Adres: Flushing Meadows-Corona Park, Corona, NY 11368, Verenigde Staten
De televisieserie The King of Queens speelt zich af in de New Yorkse wijk Queens. De hoofdrol-spelers Doug en Carrie Heffernan (Kevin James en Leah Remini) wonen in die wijk, samen met Carries vader Arthur (Jerry Stiller) in één huis. Mijn eigen vader is een groot fan van de serie, wanneer er een aflevering van op televisie is dan kijkt hij er naar, ook al heeft hij het al tig keer gezien. Hij heeft een aantal dvd-boxen van verschillende seizoenen van de serie en die kijkt hij ook nog steeds geregeld. Ook al ergert hij zich vooral aan de stommiteiten van alle hoofdrolspelers, op een of andere manier kan hij er maar geen genoeg van krijgen. In de intro van elke aflevering zie je Doug en Carrie in het Flushing Meadows Corona Park, zij eten daar een ijsje en op een gegeven moment liggen ze voor een grote wereldbol. Ik had op internet meer informatie over die bol opgezocht en kwam er achter dat het de titel Unisphere had en dat het zich ook in het Corona Park bevond. Het leek me leuk om mijn vader (en de rest met wie ik in New York was) mee te nemen naar het park in Queens om daar de Unisphere te gaan bezichtigen.
De Unisphere is een bolvormige roestvrijstalen voorstelling van de aarde, welke dus gelegen is in het Flushing Meadows-Corona Park in het stadsdeel Queens. De wereldbol is maarliefst 43 meter (ofwel 12 etages) hoog en heeft een diameter van 37 meter, het is dan ook de grootste globe ter wereld. De bol weegt meer dan 300 ton. De Unisphere werd gebouwd als een themasymbool van de wereldtentoonstelling van 1964 in New York, en had als doel om het begin van het ruimtetijdperk mee te vieren. De Unisphere is een van de meest iconische en duurzame symbolen van Queens. Het thema van de Wereldtentoonstelling was "Peace Through Understanding" ofwel "vrede door begrip", en de Unisphere vertegenwoordigde het thema van wereldwijde onderlinge afhankelijkheid. Het symbool was opgedragen aan "De prestaties van de mens op een krimpende wereld in een uitdijend universum". De Unisphere is ontworpen door landschapsarchitect Gilmore D. Clarke, gebouwd door de American Bridge Company en geschonken door de United States Steel Corporation.
De drassige grond van Flushing Meadows had speciale aandacht nodig tijdens de originele constructie van de Perisphere (de voorloper van de Unisphere) in 1937 voor de Wereld-tentoonstelling van 1939. De Unisphere is namelijk gebouwd op de fundering van de Perisphere, er wordt gebruik gemaakt van hetzelfde platform. Dit platform heeft een fundament van 528 sparren van 30 meter lang. De Unisphere staat in een groot, cirkelvormig waterbad en wordt omringd door een groot aantal fonteinen welke de ondersteunende driepoot uit het zicht moeten onttrekken. Het effect hiervan moet zijn dat het lijkt alsof de Unisphere zweeft in de ruimte. Tijdens de wereld-tentoonstelling gaven lichteffecten 's nachts het effect van een zonsopgang over de gehele planeet. Daarnaast werden de hoofdsteden van de landen met speciaal ontworpen lichten aangegeven, helaas is geen van deze lichten nu nog in werking. Op 10 mei 1995 kreeg de Unisphere officieel de monumentenstatus van de New York City Landmarks Preservation Commission. Het is het enige monument in Flushing Meadows-Corona Park.
Om bij de Unisphere terecht te komen moesten we vanaf ons hotel de metro nemen richting de halte Mets - Willets Point, dit was een rit van een half uur. Vervolgens moesten we nog een aardig stuk in het park wandelen. Normaal gesproken had me dat niet uitgemaakt, maar het was die ochtend zo ontzettend koud dat ik moeite had om mijn telefoon in mijn handen te houden en te zien welke route we moesten lopen. Ik kon geen handschoen dragen, want dan deed mijn telefoon het niet. Na iets meer dan 10 minuten door het Flushing Meadows Corona Park gelopen te hebben kwamen de eerste rondingen van de Unisphere in beeld. Ik was blij dat we het gevonden hadden en dat ik m’n telefoon terug in mijn zak kon doen. Het had de dagen er voor gesneeuwd en alles om de wereldbol heen was wit. De zon scheen (die voelde je niet) en de weerkaatsing van de zonnestralen op de Unisphere gaven een heel indrukwekkend beeld. Ik vond het vooral fijn voor mijn vader dat we op onze plaats van bestemming waren aangekomen, hij was helemaal vrolijk en wilde met de bol op de foto gaan.
Normaal gesproken is de Unisphere omringd met water, maar op het moment dat wij er waren was het hele bassin helaas leeg. Ik denk omdat het water anders was bevroren en er schade kon gaan ontstaan. Ik vond het knap dat de grote wereldbol alleen maar rustte op de driepoot, het was mooi en indrukwekkend ontworpen. Het was erg rustig in het park en vandaar dat we alle ruimte hadden om de globe goed te bekijken. Ik liep er even rustig omheen en ging op zoek naar Nederland (stom om te doen eigenlijk, maar ja het was een soort automatisme). De 3 ringen welke de Unisphere onder verschillende hoeken omcirkelen fascineerden me, deze ringen stellen de banen voor van Yuri Gagarin, John Glenn en de Telstar. Dit zijn de eerste mens in de ruimte, de eerste Amerikaan in een baan om de aarde en de eerste communicatiesatelliet. In het oorspronkelijke ontwerpplan stonden nog veel meer ringen gepland, maar ik ben blij dat het bij het symbolische getal 3 is gebleven. Dit zorgde er namelijk voor dat er niet teveel aandacht van de aarde werd weggehaald en het bleef overzichtelijk.
Ik vond het erg jammer dat het buiten zo koud was, daardoor genoot ik toch een stuk minder van het park en de Unisphere dan dat ik normaal gesproken zou doen. Gelukkig zag ik wel dat mijn vader blij was en dat maakte alles goed. We maakten nog een aantal foto’s met z’n allen en liepen nog een klein stukje om de bol heen. Het was zonde dat de lampjes het niet meer deden, daar hadden ze tijdens de restauratie van de Unisphere in 1993 en 1994 best wat aandacht aan mogen besteden. Het was natuurlijk ook nog licht, waardoor we de lampjes niet goed zouden zien, maar ik denk wel dat het iets extra’s aan het bouwwerk zou hebben gegeven. Nadat we de gehele globe goed bekeken hadden en genoeg foto’s hadden gemaakt liepen we verder naar het Arthur Ashe Stadium. De bedoeling was om nog veel meer te gaan bezichtigen, maar vanwege de kou besloten we om terug te keren naar Manhattan. Dat vond ik aan de ene kant wel jammer, maar was ook blij om niet langer in de koude buitenlucht te hoeven lopen. Het bezoeken van de Unisphere in het Flushing Meadows-Corona Park is de moeite waard, ik raad alleen wel aan om het op een niet zo’n koude dag te doen.
