Adres: 100 Red River St, Austin, TX 78701, Verenigde Staten
In Texas wordt er ontzettend veel gebarbecued. Halverwege de 19e eeuw emigreerden er veel Europese kolonisten naar Texas. Zij namen hun tradities van het roken van vlees mee en de verschillende vleesmarkten in de staat begonnen zich erin te specialiseren. Het barbecueën werd steeds populairder en er begonnen zich zelfs een aantal verschillende stijlen en tradities te ontwikkelen. Deze barbecuestijlen verschillen per geografisch gebied in Texas, in West-Texas wordt het vlees anders bereidt dan in Zuid-Texas en in Oost-Texas gaat het er weer anders aan toe dan in Centraal-Texas. De barbecuestijl in Centraal-Texas kenmerkt zich door het feit dat het vlees ingewreven wordt met zout en zwarte peper, vervolgens wordt het gegrild op indirecte hitte van pecannoten-, eiken- of mesquite hout. Saus wordt doorgaans als overbodig beschouwd, maar kan wel als bijgerecht worden geserveerd. Ik was heel erg benieuwd naar deze stijl van barbecueën en omdat wij enkele dagen in Austin zouden gaan verblijven leek het me leuk om daar naar een authentiek barbecuerestaurant te gaan, om zodoende de stijl van Centraal-Texas te kunnen ervaren.
Het was niet lastig om zo’n barbecuerestaurant in Austin te vinden, het aanbod was namelijk groot. We besloten echter al snel om op onze eerste avond in de stad te gaan eten bij Iron Works Barbecue. Dit restaurant is gevestigd in een tinnen gebouw waarin oorspronkelijk een ijzerwerkwinkel was gesitueerd. In het jaar 1978 is het echter omgebouwd tot Iron Works BBQ en het pand is niet lang daarna door de Staatshistorische Commissie geregistreerd als een historische site. Het gebouw heeft een rijke geschiedenis met betrekking tot de ijzerwerken in Austin en daarom hebben de eigenaren van het barbecuerestaurant er ook voor gekozen om “Iron Works” in de naam te verwerken. Iron Works BBQ is een familiebedrijf dat sinds de opening van de zaak “real” Texas Barbecue serveert in een landelijke sfeer. Het is een favoriet bij de lokale bevolking, maar het heeft ook al een flink aantal beroemdheden geserveerd. Het is een opzichzelfstaand restaurant, zonder franchise, en daardoor uniek in zijn soort. De verschillende gerechten en sauzen die in het restaurant te vinden zijn worden tevens online aangeboden, zodat je thuis ook van Iron Works BBQ kunt genieten. Ik keek er naar uit om er te gaan eten en te genieten van de echte Texaanse barbecue.
Op de dag van ons bezoek aan Iron Works BBQ reden we in de ochtend vanaf San Antonio naar Austin. Daar eenmaal aangekomen hadden we eerst veel gedoe met het inchecken in ons hotel en daarna zijn we naar The District at SoCo en een foodtruckfestival geweest. Van dit alles hadden we best wat trek gekregen en daarom besloten we om iets vroeger dan gepland naar de locatie van Iron Works BBQ te lopen. We arriveerden in de namiddag bij het rode tinnen gebouw, de oude belettering van F. Weigl Iron Wks. hing nog aan de buitenkant, en ik vond alles wat ik zag direct geweldig. Het bouwwerk was gedateerd en krakkemikkig, de houten deuren waren aan vervanging toe en ik was er zeer benieuwd naar hoe het er vanbinnen uit zou gaan zien. We betraden het restaurant en we kwamen binnen in een zaak welke precies aan mijn verwachtingen voldeed. Het was een barbecuerestaurant zoals het hoort te zijn. De geur van gerookt vlees kwam ons tegemoet, aan de wanden hingen allerlei reclame-uitingen van Amerikaanse bieren en artikelen uit magazines en kranten welke over het restaurant waren geschreven. De barbecuesauzen en zakjes chips stonden klaar om gekocht te worden, en het was de bedoeling dat we aan de zijkant, bij de counter, onze bestelling zouden doorgeven.
