Attractie: Skydeck Chicago
Adres: 233 S Wacker Dr, Chicago, IL 60606, Verenigde Staten
Op Discovery Channel had ik eens een heel gaaf programma gezien over het bouwen van The Skydeck Chicago. Enkele glazen kooien werden aan de top van een wolkenkrabber geplaatst en moest een van de topattracties van de binnenstad van Chicago gaan worden. Dit programma is mij altijd bijgebleven en toen wij onze reis naar Chicago geboekt hadden stond het bezoeken van The Skydeck Chicago bovenaan mij to-do lijstje en schreef ik ook als een van onze eerste activiteiten op in de planning van de reis.
Vooraf had ik een Go Chicago Card gekocht, dit is een kaart
waarbij je tegen een vooraf betaalde prijs veel verschillende activiteiten in
Chicago kunt doen. In een later blog zal ik hier uitgebreid over vertellen. Een
van de activiteiten die bij de kaart was inbegrepen was toegang tot The Skydeck
Chicago in de Willis Tower in het centrum van de stad.
Toen wij eenmaal ingecheckt waren in ons hotel besloten we gelijk om op pad te gaan richting deze attractie. Het was immers nog niet zo laat en we moesten in een paar dagen tijd zo veel mogelijk van de stad zien. Na een korte rit met de metro kwamen we aan bij de Willis Tower. De Willis Tower is een wolkenkrabber van 442 meter hoog, wanneer je de antenne meerekent zelfs 527 meter, en bestaat uit 110 verdiepingen. Vanaf 1973 tot aan 1998 was de wolkenkrabber het hoogste gebouw ter wereld en tot 2012 was de Willis Tower het hoogste gebouw van de Verenigde Staten. Oorspronkelijk heette het gebouw de Sears Tower, vernoemd naar het postorderbedrijf dat er gevestigd was. Sinds 2009 heeft de verzekeraar Willis Group Holdings intrek genomen in het gebouw en sindsdien heet het dan ook de Willis Tower.
Toen wij onder het gebouw doorliepen en naar boven keken
waren wij echt onder de indruk over de hoogte van de wolkenkrabber en toen
stonden we er nog niet eens bovenin. Bij binnenkomst van het gebouw liepen we
door richting de entree van het Skydeck Chicago. We konden inderdaad zo
doorlopen met onze Go Chicago Cards en er werden natuurlijk eerst weer een paar
foto’s van ons gemaakt, die we later konden kopen. Op de foto’s werden dan
verschillende achtergronden geprint, waardoor het net leek alsof de foto’s op
grote hoogte waren gemaakt.
Na het maken van de foto’s konden we naar boven, De lift
ging heel erg snel omhoog en ik moest echt even slikken om mijn oren weer open
te laten poppen. Op een televisiescherm werd een filmpje afgespeeld over de
attractie en je zag dat de verdiepingen steeds per 10 versprongen. De lift ging
in een keer door naar de 103e verdieping. We stonden met behoorlijk
veel mensen in de lift en het was een hele gezellige boel. Ik vind het altijd
mooi om bij de Amerikaanse attracties zo veel verschillende soorten talen en
accenten te horen.
Na een tijdje opende de lift zich en konden we eruit. We
kwamen uit in een ruimte met grote glazen ramen waaruit je mijlenver naar
buiten kon kijken. De hele stad Chicago zag je liggen, je kon naar het water
van Lake Michigan en naar de buitenwijken van de stad kijken. Het zag er
prachtig uit en ik vond het mooi dat mijn ogen zo ver konden reiken. In het
gebouw zelf werd er middels verschillende kaarten en informatieborden aangegeven
welke gebouwen overal lagen en waar je dan naartoe moest kijken.
Het uitzicht was natuurlijk niet het enige waarvoor we hier
naar boven waren gegaan, want we wilden ook de glazen kooien van het Skydeck
Chicago binnen gaan. Na een tijdje te hebben gelopen langs de grote glazen
ramen zagen we ineens de glazen ruimtes uit het gebouw steken. Mensen stonden
net op het randje te wachten en durfden eigenlijk niet de stap over de rand te
zetten. Ik zei tegen mezelf dat ik niet naar beneden moest kijken maar gewoon
door moest lopen. Dit deed ik dan ook en voordat ik het wist leek het net alsof
ik uit een gebouw van meer dan 400 meter hoog naar buiten stapte.
Het was heel vreemd om mee te maken. Je staat dus in een
glazen kooi met overal glas om je heen. Wanneer je naar beneden kijkt dan kijk
je dus zo’n 400 meter recht naar beneden. Het was wel grappig om te zien dat
veel volwassenen niet durfden en dat sommige kinderen gewoon op het glas gingen
liggen. Dan zie je toch dat kinderen maar weinig angst hebben.
Ik vond het echt super om meegemaakt te hebben. Vanuit de
glazen kooien had je natuurlijk ook een schitterend uitzicht over de stad
Chicago, maar bij de attractie gaat het er echt om dat je naar beneden kijkt.
Dat maakt het echt een thrillride, want je voelt de spanning door je heen op
het moment dat je er in stapt naar buiten toe.
