Restaurant: Comella's
Adres: 33 Main St, Concord, MA 01742, Verenigde Staten
Vanuit South Yarmouth, in het zuiden van Massachusetts, gingen we na het ontbijt op weg naar een aantal kleine plaatsen boven Boston, welke een rol hebben gespeeld in de onafhankelijkheidsstrijd die Amerika met Groot-Brittannië heeft gevoerd. Het was een ritje noordwaarts, welke enkele uren duurde. Onderweg zijn we nog een aantal keer gestopt, maar op een gegeven ogenblik was het ook tijd om ergens te gaan lunchen. Ik had de dag zo ingepland dat we tijdens het lunchtijdstip in Corcord, 30 kilometer ten westen van Boston, zouden zijn. Concord speelde een hoofdrol aan het begin van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog. In de vroege morgen van 19 april 1775 vonden daar namelijk de eerste militaire confrontaties plaats tussen Amerikaanse burgermilities (de Minute-men) en het Britse leger. Na wat gevechten in Lexington (waar ik ook ben geweest) trokken de Britten door naar Concord, waar ze vervolgens door de Amerikanen op de vlucht werden geslagen.
Het leek mij daarom erg interessant om even in Corcord te verblijven en daar ook wat te eten. Ik had een lunch met een lekker broodje in gedachten en voorafgaande aan de reis had ik al een paar mogelijke restaurants opgezocht om naartoe te gaan. De keuze viel uiteindelijk op een Italiaanse zaak met de naam Comella’s. Dit was een keten van 13 plaatselijke familierestaurants, welke zich allemaal in de staat Massachusetts bevonden. De eerste vestiging van Comella’s werd geopend in Wellesley, MA in 1988 en dat restaurant bestaat op dit moment nog altijd. De keten is in de regio uitgegroeid tot een begrip en nog steeds groeiende in het aantal zaken. Ik had gelezen dat alle producten vers en lokaal werden gemaakt en bereidt en dat vooral de warme sandwiches ontzettend lekker zouden smaken. We hadden verder geen enkel ander Italiaans restaurant tijdens de vakantie op het programma staan, dus het zou even voor wat afwisseling betreffende het eten moeten gaan zorgen.
Nadat we de
auto ergens hadden geparkeerd liepen we het dorpje in, het was een keer heel
iets anders dan dat ik voorafgaande van die reis naar Massachusetts van Amerika
gewend was. Het was er heel landelijk en rustig. De gebouwen waren klein en van
hout gemaakt, en het plaatsje deed wat Europees aan. Aan de voorkant van het restaurant
hing een grote rode ronde tomaat en we wisten dat we goed waren gelopen. We betraden
de zaak en het zag er heel anders uit dan ik verwacht had. Het was een
counterservice-restaurant, waarbij we dus aan de voorzijde bij de kassa onze
bestelling moesten doorgeven en vervolgens zelf ergens moesten gaan
plaatsnemen. Het menu was beschreven op een aantal digitale borden welke aan een muur hingen en verder waren de overige muren behangen met posters en foto’s van Italiaanse
bevolking, gangsters en maffiosi, wat ik geweldig vond. Er werd op deze manier
een poging gedaan om de sfeer van Italië een beetje na te bootsen, het was echt een Amerikaanse-Italiaanse eetgelegenheid.
Ik nam even een kijkje op de digitale borden en was op zoek naar de warme sandwiches. De Hot Subs stonden op het achterste bord beschreven en ik had op televisie al vaak gehoord over een “Chicken Parmigiana”, maar het zelf nog nooit gegeten, daarom besloot ik om voor dat broodje te gaan. De “Chicken Parmigiana” bestond uit een warm broodje welke belegd zou gaan worden met stukken krokant gefrituurde kipfilet, gesmolten kaas en marinara-saus. Dit leek me het toppunt van een Amerikaans-Italiaans gerecht, een soort van fusion cooking. Verder werd er ook nog gekozen voor een warme “Meatball” sandwich, dus een warm broodje belegd met stukken gehaktbal en daarbij ook weer de gesmolten kaas en marinara-saus. Tevens bestelden we er nog wat te drinken bij, namelijk een blikje Coca-Cola en voor mezelf een blikje Santilli, dit was een lokaal bier van de brouwerij Night Shift Brewing uit Everett. In het totaal moesten we iets meer dan $ 25,00 betalen.
Nadat we de bestelling hadden doorgegeven namen we plaats aan een van de vrije tafeltjes in de ruimte. Voordat we gingen zitten werd het nog even snel schoongemaakt, maar dat was voor ons niet echt nodig. Ik keek even rond en zag dat er ook een koelkast stond waarin allerlei soorten lasagne, sauzen en pasta's lagen die werden verkocht. Deze hoefden dan alleen maar thuis in de keuken opgewarmd te worden. Dat had ik nog nooit eerder bij een restaurant in Amerika gezien en vond het wel wat hebben. Na enkele minuten gewacht te hebben kwam de serveerster met onze broodjes aangelopen. De drankjes hadden we zelf al meegenomen en nu kon het genieten dus gaan beginnen. De broodjes waren netjes op bordjes gelegd en ik zag de saus er al afdruipen. Het water liep me in de mond bij het zien van mijn “Chicken Parmigiana”, de geur was heerlijk en ik was erg benieuwd naar hoe het broodje zou gaan smaken. Het zag er heel uitnodigend uit om er een flinke hap van te nemen.
De beide broodjes waren dik belegd en het was een zeer stevige lunch. Ik heb mijn sandwich echt in etappes opgegeten. Na de eerste helft in zijn geheel gegeten te hebben, besloot ik om van de tweede helft een stuk brood af te halen en de kip apart op te eten. Het biertje wat ik besteld had smaakte er erg goed en fris bij, de combinatie van de milde saus met kaas, de gefrituurde kip en het brood samen met het fris-bittere bier was erg lekker. Ik had er wel moeite mee om mijn hele bord leeg te krijgen, we hadden in de ochtend al pannenkoeken op bij The Pancake Man en nu kwam er nog zo’n groot broodje bij. Ik zag dat er aan de overkant van de tafel ook werd genoten van de sandwich met de balletjes gehakt. Met wat minder moeite dan bij mij werd het bord helemaal leeggegeten en uiteindelijk lukte het mezelf ook, omdat ik het zonde en te lekker vond om er iets van de laten liggen. De sandwiches bij Comella’s waren erg lekker, de porties waren Amerikaans en ik heb er tot laat op de avond op kunnen teren. Wanneer ik ooit weer in de buurt ben zou ik graag nogmaals naar Comella’s gaan om te genieten van de heerlijke warme, grote, sandwiches!
