Adres: 3570 S Las Vegas Blvd, Las Vegas, NV 89109, Verenigde Staten
Vanwege het feit dat we het zonde vonden om geen gebruik te maken van de $ 100 dollar korting besloten we om dan maar naar Gordon Ramsay Pub & Grill in Caesars Palace toe te gaan. Ik reserveerde via mijn telefoon een tafel voor 4 personen en de volgende avond liepen we naar het restaurant. Vanuit The LINQ hoefden we alleen maar Las Vegas Boulevard over te steken om vervolgens bij Caesars Palace uit te komen, maar eenmaal in het resort was het nog wel een stukje wandelen. Het restaurant bevond zich aan de achterkant van het casino, naast de Caesars Rewards Desk. Grote witte verlichte letters met de naam van het restaurant hingen boven de zaak en ik zag dat er al veel andere gasten op een tafel aan het wachten waren. Gelukkig hadden we gereserveerd en bovendien ook voorrang vanwege mijn Diamond Status en dus hoefden we ook maar even te wachten, voordat we naar onze tafel gebracht werden. Ik keek even om me heen en zag dat de zijkant van de ruimte met tientallen verschillende gekleurde bier-fusten was gedecoreerd. Grote kroonluchters hingen aan het plafond en er was een gezellige sfeer gecreëerd.
In een glazen vitrine stonden allemaal spullen, zoals bierglazen, shotglaasjes, openers, bekers, t-shirts en truien met daarop de naam van het restaurant, welke gekocht konden worden. Ik zag er geen prijzen bij staan en dat vond ik al wel genoeg zeggen. We werden door een vriendelijke hostess mee naar onze tafel genomen. We kwamen langs een bar, waar het nog vrij rustig was, en belanden in een vrij donker gedeelte van het restaurant. We namen plaats in een paar oude Chesterfield stoelen en dat vond ik wel mooi. Het was donker, omdat er natuurlijk geen ramen waren in de zaak. Wel zagen we de lichtjes van alle gokkasten aan de voorzijde van het restaurant. De menukaarten werden uitgereikt en ik gaf direct aan dat ik gebruik wilde maken van de “$ 100 Diamond Celebration Dinner”. Er werd uitgelegd dat ik mijn Caesars-spelerspas moest overhandigen op het moment dat we klaar met het diner waren, en dat vervolgens het bedrag van het totaal van de rekening afgetrokken zou gaan worden. Het was een vrij duidelijk verhaal en ik vond het een erg goede service, zo zouden we toch maar mooi voor niet al teveel geld gaan dineren bij een restaurant van Gordon Ramsay.
Het menu was beschreven in een houten boekwerk en er was tevens een papiertje bij gedaan waarop een “Classic Ramsay Tasting Menu” was beschreven. Dit menu met een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert zou $ 80 gaan kosten, zonder belasting en fooi. Ik had wel gedacht dat het een wat prijziger restaurant zou zijn, waar zo duur had ik nou ook weer niet verwacht. Ik was dan ook benieuwd welke prijzen ik in het boekwerk aan zou gaan treffen. In het menu stonden een aantal “Pub Bites”, voorgerechten, salades, soepen, klassieke pub-gerechten, vlees-, kip-, visgerechten en bijgerechten. De prijzen liepen nogal uiteen, het goedkoopste hoofdgerecht was $ 21 en het duurste $ 59. We besloten om allemaal eerst een voorgerecht of een Pub Bite te bestellen en vervolgens te kijken waar we nog meer trek in hadden. Ik keek ook even op de achterzijde van het menu, of dat er ook desserts op stonden, maar dat was helaas niet het geval. De achterkant van de kaart was gereserveerd voor een grote lijst aan verschillende wijnen. Daar was ik niet in geïnteresseerd dus ging snel weer terug naar de eerste pagina van het boekje. Dat was namelijk de pagina waarop alle verschillende bieren, welke door het restaurant werden geschonken. stonden beschreven.
