Adres: 300 Stewart Ave, Las Vegas, NV 89101, Verenigde Staten
Lang geleden, in het jaar 2011, bezocht ik de Las Vegas Mob Experience in het Tropicana. Niet lang na mijn bezoek werd die attractie gesloten. Dat vond ik jammer, maar ik las al snel dat er een andere attractie, welke betrekking had op de maffia, in de stad zou worden geopend. Die nieuwe attractie bleek The Mob Museum, ofwel het “National Museum of Organized Crime and Law Enforcement” (Nationaal museum van georganiseerde misdaad en rechtshandhaving) in Downtown Las Vegas te zijn. Het museum werd op 14 februari 2012 geopend en sindsdien stond het op mijn verlanglijstje van bezienswaardigheden in de stad om ooit eens te bezoeken. In de jaren die volgden na 2012 ben ik nog verschillende keren in Las Vegas geweest, maar telkens was ik maar heel even in Downtown te vinden, waardoor ik te weinig tijd had om naar het museum toe te gaan. Gedurende mijn afgelopen verblijf in Las Vegas sliep ik echter de eerste nacht in het Plaza Hotel & Casino in Downtown, waardoor we in de ochtend na die nacht genoeg tijd hadden om naar het Mob Museum toe te gaan.
Het Mob Museum is gewijd aan het tonen van voorwerpen, verhalen en de geschiedenis van de georganiseerde misdaad in de Verenigde Staten van Amerika. Er worden tevens acties en initiatieven van de politie getoond, welke zij hebben uitgevoerd om dergelijke misdaden te voorkomen. De omstreden relatie tussen deze georganiseerde misdaad en de wetshandhaving in de historische context van Las Vegas en de gehele Verenigde Staten wordt in het museum tentoongesteld. Het museum is gehuisvest in het voormalige postkantoor en gerechtsgebouw van Las Vegas, welke werd gebouwd in 1933. Het pand is opgenomen in het Nationale Register van Historische Plaatsen. Het Mob Museum bevindt zich op Stewart Avenue, dat is een tweetal blokken ten noorden van het wereldberoemde Fremont Street. Het museum staat onder leiding van een non-profit bestuur, in samenwerking met de stad Las Vegas. Het is ontworpen onder leiding van dezelfde persoon als wie ook het International Spy Museum en de Rock and Roll Hall of Fame heeft vormgegeven, namelijk Dennis Barrie.
Vanuit het Plaza Hotel & Casino liepen we in een kleine 10 minuten naar het museum. Het was nog vrij vroeg in de ochtend, maar ik had gezien dat het om 9:00 uur zou openen en iets na die openingstijd kwamen we bij onze plaats van bestemming aan. Het Mob Museum was in een erg statig, rechthoekig gebouw gevestigd. Op het midden van het dak wapperde een grote Amerikaanse vlag, daaronder was de volledige naam van het museum in grote letters uitgeschreven, en daarnaast hingen een tweetal zwart met witte vlaggen met daarop de titel Mob Museum. We liepen de trap omhoog en werden door een beveiliger welkom geheten. Ondanks dat het museum pas net geopend was waren we niet de eerste gasten van die dag. Het was er al vrij druk en we moesten daarom dan ook even wachten voordat we de kaartjes konden kopen. Voor onze entreekaarten betaalde ik in totaal $ 79,80, we hadden hierbij toegang tot het museum en The Underground. Er zaten geen “special experiences” bij, daar moesten we extra voor betalen. We kregen allemaal een bandje, welke we om moesten doen, en om toegang te krijgen tot het museum moesten deze worden gescand.
Het museum bestond uit een drietal etages, met daaronder ook nog een kelder. Het was de bedoeling dat we op de bovenste etage, ofwel Floor 3, zouden gaan beginnen. We gingen met een lift naar boven en toen we daar uit waren gekomen kwamen we terecht in het eerste gedeelte van het Mob Museum, namelijk The Lineup. Dit was gelijk een leuk interactief iets, we moesten namelijk naast elkaar gaan staan, langs een wand, net zoals je ook vaak in films ziet. Aan de andere kant van de wand zat dan de getuige die de dader kon identificeren. Het grappige was dat je vanaf de wand een spiegel zag, maar vanaf de andere kant leek het gewoon op een raam waar doorheen gekeken kon worden. Daarna was er van alles tentoongesteld betreffende het ontstaan van de georganiseerde misdaad in Amerika aan het begin van de 20e eeuw. Foto’s van maffiosi uit verschillende steden van Amerika hingen aan de wand en ik zag een aantal bekende gezichten, zoals bijvoorbeeld die van Al Capone in Chicago. Afbeeldingen van immigranten die vanuit Europa naar Amerika waren gekomen waren opgehangen, met daarbij allemaal verhalen over die mensen en hun geschiedenis.
