Adres: 303 S Jackson St, Seattle, WA 98104, Verenigde Staten
De vorige keer hebben jullie kunnen lezen over mijn bezoek aan het Seattle Public Library-Central Library. Op het moment dat we daar uitgekeken waren zijn we doorgelopen naar het Sky View Observatory in het Columbia Center, waar ik jullie in het verleden al meer over heb verteld. Het was een korte wandeling van een kleine 4 minuten. Daaropvolgend besloten we om dit, voor ons nieuwe, gedeelte van de stad wat verder in te lopen. Gedurende mijn eerste verblijf in Seattle zijn we niet in het zuidelijke deel van de binnenstad geweest en daarom wilden we het tijdens het laatste deel van de reis wel gaan bezoeken. De stations King Street Station en Union Station zouden volgens berichten op internet de moeite waard zijn om te bezichtigen en dus besloten we om er naartoe te wandelen. We hoefden niet met het openbaar vervoer te reizen, want in de binnenstad van Seattle kun je eigenlijk alles wel te voet bereiken (wanneer je goed te been bent natuurlijk), maar toch kozen we er voor om naar beide stations toe te gaan. In het heerlijke zonnetje met strakblauwe lucht liepen we als eerst naar het King Street Station. Onderweg haalden we nog een lekkere kop koffie (Cocoa Caramel Latte) en een chocoladekoek bij Starbucks (niet de originele) en met een goed gevoel wandelden we over 4th Avenue naar beneden. We arriveerden bij een plein en daarachter stond het grote gebouw met de hoge klokkentoren van King Street Station opgesteld.
King Street Station is een oud treinstation in Seattle, Washington, dat geopend werd op 10 mei 1906. Het diende destijds als een vakbondsstation voor de Great Northern Railway en Northern Pacific Railway, deze beide spoorwegen waren eigendom van James J. Hill. Het King Street Station is ontworpen door Reed en Stem en bevat elementen uit verschillende architecturale stijlen, waaronder een prominente klokkentoren die is geïnspireerd op de Campanile di San Marco, de grote toren naast de basiliek op het San Marco-plein in Venetië. Het station is gelegen in de buurt van Pioneer Square, vlakbij de kruising van 4th Avenue South en South Jackson Street. Het doet dienst als hub voor de Pacific Northwest-regio en wordt gebruikt door de treinen van Amtrak 's Cascades, Coast Starlight, Empire Builder en de Sounder-forenzentreinen van Sound Trans. Het heeft een viertal ingangen, maar liefst tien sporen en vier platformen. Het is het 15e drukste station van het Amtrak-systeem. Het station werd in het jaar 1971 geselecteerd als Amtrak's enige station in Seattle en een tweetal jaar later kreeg het een vermelding in het nationaal register van historische plaatsen. Het bouwwerk is een aantal keer in verval geraakt, maar als gevolg van de overname van het station door het stadsbestuur van Seattle is het in 2013, voor een bedrag van $ 55 miljoen, volledig gerenoveerd en werd de oorspronkelijke inrichting weer in ere hersteld.
Op het moment dat we bij het King Street Station aankwamen moest ik direct denken aan een andere plaats in Amerika, namelijk Las Vegas. Door de klokkentoren van het station dacht ik aan The Venetian, het was wellicht logischer geweest om aan Italië te denken, maar ik heb nou eenmaal een zwak voor Sin City. Voor het station stonden een aantal boompjes opgesteld met bankjes eromheen en er zaten wat mensen op die heerlijk van het zonnetje aan het genieten waren. Eenmaal binnen in het station kwamen we terecht op een balkon van de bovenste etage van een grote witte hal met een marmeren vloer. De muren en het plafond waren afgewerkt met sierlijsten en andere chique en sierlijke decoraties. In het midden van de hal stonden een aantal stoelen en houten banken opgesteld, maar deze zorgden er niet voor dat de ruimte te druk bezet was. Het geheel was overzichtelijk en door de witte kleuren zag het er ook nog eens heel erg netjes en schoon uit. De klassieke stijl zie je niet veel in Amerika, meestal is het daar toch altijd een stuk meer modern, maar daarom vond ik het nu juist ook wel speciaal. Het viel me op dat er vrijwel geen passagiers aan het wachten waren, dus wellicht reden er die dag niet veel treinen of stonden de mensen al op de perrons te wachten. Nadat we de mooie sierlijke hal bekeken hadden besloten we om de straat over te steken en te wandelen naar het naastgelegen Union Station.
De beide stations lagen op nog geen minuut van elkaar af. De voorkant van Union Station had qua kleurstelling wel wat gelijkenissen met King Street Station, maar zag er wat ouder en klassieker uit. Het had geen grote klokkentoren, maar wel een klok die in het midden boven de ingang hing. We moesten een tweetal zware houten deuren openen om het gebouw te kunnen betreden. Eenmaal binnenin de grote zaal keek ik mijn ogen uit. Ik zag een aantal gelijkenissen (maar dan in kleine vorm) met de terminal van het Grand Central Station in New York City. De hal was gebouwd in de vorm van een omgedraaide hoofdletter U met bovenaan het plafond allemaal kleine vierkante ramen, die samen voor een mooie lichtinval zorgden. Tussen de ramen en langs de wanden van de hal door waren tientallen kleine lichtjes gemaakt, die samen nog meer verlichting creëerden. Ook nu stonden er houten banken in de zaal, waar de mensen op plaats konden nemen. Ik moest denken aan banken uit een kerk, het leek mij niet fijn om er lang op te moeten zitten. In het midden waren een aantal tafels en stoelen geplaatst, maar daar zat helemaal niemand op en het leek meer op een soort van opvulling van de hal. Via de uitgang aan de achterzijde van de zaal kon in het verleden naar de verschillende perrons, die inmiddels dus buiten bedrijf zijn, worden gegaan. Ik vond het een mooie hal en snapte ook wel dat mensen er gebruik van maken om er bijvoorbeeld hun bruiloft in te vieren. Nadat we ook dit prachtige (voormalige) station bekeken hadden besloten we om weer lekker naar buiten toe te gaan en van het zonnetje te genieten. De lunch bij Jimmy John's stond daarna als volgende activiteit op het programma.
