Restaurant: Cooper's Old Time Pit Bar-B-Que - Fort Worth, Texas

Restaurant: Cooper's Old Time Pit Bar-B-Que
Adres: 301 Stockyards Blvd, Fort Worth, TX 76164, Verenigde Staten

Ons verblijf in Fort Worth was erg geslaagd. Ik vond het geweldig om in het Westernstadje rond te lopen en voelde me af en toe zelf ook een cowboy. Het was een schitterende ervaring waar ik erg van heb genoten. Overdag hebben we veel gezien en gedaan, het was een mooie, maar ook vermoeiende dag. Nadat we in de namiddag de Fort Worth Herd Cattle Drive hadden gezien, besloten we om terug naar het hotel, het Stockyards Hotel, te lopen om ons daar even op te frissen voor het diner. De staat Texas is natuurlijk onlosmakelijk verbonden aan barbecue. Het leek me dan ook erg leuk om tijdens de reis niet alleen maar naar bekende ketens te gaan, maar ook naar een aantal barbecue-restaurants die we nog helemaal niet kenden. Voorafgaande aan de vakantie ben ik dan ook lang op zoek geweest naar allerlei verschillende barbecue-restaurants in de steden die we zouden gaan bezoeken. In de Stockyards van Fort Worth waren een aantal verschillende van deze restaurants gesitueerd en uiteindelijk heb ik tijdens het maken van de planning gekozen voor Cooper's Old Time Pit Bar-B-Que. Ik las veel positieve reviews over deze zaak en het leek mij een zeer geschikt restaurant om onze dag in Fort Worth mee af te gaan sluiten.

Cooper's Old Time Pit Bar-B-Que is een keten van barbecue-restaurants, waarvan de eerste vestiging in het jaar 1953, als Cooper's Pit Bar-BQ, werd geopend in Mason, Texas. Het is een van de vele restaurants die sinds de jaren vijftig van de 20e eeuw door de familie Cooper zijn opgericht. Negen jaar na opening van het eerste restaurant door George T. Cooper, opende zijn zoon Tommy Cooper in 1962 zijn eigen barbecue-restaurant in Llano, met de naam zijn "Cooper's Old Time Pit Bar-B-Que". Het restaurant van Tommy Cooper werd de beroemdste van de verschillende Cooper-familie-restaurants. In het jaar 1992 werd het restaurant overgenomen door Terry Wootan. De uitbreiding van de keten is ontstaan vanaf 2005, in dat jaar kwam Tommy’s zoon Barry binnen in het bedrijf en hij zorgde er samen met Wootan voor dat er nog een vijftal andere locaties van het restaurant bijkwamen. Cooper's Old Time Pit Bar-B-Que is op dit moment actief in zes steden in de staat Texas, te weten Llano, New Braunfels, Austin, College Station, Katy en dus ook in Fort Worth. Het restaurant in Fort Worth werd geopend in 2010 en was de derde vestiging van de keten. Cooper's is vooral bekend vanwege zijn twee centimeter dikke karbonade die bekend staat als de "Big Chop".

Vanuit het Stockyards Hotel wandelden we in een aantal minuten naar Cooper's Old Time Pit Bar-B-Que. We kwamen langs Billy Bob’s Texas en moesten de straat oversteken om bij het restaurant aan te komen. De zaak bevond zich in een enorm, rood, houten gebouw. De naam van het restaurant was op een aantal grote borden geschreven en naarmate we dichterbij de ingang van het gebouw kwamen kwam de geur van de barbecue ons ook steeds meer tegemoet. De entree bevond zich aan de zijkant van het bouwwerk, een tweetal smalle deuren gaven ons toegang tot de 24.000 vierkante meter grote eetzaal. Een paar pit-masters waren aan het werk, het vlees werd op Mesquite-kolen voor de gasten klaargemaakt. Mijn blik vestigde zich op de grote barbecue en ik keek mijn ogen uit. Grote stukken rib, steak, kip, mais en worst zag ik liggen en het water liep me al in mijn mond. Op een krijtbord waren de verschillende stukken vlees beschreven met daarbij ook de prijs per lb (pond ofwel 453 gram). Even verderop zag ik een gekoelde vitrine waarin verschillende salades en sauzen stonden opgesteld. Het was de bedoeling dat we bij de pit-masters aangaven welk vlees we wilden bestellen en vervolgens moesten we middels selfservice de sauzen en salades pakken, die we erbij wilden eten. 

