Adres: Dallas-Fort Worth Intl Airport Terminal A, Gate 14, Dallas, TX 75261, Verenigde Staten
Een aantal weken geleden stond er een nieuwe reis naar Amerika op het programma. Vanaf Amsterdam vlogen we met American Airlines (voor de eerste keer) via het Dallas / Fort Worth Airport naar Las Vegas. De vakantie zou zo’n 2 weken gaan duren, waarbij we naast Las Vegas ook naar Laughlin, Twentynine Palms, Palm Springs, San Diego en Anaheim zouden gaan. Ik was voorafgaande aan de reis erg benieuwd hoe het vliegen met American Airlines zou gaan bevallen. Normaal gesproken vlieg ik altijd met United of Delta Airlines en een enkele keer ben ik ook met Lufthansa naar de Verenigde Staten van Amerika gevlogen. Ik las verhalen over zeer diverse en gemengde ervaringen met American Airlines op internet, en ook vertelden vrienden van mij over hun teleurstellende reis met AA. Op de dag van ons vertrek leek alles goed te gaan, tot het moment dat we in het vliegtuig zaten. Urenlang bleef het vliegtuig aan de grond staan, en we kregen helemaal geen informatie over het feit waarom we nog niet waren vertrokken. Op een gegeven moment hoorden we dat de airco in de cockpit het niet deed en dat er mensen bezig waren om het te repareren.
Ik begon hem steeds meer te knijpen, we hadden namelijk 3 uur overstaptijd in Dallas / Fort Worth en dat zou normaal gesproken lang genoeg moeten zijn. Echter vertrokken we 2,5 uur te laat uit Amsterdam en op het moment dat we in Texas aankwamen en de controles bij de douane achter de rug hadden, was onze aansluitende vlucht al vertrokken. Er lagen geen tickets, betreffende een omgeboekte vlucht, voor ons klaar en daarom moesten we in een lange rij gaan staan om aan tickets voor een volgende vlucht te komen. Het duurde zeker 2 uur voordat we aan de beurt waren en geholpen werden. Gelukkig ging er die avond wel nog een vlucht vanuit DFW naar Las Vegas en in het vliegtuig was nog voldoende plaats voor ons. We moesten echter wel nog een tijd wachten op het vliegveld voordat de aansluitende vlucht zou gaan vertrekken. We waren allemaal erg moe, maar omdat we toch blij waren dat we in Amerika waren aangekomen en zin hadden in iets lekkers besloten we een restaurant in de buurt van onze gate op te zoeken. Ik zag een vestiging van TGI Fridays en we besloten om daar naar binnen toe te gaan om er iets te gaan eten en drinken.
Vanwege de lange reis en het vele uren moeten wachten was ik veel vermoeider dan tijdens andere reisdagen naar Amerika. Ik was dan ook heel blij toen we het restaurant inliepen en we even rustig op adem konden komen, om het eerste gedeelte van de reisdag te verwerken. Het voelde gelukkig wel al direct vertrouwd. De inrichting en thematisering van het restaurant was gelijkwaardig aan die van de andere zaken van TGI Fridays waar ik al eerder was geweest. Natuurlijk stond de tekst “In Here It’s Always Friday” op een van de muren geschreven en op een andere muur was de staat Texas heel groot afgebeeld. Ik vond het super om weer (voor even) in Texas te zijn en mijn nare gevoel over de vertraging van de vlucht en de trage service op het vliegveld verdween een klein beetje. Ik besloot om heel even een klein rondje door te ruimte te lopen, om een paar foto’s te maken, en ook om te kijken welke bieren het restaurant allemaal op de tap had. Ik had zin in een lekker lokaal biertje, die zijn meestal niet in de menukaart van het restaurant beschreven, en daarom keek ik zelf even.
