Adres: 2052 Entertainment Cir, Chula Vista, CA 91911, Verenigde Staten
Tijdens mijn tweede vakantie in Amerika, in het jaar 2010, verbleef ik in Orlando. Destijds ben ik naar alle bekende pretparken en waterparken in die stad en omgeving geweest. Een van de parken welke ik heb bezocht was Aquatica, het waterpark dat hoort SeaWorld. Ik vond het een mooi, origineel en kleurrijk waterpark en het was destijds een leuke dag. Ik wist op dat moment ook al dat er een paar andere vestigingen van Aquatica in Amerika gevestigd waren en het leek me geweldig om daar ook eens naartoe te gaan. Het heeft 8 jaar geduurd voordat ik naar het 2e park ben geweest, dat was namelijk de vestiging van Aquatica in San Antonio, Texas. Daarna had ik alleen nog Aquatica San Diego op mijn verlanglijstje staan. Ik was al eens eerder naar San Diego geweest, maar vanwege tijdgebrek en het niet beschikken over een huurauto ben ik er destijds niet aan toegekomen om het park te bezoeken. Toen ik voorafgaande aan mijn afgelopen verblijf in San Diego bezig ging met de planning van de vakantie schreef ik het bezoeken van Aquatica San Diego als een van de eerste activiteiten op.
Aquatica San Diego werd op 1 juni 2013 geopend in Chula Vista, een voorstad van San Diego, in Californië. Voordat het park geopend werd stond er een locatie van Knott’s Soak City op diezelfde plaats. Het park werd volledig gerenoveerd, er kwamen nieuwe glijbanen en zwembaden en door de jaren heen is het waterpark zich blijven ontwikkelen. Aquatica San Diego beschikt over een breed scala aan waterattracties voor bezoekers van het park van alle leeftijden. In tegenstelling tot het waterpark in Orlando zijn er qua dieren alleen maar flamingo’s en schildpadden in het park te vinden. Het park zal nog maar een paar maanden de naam Aquatica San Diego blijven dragen, het wordt namelijk omgebouwd tot een locatie van Sesame Place. De glijbanen en zwembaden zullen grotendeels blijven, maar er zullen ook nieuwe attracties bij gaan komen en dat allemaal in een thema welke betrekking heeft op het kindertelevisieprogramma Sesamstraat. Inmiddels is het park gesloten voor renovatie en zullen jullie het met mijn verslag en foto’s moeten doen, om zodoende nog iets van het park te kunnen zien.
We reden op een maandagochtend vanuit ons hotel, het Comfort Inn & Suites San Diego - Zoo Seaworld Area, in een kleine 25 minuten naar de entree van Aquatica San Diego. De toegangskaarten van het park had ik een aantal maanden er voor tijdens “Black Friday” (bij Aquatica “Blue Friday” genoemd) gekocht. In het totaal hoefde ik voor 4 personen maar € 94,56 te betalen, dat was een aanbieding waar ik destijds gretig gebruik van heb gemaakt. Na het betalen van $ 17,00 parkeergeld liepen we naar de ingang van het park. We moesten ons nog een half uurtje vermaken tot aan de opening van het park, maar we waren zeker niet de enigen die stonden te wachten. Het was al lekker warm op het moment dat het park eindelijk open ging. Nadat we de tassencontrole achter de rug hadden liepen we snel naar een viertal ligbedden bij het grote “Big Surf Shores” golfslagbad. We kozen een aantal bedden in de schaduw, naast een tweetal parasols, uit en legden daar onze spullen neer. Omdat ik het park eerst goed wilde fotograferen, voordat ik het water in ging, besloot ik om even een rondje te lopen. Het was op dat moment nog lekker rustig, waardoor ik veel foto’s heb kunnen maken, zonder dat daar veel andere mensen op stonden.
Tijdens deze wandeling zag ik direct waar de mooie grote en leuke glijbanen te vinden waren. Nadat ik klaar was met het maken van de foto’s liep ik naar de lockers, nabij de entree van het park, om daar een groot kluisje voor ons te huren. Ik legde mijn kleding, camera en onze andere spullen in het gehuurde kluisje en maakte me vervolgens klaar om terug naar de rest te lopen en daarna samen van een stel glijbanen af te gaan. Het “Big Surf Shores” golfslagbad bevond zich aan de linkerkant van het park en we besloten om het park in de richting van de klok verder langs te lopen, dan zouden we wel gaan zien van welke glijbanen we af zouden gaan. We kwamen als eerst terecht bij de banen van Whanau Way, dit waren een zestal glijbanen, waarvan er een viertal overdekt waren. We moesten allemaal individueel, zonder rubberband, van de glijbanen af. Die welke open in de buitenlucht waren vond ik vrij traag gaan, maar de dichte overdekte glijbanen gingen erg snel en die waren ook super om te doen. Door de lichtjes in de baan leek je af en toe nog sneller door de tube heen te glijden. We hebben allemaal een aantal van de 6 glijbanen geprobeerd en we hadden er direct lol in.