Er werd verder gegaan met het vertellen over Las Vegas, de stad die uit de woestijn opkwam en de wereldwijde hoofdstad van het gokken en entertainment werd. Deze ontwikkeling werd grotendeels gevoed door de georganiseerde misdaad. Ik vond het prachtig om de verhalen te lezen over deze ontwikkeling en de foto’s te zien van het verleden. Het was eigenlijk ook echt datgene wat ik in het museum hoopte te gaan zien. Er was een digitaal spel wat we tegen elkaar konden doen met vragen over het verleden van Las Vegas en gelukkig wist ik toch wel al wat goede antwoorden te geven. Er werd een kleine fruitautomaat getoond, dit was een van de eerste gokkasten van Las Vegas. Vervolgens kwamen uit in het onderdeel dat betrekking had op de Amerikaanse drooglegging, dit was een wet welke de productie en verkoop van alcohol in het land verbood. Vanwege die wet greep de georganiseerde misdaad de kans om veel geld te verdienen en de mensen toch te geven wat ze wilden. Allerlei verhalen over deze tijd waren beschreven op kratten en rum- en wijnvaten, en ik vond het prachtig om te lezen en te zien.
Er werd aandacht besteed aan de St. Valentine’s Day Massacre, welke op 14 februari 1929 in Chicago plaatsvond. Tijdens dat bloedbad werden er een zevental leden van de bende van Bugs Moran tegen een bakstenen muur gezet en doodgeschoten door moordenaars die naar alle waarschijnlijkheid banden hadden met de bende van Al Capone. Die bakstenen muur, met kogelgaten erin en bloedspatten erop, was in het museum gezet en daar heb ik best een tijd naar staan kijken. In het volgende onderdeel stonden de silhouetten van een drietal gangsters naast elkaar (Lepke, Luciano en Capone), zij waren doelwit geworden van de politie. Het terugvechten van de rechtsorde was het onderdeel van deze expositie. Er werden attributen van de politie getoond, maar ook speelgoed voor kinderen die betrekking hadden op de “good guys”, om hen het gevoel te geven dat zij zich eerder met de politie dan met de misdaad moesten gaan identificeren. Er werd over belasting-ontduiking gesproken, dit was de reden waardoor veel beruchte gangsters achter de tralies zijn beland. De bewijzen voor belastingontduiking waren namelijk eenvoudiger te verzamelen dan voor andere criminele activiteiten.
Nadat de drooglegging was afgelopen begon de georganiseerde misdaad hun aandacht te verleggen van alcohol naar de gokindustrie. Het beïnvloeden van sportwedstrijden werd een belangrijke bron van inkomsten, daar werd dan ook in een volgend onderdeel van het museum over verteld. Nadat we er alles over hadden gelezen en de gehele bovenste etage bekeken hadden namen we de trap naar beneden, richting Floor 2. We gingen een deur binnen en kwamen terecht in een donkere rechtszaal, een groot aantal andere mensen zat in de stoelen en banken en er was net een voorstelling begonnen. Op een drietal doeken werden beelden afgespeeld van het onderzoek en hoorzittingen in een veertiental steden van het hele land, betreffende de georganiseerde misdaad. Een van de hoorzittingen heeft daadwerkelijk plaatsgevonden in de ruimte waarin wij zaten. Ik vond het een indrukwekkend filmpje, welke goed en op een moderne manier in elkaar was gezet en ons ook weer de nodige informatie gaf over het kat en muisspel van de maffia en de politie in het verleden.
Een groot gedeelte van de 2e etage van het museum stond in het teken van de georganiseerde misdaad in Las Vegas. Het illegaal gokken werd na de drooglegging hardhandig aangepakt door de politie, echter had de maffia hun ogen gericht op Las Vegas, omdat daar het gokken was gelegaliseerd in 1931. Las Vegas werd beschouwd als een “open stad” en geen enkel misdaadsyndicaat kon de stad domineren, dat maakte het een verleidelijke plek voor de gangsters om opnieuw te beginnen en nieuwe “ondernemingen” te lanceren. Beelden van oude hotels, casino’s en resorts, zoals het Sands, werden getoond en ik vond het prachtig om te zien. Stapels (nep)geld lagen opgestapeld met daarbij de bedragen die werden verdiend en ik keek mijn ogen uit. Het was een heel mooi onderdeel van het museum en ik vond het echt leuk dat we er naartoe waren gegaan. Een spinnenweb met de uitbreiding van de maffia in allerlei netwerken, middels corruptie en infiltratie, was weergegeven en daarmee werd er uitgebeeld hoe politici en vakbond-leiders vaak in het web van de georganiseerde misdaad verstrikt raakten en daardoor meer met de belangen van de maffia dan met de belangen van hun kiezers en leden rekening hielden.