Op het moment dat ik foto’s aan het maken was
kwam onze ober aangelopen met de menukaarten en hij vroeg allereerst of dat we
iets wilden drinken. We bestelden een Coca-Cola, een Sprite, een Lemonade, en
zelf koos ik voor een glas Blood & Honey van Revolver Brewing. De naam van
de brouwerij vond ik erg Texaans en daarom wilde ik het biertje ook zeker een
keer proberen. Ook wilden we nog wat te eten bestellen, maar we waren er nog
niet helemaal over uit wat het zou gaan worden. Onze ober ging daarom eerst terug
naar de bar om onze drankjes te halen en zou even later terugkomen. Na even met
elkaar overlegd te hebben besloten we om een schaal met “Loaded Chicken Nachos”
te bestellen. Dit was een voorgerecht om te delen, bestaande uit nacho’s belegd
met stukjes gebakken kip, bruine bonen, koriander, jalapeño pepers, pico de gallo en queso (kaassaus). In het
midden van het bord zou nog een extra bakje met de queso komen te staan. Het
leek ons allemaal erg lekker en het zou waarschijnlijk een goede eerste hap in
Amerika gaan zijn.
Onze ober kwam met de drankjes aangelopen en nadat hij alles had geserveerd nam hij ook onze bestelling van de “Loaded Chicken Nachos” in ontvangst. Het biertje wat voor mijn neus stond zag er erg aanlokkelijk uit. Ik had behoorlijk wat dorst gekregen en nam dan ook een flinke slok. Het was een soort witbier met daarbij smaken van bloedsinaasappel, honing en kruiden. De combinatie zorgde er voor dat er een hele aparte, frisse en lekkere smaak werd gecreëerd. Ik was blij met de door mij gemaakte keuze, ik hou van dat soort bieren en daar kan een Budweiser, Coors of Miller echt niet tegenop. Het duurde niet lang voordat de schaal met nacho’s voor ons op tafel werd gezet. Daar was ik ook wel blij mee, want we moesten ook rekening houden met de naderende vertrektijd van onze volgende vlucht (dat dacht ik op dat moment tenminste…). Naast de nacho’s werden er ook 3 nieuwe glazen met frisdrank op tafel gezet. De gratis refill viel natuurlijk wel in de smaak bij iedereen. Ik had zelf nog genoeg bier in mijn glas en hoefde dan ook nog niks nieuws te bestellen.
Het bord met de nacho’s zag er erg goed uit, het was een perfect tussendoortje, en ik wist direct weer waarom ik zoveel van vakanties in Amerika hou. We vielen de schaal met z’n allen tegelijk aan, ik deed nog wat extra queso op de nacho, welke ik in mijn hand had, en nam de eerste hap. Het was heerlijk en ik genoot voor even. De combinatie van alle ingrediënten bij elkaar was goed te doen en echt Tex-Mex. Tijdens het eten spraken we over de lange reis en datgene wat nog komen ging. We baalden van het feit dat we pas laat in Las Vegas aan zouden gaan komen, waardoor het programma van de eerste dag al volledig in het water was gevallen. Daar was echter helaas niks meer aan te doen en we moesten er maar het beste van maken. De nacho’s zorgden daar al een beetje voor, ze waren echt lekker en het duurde ook maar even voordat we alles, tot en met de laatste druppel queso, helemaal op hadden. Onze ober vroeg of dat we verder nog iets wilden bestellen, maar nadat we aangaven dat we niks meer hoefden, legde hij de rekening (die hij al bij zich had) snel op onze tafel.
In het totaal moesten we een bedrag betalen van $ 31,23 en daar kwam de fooi dan nog bij. We betaalden het en gingen vervolgens op weg naar onze gate. De gate bevond zich in de buurt van het restaurant en toen ik op het scherm keek van de vertrektijd, zag ik ineens dat de vlucht met 1,5 uur was vertraagd. Mijn goede gevoel van onze ervaring bij TGI Fridays was direct weer verdwenen. Ik keek nog even naar het restaurant en ik vroeg of dat we nog terug wilden gaan. We besloten om toch maar bij de gate te blijven en ik ging maar even een boek lezen. De rest viel al snel naast mij in slaap en zelf was ik ook echt vermoeid. Gelukkig tikte de tijd door en na weer lang te hebben gewacht konden we boarden voor onze volgende vlucht richting Las Vegas. Vlak voordat ik naar het vliegtuig ging keek ik nog eenmaal naar de vestiging van TGI Fridays, we hadden daar wat lekkers gegeten en gedronken en het was tot dan toe de beste ervaring van de dag. Gelukkig gingen we nu eindelijk verder naar Las Vegas en ik hoopte maar dat de rest van de reis goed zou gaan verlopen.