Het volgende onderdeel van het park had de naam Hoo Roo Run, dit waren een viertal glijbanen welke wat extremer waren dan die van Whanau Way. Het was een flinke klim naar de top van het houten gebouw, waarin de glijbanen gevestigd waren. Niet iedereen durfde overal van af te gaan, maar zelf vond ik het geweldig. Vooral de baan waar je eerst een klein stukje in het donker rechtdoor ging en vervolgens in een rechte lijn steil naar beneden vond ik geweldig. Een andere baan ging in een golvende beweging hard naar beneden en de 2 donkere, dichte glijbanen gingen ook weer ontzettend snel. De rode en groene lichtjes welke in de banen verwerkt waren zorgden daarbij voor een extra dimensie. Nadat ik de toren vier keer had beklommen was het tijd om even uit te rusten. We besloten om naar de “lazy river” ofwel Logerhead Lane te lopen, om daar vervolgens een paar rondjes in de blauwe zwembanden rond te dobberen. Het was heel relaxed, we gingen automatisch met de stroming mee en na elk rondje besloten we om er nog een extra rondje aan vast te knopen. De zon brandde goed en na het zoveelste rondje besloten we om even terug te gaan naar onze ligbedden om ons nog eens extra in te smeren.
Eenmaal bij onze ligbedden aangekomen bleek het al een stuk drukker te zijn geworden. Vrijwel alle bedden om ons heen waren bezet en het leek wel alsof sommige mensen bij ons op schoot wilden komen zitten. We gingen snel weer verder met de andere glijbanen, als eerst liepen we naar de Woohoo Falls, dit waren een drietal glijbanen, waar we 2 om 2 in dubbele banden van af gingen. De overdekte banen van dat gedeelte waren weer leuker dan de onoverdekte buitenglijbaan. De glijbanen van Kiwi Curl, waar we daaropvolgend naartoe liepen, waren vrijwel identiek aan die van Woohoo Falls, ze gingen alleen de tegenovergestelde richting op. We besloten om alleen de middelste glijbaan te doen, omdat we die van Woohoo Falls ook het leukste vonden. We liepen daarna weer even terug naar de ligbedden en gingen het Big Surf Shores bad in. Het alarm ging af en iedereen in het bad werd enthousiast. Er werden langzaamaan golven in het water gevormd, welke steeds groter werden. Het was goed te merken dat niet elke Amerikaan kon zwemmen, want een aantal mensen hadden moeite om met hun hoofd boven het water te blijven.
Het was inmiddels lunchtijd en we liepen naar de restaurants en stands om iets te eten te kopen. We kochten hamburgers, friet en kipvingers. Zelf besloot ik om voor een frietzak gevuld met friet en pulled pork te gaan. Ik had daar ook nog een lekker lokaal biertje bij en ik vond het een heerlijke lunch. Nadat we alles op hadden liepen we naar de laatste glijbanen waar we nog van af wilden gaan. We gingen als eerst naar de Walhalla Wave, dit bleek een van de leukste glijbanen van het park te zijn. We gingen met zijn vieren in een grote ronde band naar beneden en draaiden flink rond in de brede kronkelende glijbaan. Het uitzicht dat vanaf de glijbaan werd geboden was prachtig en daar was ik onder de indruk van. Na de Walhalla Wave hadden we de Taumata Racers ook nog op het programma staan. Dit was een race-glijbaan, waarbij we met z’n vieren met een matje op een rij gingen liggen en we deden een wedstrijd wie als eerste beneden was. Na een bocht in een dichte tube gingen we daarna in een golvende beweging naar beneden. Het wedstrijdelement was leuk, maar verder was de glijbaan vrij standaard.
“Safe the best for last” was ons motto, want als laatste glijbaan gingen we met zijn allen van de Tassie’s Twister af. We hebben wel een tijdje moeten wachten totdat we aan de beurt waren, maar dat was het wel waard. We gingen ook nu weer samen met zijn vieren in een grote band van de baan af en kwamen na een korte omwenteling in een grote trechter terecht, waarna we flink op en neer gingen om uiteindelijk in een rustig badje terecht te komen. Ik vond het geweldig en het was een ideale afsluiter van de glijbanen. Er waren ook nog wat gedeeltes speciaal voor kinderen in het park te vinden, namelijk Kata’s Kookaburra Cove, Walkabout Waters en Slippity Dippity. Hier zijn we allemaal wel even geweest, maar we waren er toch wat te oud voor. We liepen langs de flamingo’s en de schildpadden terug naar onze ligbedden en besloten om ons af te drogen, aan te kleden en weer terug naar het hotel te gaan. We zijn in het totaal iets langer dan 4 uurtjes in het Aquatica San Diego waterpark geweest. Vrijwel alle glijbanen hebben we gedaan en we hebben het volledige park kunnen ervaren. Ik vond het heel erg leuk en was blij dat ik ook het laatste park van Aquatica van mijn to-do-lijstje af heb kunnen strepen.
