Adres: 200 W 45th St, New York, NY 10036, Verenigde Staten
Mijn 3e en tevens laatste musical die ik op Broadway in New York City heb gezien was The Lion King. Na eerder de shows van Beauty and the Beast en The Phantom of the Opera te hebben bezocht zou driemaal scheepsrecht moeten zijn. De vorige musicals vond ik namelijk niet zoveel aan, maar toch heb ik me over laten halen om mee te gaan naar The Lion King. Kaarten voor de show kochten we die keer niet pas in New York, maar voorafgaande aan de reis via de website van Ticketmaster. Voor een drietal kaarten betaalden we $ 390,20 en dat vond ik nogal wat. Ik hoorde dat de show een spektakel moest zijn en daar ging ik dan ook maar van uit. De musical vond plaats in het Minskoff Theatre, op 200 West 45th Street. Ruim van tevoren arriveerden we op de locatie en nadat onze tickets gescand waren gingen we op zoek naar onze zitplaatsen. Vanwege de hoge prijs die we betaald hadden, had ik de verwachting dat we middenin de zaal zouden zitten. Niets was echter minder waar, we moesten een aantal roltrappen op en kwamen langs een winkeltje waar allerlei spullen van The Lion King werden verkocht. "Gift Gallery" stond erboven, maar gezien de prijzen die werden gehanteerd waren het zeker geen giften die je er gratis kon krijgen. Ik heb er wel een magneet gekocht die nu mooi thuis aan m'n koelkast hangt.
Voordat we het balkon opgingen zijn we eerst nog wat te drinken wezen halen. Ik koos voor een toepasselijk biertje, namelijk de Lion Imperial Pilsner van de Lion Brewery Ceylon uit Sri Lanka. Het flesje werd in een grote hard plastic beker uitgeschonken en dat vond ik wel jammer. Ik had er liever een glas bij gehad. We liepen naar onze plek en gelukkig bevonden de stoelen zich in het midden van de rij, waardoor we een erg goed zicht hadden op het podium. Op het moment dat de voorstelling begon zat de zaal bijna helemaal vol. Het verhaal van de musical was gelijk aan dat van de Disneyfilm, ik kende de liedjes uit mijn hoofd en wist ook precies wat er wanneer zou gebeuren. Natuurlijk had ik ook nu weer een brok in mijn keel toen Koning Mufasa, de vader van Simba, om het leven werd gebracht door Scar en werd ik vrolijk van het nummer "I Just can't wait to be King". Het was een feest der herkenning, maar toch vond ik het ook deze keer weer erg jammer dat er zoveel gezongen en veel minder "toneelgespeeld" werd. Ik snap dat een musical vooral om het zingen gaat, maar het is gewoon niet zo voor mij weggelegd. De kostuums en grimage van alle spelers waren mooi om te zien, alleen vond ik het soms vreemd dat acteurs met een stok met masker voor hun uit liepen.
De tijd van de voorstelling ging vrij snel voorbij, ik heb me geamuseerd, maar ben toch tot de conclusie gekomen dat ik in Amerika liever andere dingen doe dan het bezoeken van een musical. Ik heb het nu 3 kansen gegeven en dat vind ik wel genoeg. Natuurlijk heb ik die avond ook foto's gemaakt, niet van de show, maar wel van het theater en de omgeving, deze kunnen jullie hieronder bekijken;