Ik vond het lastig om een keuze te maken, alles zag er zo lekker uit. Bovendien had ik ook een behoorlijke trek gekregen van de drukke dag en dus had ik zin om een flink bord vol te bestellen. Alle menu-items hadden hun eigen afzonderlijke prijs, het was dus niet zo dat we voor een menu konden kiezen, maar alles moest apart worden afgerekend. Na enige tijd nagedacht te hebben over mijn bestelling besloot ik om te kiezen voor de Beef Ribs, sausage (barbecue-worst), een maiskolf, Mac ’n cheese en een bakje aardappelsalade. Ik wilde er ook wat te drinken bij en uit een grote koelkast haalde ik een blikje Truly Pineapple Hard Seltzer. Mijn kameraad besloot ook om voor de barbecue-sausage te gaan, samen met een bakje Chopped Beef, Mac ’n Cheese en aardappelsalade. Hij koos daarbij voor een blikje Ugly Pug, dit was een biertje van de brouwerij Rahr & Sons Brewing Company uit Fort Worth. Gesneden augurk en ui mochten we er gratis bij pakken en dus vulden we nog een paar bakjes met die bijgerechten. Het eten was niet goedkoop, we moesten namelijk een kleine $ 80 afrekenen. Alles zag er echter wel goed uit en ik ging ervanuit dat het geheel de prijs wel waard zou moeten zijn. Nadat we het bedrag betaald hadden gingen we op zoek naar een tafel om aan plaats te nemen. 

De grote eetzaal was in een traditionele picknickstijl ingericht, lange houten tafels stonden naast en achter elkaar. Aan beide zijden van de tafels stonden houten banken opgesteld. Ik had een dergelijke opstelling nog nooit eerder gezien in een restaurant. Bij een flinke drukte kon het dus zomaar zijn dat je naast een groep onbekenden plaats zou moeten nemen. Ik kan me zo voorstellen dat dat niet voor iedereen gewenst is. We gingen aan een tafel zitten in het gedeelte van het restaurant waar het wat drukker was. Op tafel stonden een aantal verschillende sauzen, waaronder mayonaise, ketchup, hot sauce en mosterd en tevens stond er een glazen pot met groene pepers voor mijn neus. Ik pakte mijn pakketje uit, waarin het vlees was ingepakt, en direct zaten mijn handen helemaal onder de saus. Ik snapte wel waarom er overal rollen met keukenpapier waren neergezet, want ik had direct een paar van die papiertjes nodig. Ik besloot om eerst te beginnen aan een van de Beef Ribs in combinatie met de Mac ’n Cheese en aardappelsalade. Het vlees was zo mals dat ik het heel eenvoudig van het bot af kreeg. De Beef Rib en de bijgerechten waren ontzettend lekker en er verscheen een lach op mijn gezicht. Het was de smaak van de echte Texas-barbecue en ik vond het heerlijk. De uien en augurk at ik er tevens bij op, de scherpe en zure smaak pasten perfect bij het lekkere malse en gerookte vlees. 

Voordat ik aan mijn tweede Beef Rib begon besloot ik om eerst de sausage op te eten. Het stuk worst was reeds voorgesneden en er was barbecuesaus overheen gedaan. Toch voelde ik de worst bij elke hap knappen in mijn mond en dat gaf aan dat het precies goed was gebarbecued. In de tussentijd pakte ik de maiskolf uit het zilverfolie en wisselde de worst af met een aantal happen van de heerlijk beboterde mais. Op het moment dat ik de worst, mais en een groot gedeelte van de salades op had zat mijn maag al een heel eind vol. Toch kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om de 2e Beef rib niet op te eten. Echter wilde ik eerst even een peper proeven en pakte er eentje uit de glazen pot. Mijn kameraad dacht niet dat ik de peper in één keer op zou eten, maar ik kon me niet laten kennen en dus at ik het in een hap op. De peper was heet, maar gelukkig niet zo heet dat ik daarna niks meer kon. Ik dronk nog even wat van mijn lekkere Pineapple Hard Seltzer en de ananassmaak zorgde er voor dat de peper snel was weggespoeld. Ik had nog niet vaak een Hard Seltzer gedronken, maar was er eigenlijk best enthousiast over. Het is dus een soort frisdrank (in dit geval dan met een ananassmaak) met weinig calorieën, maar wel met alcohol. Normaal gesproken hou ik altijd wel van een biertje bij het eten, maar een Hard Seltzer kan soms voor een lekkere afwisseling zorgen.  

Mijn dienblad was bijna helemaal leeg, er was alleen nog wat van de aardappelsalade over en mijn tweede Beef Rib. Aan de overkant van de tafel was vrijwel alles inmiddels al op, alleen het biertje moest nog opgedronken worden, maar ik had dus zelf nog even tijd nodig. Ik vroeg hem of dat hij wellicht wat van mijn Beef Rib wilde hebben, maar dat was niet het geval. Ik moest het dus zelf gaan doen en na even rustig aan te hebben gedaan at ik het vlees tot en met het laatste stukje helemaal op. Ondanks dat het er bijna niet meer bij kon bleef ik toch dooreten, de smaak was zo lekker dat ik er niks van kon laten liggen. Aan de ene kant was ik blij dat ik op een gegeven moment alles op had, maar ik vond het ook jammer dat mijn maag niet meer kon hebben. Nadat we uitgegeten waren brachten we onze dienbladen weg en ruimden ons afval op, om vervolgens nog in het winkeltje van het restaurant te kijken. Ik was blij dat we van tafel af waren en rondliepen, zodat al het eten kon gaan zakken. Gelukkig hadden we geen andere activiteiten meer op het programma staan die avond, want ik moest echt even gaan liggen. Ik was helemaal verzadigd en had ontzettend lekker gegeten, de volgende keer zou ik alleen toch iets minder moeten bestellen…zeg ik nu…