Het was dus geen tafelservice-restaurant, we moesten eerst bestellen en dan konden we vervolgens zelf ergens gaan zitten. Er werden vooral barbecue-“plates” aangeboden, dit waren borden met vlees naar keuze, twee bijgerechten, ui, augurk en brood. Mijn kameraad had zin in het menu met de worsten, deze bestelde hij dan ook samen met mac’ n cheese en sweet cream corn. Zelf wilde ik de varkensribbetjes gaan proberen en koos voor dat gerecht in combinatie met een balletje aardappelsalade en cole slaw. In een bak met ijsklontjes lagen allerlei flesjes bier, ik ging op zoek naar iets wat we allebei nog niet kenden en na even gekeken te hebben haalde ik een tweetal flesjes Thirsty Goat Amber uit de bak. De Thirsty Goat Amber was een Amerikaanse Amber / Red Ale van de brouwerij Thirsty Planet Brewing Company uit Austin. We moesten voor de gehele bestelling een kleine $ 50,00 betalen. De gerechten werden voor ons klaargemaakt en ik zocht vast even een vrije tafel op. Het restaurantgedeelte bevond zich naast de counter. Alles in die ruimte was van hout gemaakt, de tafels, stoelen, banken, het plafond, de vloer en de ondersteunende balken. Op de tafels lagen rood-wit geblokte tafelkleden, en daar weer bovenop stonden verschillende sauzen en keukenpapier.
Ik had natuurlijk de ribbetjes besteld en omdat ik die met mijn handen zou gaan eten had ik het keukenpapier ook zeker nodig. Onze bestelling was al vrij snel klaar, de borden welke we geserveerd hadden gekregen waren van karton, ze waren verdeeld in een drietal gedeeltes. In het grootste gedeelte lagen de stukken vlees en de bijgerechten waren in de andere vakjes geschept. In Nederland is het vrijwel ondenkbaar om in een restaurant je eten op een papieren of kartonnen bord geserveerd te krijgen, maar in Texas is dat heel normaal. We namen de rode dienbladen met onze “plates” mee naar de tafel waarop ik de flesjes bier reeds had neergezet en ik had zin om te gaan eten. De beide gerechten zagen er erg lekker uit en roken ook goed. Het water liep me in de mond en ik nam snel de eerste hap van een van mijn ribbetjes. In tegenstelling tot in veel andere restaurants in Amerika viel het vlees niet direct van het bot af, maar moest ik kluiven. Dat had ik niet verwacht, maar ik vond het ook niet erg. De smaak was namelijk ontzettend goed en dat was het belangrijkste. Het vlees had van mij alleen wel iets warmer mogen zijn, want het koelde best snel af en dat was jammer.
Het biertje daarentegen was juist weer iets te warm, wellicht dat beide flesjes nog niet zo lang in het ijswater lagen op het moment dat ik ze uit de bak pakte. De smaak was echter aardig en het paste goed bij het barbecuegerecht. Telkens wisselde ik een hap van de ribbetjes af met een hap van de cole slaw of aardappelsalade. De grote ronde plak ui had ik in stukken gesneden en in combinatie met de plakjes augurk en het vlees was het erg lekker. Ik at mijn hele bord leeg, de laatste restjes at ik samen met de boterham op, die gebruikte ik namelijk om mijn bord weer helemaal schoon te krijgen. Het bord was daarna zo schoon dat het, bij wijze van spreken, direct weer terug de kast in kon. Ik gooide onze lege borden echter de prullenbak in en op het moment dat ik dat deed hoorde ik dat er aan een andere tafel een groepje Nederlanders zat. Dat vond ik wel grappig en erg toevallig. We liepen daarna nog een klein rondje door het restaurant en bekeken een aantal foto’s van beroemdheden die ook in de zaak hadden gegeten. Ik vond het een heel leuk restaurant, welke qua uitstraling en inrichting aan mijn verwachtingen voldeed. Het vlees had van mij dus wel wat warmer mogen zijn en het bier wat kouder, maar verder is het een goede ervaring met een barbecuerestaurant in Centraal-Texas geweest.