Onze ober kwam naar onze tafel toegelopen om onze bestelling op te nemen. We kozen voor tweemaal de Jumbo garnalencocktail (een cocktail van 5 grote garnalen, een crème van mierikswortel en een bakje cocktailsaus), eenmaal de Crispy Calamari (gefrituurde inktvis met zoetzuur ingemaakte paprika, dille tartaarsaus en citroen) en zelf bestelde ik de Maine Lobster and Shrimp Rolls (een tweetal kleine broodjes gevuld met een kreeft- en garnalensalade). Tevens bestelden we er ook nog wat te drinken bij, namelijk een fles water van 750 ml, een Pepsi Cola, een hete groene thee voor een van de jongens, wie vanwege de jetlag al bijna in slaap viel, een Lindemans Kriek (een Belgisch kersenbier van $ 14,00) en voor mezelf een blikje Red Hydrant Ale van Big Dog's Brewing Company uit Las Vegas. Het duurde niet lang voordat alle drankjes op tafel stonden, ik schonk alles even netjes in en proefde vervolgens van mijn eigen biertje. Het was een redelijke brown ale, waarmee een Engels bier werd nagebootst. De kriek viel ook goed in de smaak, het was een lekker zoet drankje. Het was de bedoeling dat de thee voor wat meer energie zou gaan zorgen, maar het tegenovergestelde werd bereikt. Misschien had hij ook beter voor een Pepsi Cola kunnen kiezen.
Na even gewacht te hebben werden de gerechten geserveerd. Ik vond de borden met daarop de Jumbo garnalen er wat karig uitzien, de portie Calamari was wel wat beter, maar ook niet zo groot. Mijn eigen Maine Lobster and Shrimp Rolls zagen er wel goed uit, een tweetal glanzende brioche broodjes, waren aan de bovenkant over de lengte doormidden gesneden en besmeerd met een dikke salade van garnaal en kreeft. Als garnering zat er nog een takje groen bij, maar dat had van mij wel achterwege kunnen worden gelaten. De smaak was erg goed, ik had het gerecht nog nooit eerder gegeten en het smaakte naar meer. De combinatie van de schaaldieren met de saus op de zoete broodjes was heerlijk en ik had er best wel een grotere portie van gelust. Het duurde maar even voordat iedereen hun bord leeg had. Zowel de calamari als de garnalen waren lekker, maar het waren natuurlijk geen complete maaltijden. Ik had nog wel een hoofdgerecht gelust en normaal gesproken hadden we ook nog wel wat besteld. Helaas schoot dat op dat moment niet meer op, omdat de jetlag bij een van de jongens nu echt had toegeslagen.
Hij lag aan de overkant van de tafel met zijn hoofd op het blad te slapen en we besloten dat het maar beter was om de rekening te vragen en het restaurant te verlaten. Mogelijk dat hij tijdens het wandelen weer wat energie zou gaan krijgen, maar in het restaurant was het een verloren zaak. Onze ober kwam naar ons toe om de tafel af te ruimen en vroeg of we nog wat meer wilden bestellen. Ik wees naar de schone slaper aan de overkant en zei dat we helaas terug naar ons hotel moesten gaan. Vervolgens zocht ik mijn Caesars-lidmaatschapspas op en gaf die aan de ober, wie daarna op weg ging om onze rekening te halen. Het duurde wat langer dan normaal en ik hoopte maar dat alles goed zou gaan met het krediet van $ 100 Dollar. Na enige tijd gewacht te hebben kwam hij terug met mijn pas en de bon. Gelukkig was alles goed gegaan en na aftrek van de korting hoefden we nu nog maar $ 16,24 te betalen. Dit was natuurlijk een erg laag bedrag, maar wanneer je de $ 100 erbij had geteld had ik het toch wel erg duur gevonden voor die 4 kleine gerechten en de drankjes. Ik vond het echter wel een leuke ervaring en het was jammer dat we al zo snel weer moesten gaan.