Het volgende onderdeel was een stuk heftiger, met videobeelden
en foto’s werd er weergegeven dat moord voor gangsters een veelvoorkomende
oplossing was voor conflicten. Afbeeldingen van gruwelijk geweld, moord en
doodslag, evenals messen en andere wapens welke gebruikt waren om elkaar te
doden, werden getoond, en dat vond ik indrukwekkend om te zien. Het onderdeel
hoorde natuurlijk wel echt bij het museum en kon zeker niet achterwege worden gelaten.
Na dit heftige gedeelte liepen we weer met de trap naar beneden en kwamen uit
op de begane grond. Een grote wand met de namen, foto’s en achtergronden van een
flink aantal mannen (en een enkele vrouw) wie zich de afgelopen 100 jaar bezig
hebben gehouden met misdaden betreffende drooglegging, gokken, drugshandel of
moord was tentoongesteld en ik vond het interessant om een aantal van die profielen
te lezen. Vervolgens werden er allemaal nette pakken en outfits getoond, met daarbij
de wapens die door de gangsters werden gedragen. Ik vind het eigenlijk wel heel
grappig en apart dat zij er, ondanks hun acties, toch altijd netjes uit wilden
zien, zoals een echte Italiaan betaamt.
Een volgend onderdeel van het museum had betrekking op misdaadbestrijdingsmiddelen, zoals afluisterapparatuur en samenwerking tussen de staat en de agenten. Er werd weergegeven hoe criminelen werden afgeluisterd en zodoende bewijs tegen hen werd verzameld. We kwamen vervolgens uit bij het Crime Lab, een laboratorium waar vingerafdrukken konden worden genomen en DNA-samples werden onderzocht. Verder was er ook nog een expositie over de hedendaagse georganiseerde misdaad, en uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat er door de jaren heen eigenlijk niet zoveel veranderd was. Er is nog steeds sprake van corruptie, omkoping, drugshandel, moord en dergelijke en ik denk ook niet dat dat ooit zal veranderen. Vervolgens liepen we langs de “special experiences”, zoals een trainingssimulator om met wapens te schieten, en daarna kwamen we uit bij het winkeltje van het museum. Daar kocht ik een leuke magneet, welke nu mooi thuis aan mijn koelkast hangt. Ik wist dat er ook nog in de kelder wat te doen was en dus liepen we daar ook nog even naartoe.
De kelder lag verborgen, het was een “geheime” gang naar een
speakeasy. Een speakeasy is een zaak waar illegaal alcoholische drank wordt
verkocht. Ze zijn ontstaan tijdens de drooglegging in de Verenigde Staten van
1920 tot 1933, toen de verkoop en productie van alcohol verboden was. Ze werden
van alcohol voorzien door een illegaal circuit van bootleggers (dranksmokkelaars)
en hadden daardoor banden met de georganiseerde misdaad. Zo’n kroeg was dus ook
in de kelder van het Mob Museum aanwezig. Het had als titel The Underground en
via een aantal ondergrondse gangen met aquaria en nog allemaal attributen welke
met de georganiseerde misdaad en de drooglegging te maken hadden liepen we er naartoe.
We kwamen uit in een grote ruimte, welke op een nachtclub leek. Ronde tafels en
stoelen stonden naast elkaar en aan de andere kant was een grote bar te vinden.
In de bar lagen geweren (onder een glasplaat) en ik keek mijn ogen uit. Het was
echt een mooie zaak en ik vond het leuk om er nog even iets te drinken met z’n
allen. We waren de enigen in de ruimte, samen met de barvrouw, maar toch vond
ik het er wel heel erg gezellig. Het was echt een hele mooie ruimte.
We dronken onze drankjes (2 flesjes Coca-Cola, een cocktail en voor mezelf een flesje 1554, donkerbier van New Belgium Brewing). In de wand van de speakeasy stonden een aantal flessen whisky, deze kon je zelf tappen en proeven wanneer je een kaart had met saldo er op. Helaas had ik niet zo’n kaart, maar ik vond het er wel leuk uitzien. Nadat we de drankjes op hadden gedronken liepen we nog even naar de ruimte naast The Underground, in die ruimte stond namelijk een destilleerderij. Grote vaten en ketels waarin sterke drank werd gestookt en gedestilleerd stonden bij elkaar en ik heb even bewonderend naar alles staan kijken. Nadat we alles gezien hadden namen we de trap weer naar boven, om vervolgens het museum te verlaten. Ik was echt onder de indruk van het Mob Museum en had voorafgaande aan de reis niet verwacht dat ik het zo leuk zou gaan vinden. Ik hou van de verhalen van gangsters en de georganiseerde misdaad, vooral in verband met Las Vegas, en in het museum kwam eigenlijk alles samen. Ik ben heel erg blij dat we er naartoe zijn geweest en ik kan iedereen, die van het onderwerp houdt, aanbevelen om het te bezoeken.
