheid wat werd afgezwakt. De roomkaas smolt vanwege de warme bagel een beetje en ik genoot er van. Ik baalde dat we weer terug naar Nederland gingen, maar had natuurlijk wel nog wat lekkers om de reis mee af te sluiten.
Want nadat ik de lekkere bagel helemaal had opgegeten, had ik natuurlijk de Boston Kreme donut nog in de papieren zak zitten. Ik pakte de donut en voelde dat hij lekker zacht en vers was. De bovenzijde met het chocoladeglazuur zag er ontzettend lekker uit en ik nam meteen de eerste hap. Wat een heerlijkheid zeg! De bovenkant was lekker, maar de combinatie met de vulling van Boston cream was verrukkelijk. Het smaakte lekker zoet en binnen een paar happen had ik de hele donut opgegeten. Het leek op een puddingbroodje, maar dan met chocolade en Boston cream. Ik snapte wel waarom die donut zo’n klassieker is geworden en dat Dunkin’ Donuts onder andere vanwege die donut zijn naamsbekendheid heeft verkregen. Het was een zeer geschikte laatste snack van mijn geweldige reis in Boston en haar omgeving. Nadat ik alles op had besefte ik me dat we aan het einde van de reis waren gekomen en dat ik weer een paar maanden moest wachten op een volgende maaltijd in Amerika. Het was een mooie reis geweest met een donut van Dunkin’ Donuts als ideale afsluiter.
