Adres: Monument Sq, Charlestown, MA 02129, Verenigde Staten
Een van onze laatste activiteiten in Boston was het bezoeken van het Bunker Hill monument. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten vlogen we die dag pas laat terug naar huis en we konden overdag dus nog de nodige bezienswaardigheden bezoeken. Gedurende de dag deden we een CityView Hop-On Hop-Off Boston Trolley Sightseeing Tour, met een aantal verschillende stops in en rondom de belangrijkste toeristische trekpleisters van de stad Boston. Deze tour van 48 uur was inbegrepen bij de Go Boston Cards, welke ik voorafgaande aan de reis had gekocht. We waren opgestapt bij de halte nabij het Old State House en stapten uit bij de halte van het schip USS Constitution. We waren nog niet eerder in die buurt geweest, terwijl daar wel het nodige te bezichtigen was. Vanuit de haven waarin het schip verankerd lag was het een kleine 10 minuten lopen over de rode stenen van de Freedom Trail naar het Bunker Hill Monument. Ik had voorafgaande aan de reis al veel gelezen over het monument en het leek me erg gaaf om het te gaan bekijken.
Het Bunker Hill Monument is een monument welke tussen 1825 en 1843 werd gebouwd in Charlestown, Massachusetts, aan de rand van Boston. De 67 meter hoge granieten obelisk werd opgericht ter herdenking van de Slag om Bunker Hill. Dit was een van de eerste grote veldslagen tussen Britse troepen en Patriotten in de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog. De veldslag vond plaats op 17 juni 1775, beide partijen vochten ervoor om Bunker Hill in te nemen. Het grootste deel van de strijd vond echter plaats op de aangrenzende heuvel, welke later bekend werd als Breed’s Hill. De Britten waren destijds van plan om de heuvels te bezetten en zo controle te krijgen over de haven van Boston, de koloniale troepen bezetten vervolgens als reactie daarop Bunker Hill en Breed’s Hill. Op het moment dat de Britten bewust werden van de aanwezigheid van de koloniale troepen kwamen ze tegen hen in aanval. De kolonisten hadden de overhand, tot het moment dat zij geen munitie meer hadden. Ze trokken zich terug, maar werden wel al morele winnaar van de veldslag gezien.
De obelisk van het Bunker Hill Monument is gebouwd met graniet vanuit het nabijgelegen
Quincy. Een kleine 300 (294 om precies te zijn) trappen kunnen de bezoekers van
het monument naar de top brengen. Een aantal renovaties hebben er voor gezorgd
dat het monument weer helemaal in ere is hersteld. Het monument is toegankelijk
gemaakt voor gehandicapten, er is nieuwe verlichting aanwezig en er zijn tentoonstellingen
over de strijd in een naastgelegen ruimte aan toegevoegd. Tevens bevat het
Bunker Hill Monument een standbeeld van de gevallen held Dr. Joseph Warren. Het
monument maakt deel uit van het Boston National Historical Park, hoort bij het U.S.
National Register of Historic Places, is een U.S. National Historic Landmark en
bovendien ook een U.S. Historic District Contributing Property. Het Bunker Hill
Monument wordt elk jaar door duizenden bezoekers en inwoners van de stad Boston
bezocht en een groot gedeelte daarvan neemt de moeite om met de trappen naar
boven te gaan en te genieten van het uitzicht wat er geboden wordt.
De wandeling over het rode pad van de Freedom Trail bracht ons naar de trappen aan de voorzijde van het Bunker Hill Monument. Het monument bevond zich in een mooie, groene, rustige wijk. Aan de voorzijde van de hoge obelisk zagen we het beeld van kolonel William Prescott staan. Hij had een sabel in zijn hand en een cowboyhoed op, ik vond hem een beetje op Zorro of een Spaanse metadoor lijken. Een bord waarop de naam van het monument stond geschreven gaf aan dat het een onderdeel was van de National Park Service en aan de andere kant stond een grote steen met daarop de tekst "Massachusetts Gate; Deze hand verzette zich tegen tirannen met een zwaard. Voor vreedzame omstandigheden onder vrijheid, 17 juni 1775". Ik vond het direct indrukwekkend om te zien. Een grote gekleurde plaat met daarop een afbeelding van de dag van de veldslag, met daarbij een geschreven tekst, stond afgebeeld en met veel interesse heb ik er naar staan kijken en alles gelezen. Nog nooit eerder heb ik zoveel over de geschiedenis van Amerika geleerd als tijdens die reis.
We liepen verder en ik las een verhaal over de bouw van het monument en staatsman en tevens redenaar Daniel Webster. Vervolgens kwamen we uit bij het granieten gebouw waarin nog een aantal attributen en werken tentoon waren gesteld. Amerikaanse vlaggen wapperden aan de voorzijde van het bouwwerk en we gingen er naar binnen. Het leek alsof we in een kleine kerk waren beland. Posters met oude afbeeldingen van het Bunker Hill Monument hingen aan de muur, en het grote witte beeld van Dr. Joseph Warren stond achter een gouden hek met zowel Britse, Amerikaanse als onafhankelijkheidsvlaggen naast hem. Kleinere schilderijen van het schiereiland en de haven rondom Boston stonden opgesteld en andere tekeningen van de veldslag waren te zien. Ook hing het portret van Kapitein John Linzen aan de wand, met daaronder een geschreven tekst over hem. Ik keek een tijdje naar een van de kanonnen welke tijdens de veldslag was gebuikt en ik raakte er echt onder de indruk van. Ik vond het mooi om te lezen hoe het volk voor hun vrijheid heeft gestreden.
Een aantal mensen waren aan het wachten om met de trappen naar boven toe te gaan. Zelf wilde ik ook wel, maar diegene met wie ik in Boston was had er niet zoveel trek in. Het was ook al een vermoeiende reis geweest en omdat ik het samen uit, samen thuis-principe belangrijker vond besloot ik om zelf ook niet naar boven toe te gaan. Wel maakte ik nog een aantal foto’s van de hoogte van de obelisk. De steen met de tekst “Don’t fire ‘til you see the whites of their eyes” gaf precies het probleem van de kolonisten aan. Ze hadden een zeer beperkte munitie en moesten er bij elk schot zeker van zijn dat ze doel zouden treffen. Dit was dan ook de enige reden waarom de veldslag uiteindelijk gestaakt moest worden. De kolonisten waren aan de winnende hand en daarom is de slag om Bunker Hill ook zo belangrijk geweest in de Amerikaanse geschiedenis van de onafhankelijkheidsstrijd. Ik vond het bezoeken van het Bunker Hill Monument erg indrukwekkend, graag was ik nog even naar boven toe gegaan, maar ondanks dat ik dat niet heb gedaan was het toch erg de moeite waard om al het andere te zien.
