Restaurant: The Cheesecake Factory
Adres: 7067 Friars Rd, San Diego, CA 92108, Verenigde Staten
Op onze laatste volledige dag, tijdens mijn afgelopen verblijf in San Diego, zijn we wezen zwemmen bij Aquatica San Diego. Het was een leuke dag geweest, we waren van veel glijbanen af geweest en hadden lekker rondgedobberd. Na afloop van deze dag stond eigenlijk op de planning om te gaan eten bij een van de vestigingen van Carl’s Jr. Ik was nog nooit bij die keten geweest en keek er naar uit om er voor de eerste keer te gaan eten. Echter zou het wel weer een fastfoodketen gaan worden en op de avond zelf hadden we toch meer zin om even ergens rustig te gaan dineren en de tijd voor de laatste maaltijd van de dag te nemen. Ik besloot om even het internet op te gaan en te kijken naar restaurants in de buurt van onze verblijfsplaats, het Comfort Inn & Suites San Diego - Zoo Seaworld Area. We wilden die avond ook nog naar de Fashion Valley Mall toe gaan, om daar te kijken bij de Apple Store en wat andere winkels en het leek mij dan ook wel handig om bij een restaurant in dat winkelcentrum te gaan dineren. Ik zag dat daar onder andere een vestiging van California Pizza Kitchen en P.F. Chang’s aanwezig was, maar nadat we de naam van The Cheesecake Factory zagen was de keuze snel gemaakt.
The Cheesecake Factory is, naast een distributeur van cheesecakes, welke geleverd worden door de gehele Verenigde Staten, ook een restaurantketen met meer dan 200 restaurants. Het eerste restaurant van The Cheesecake Factory werd in het jaar 1978 geopend door David Overton, in Beverly Hills, Californië. David is de zoon van Oscar en Evelyn Overton. Evelyn Overton opende in de jaren 50 een cheesecake-winkel in Detroit, Michigan, en verkocht later cheesecakes vanuit haar kelder. De familie verhuisde naar Californië, waar zij een bakkerij openden, en vervolgens cheesecakes en desserts produceerden voor restaurants in de buurt. In 1978 opende hun zoon David Overton dus het eerste restaurant en naast 10 verschillende cheesecakes stonden er ook salades en sandwiches op het menu. In de jaren die volgden breidde het restaurant zich steeds verder uit met locaties over de Verenigde Staten en zelfs in het buitenland. Op dit moment staat de restaurantketen bekend om zijn menukaart waarin heel veel verschillende gerechten, grote porties en natuurlijk overheerlijke cheesecakes staan beschreven.
Vanuit het hotel reden we in minder dan 5 minuten naar de Fashion Valley Mall. De auto parkeerden we gratis en nadat we enkele winkels binnen waren gegaan liepen we naar The Cheesecake Factory. Dit restaurant bevond zich aan het einde van het winkelcentrum, maar een duidelijke bewegwijzering zorgde er voor dat we niet hoefden te zoeken. Op het moment dat we bij de zaak aankwamen zag ik dat er al veel mensen buiten aan het wachten waren met een buzzer in de hand. Dat leek me geen goed teken, maar we besloten toch om naar binnen toe te lopen en een tafel voor 4 personen te vragen. Er werd gezegd dat we een half uur moesten wachten en na even met elkaar gesproken te hebben besloten we om het te doen. We kregen ook een buzzer mee en gingen buiten in het zonnetje op een muurtje zitten. De tijd verstreek en na een kleine 20 minuten te hebben gewacht ging onze buzzer al tekeer. Dat was mooi, want we hadden met z’n allen al een flinke trek gekregen. We gingen het restaurant weer binnen en een hostess bracht ons naar de tafel welke voor ons was gedekt. We kwamen langs de vitrine waarin de cheesecakes lagen en ik ging er direct van watertanden.
Het restaurant was op dezelfde manier gethematiseerd en ingericht als alle andere vestigingen van The Cheesecake Factory waar ik al eens eerder was geweest. Het was een gezellige donkere ruimte, met houten meubels en banken, samen met plafondschilderingen, dikke glimmende kolommen en sfeerverlichting. Het was druk in de zaal, de bar was volledig bezet en tevens waren er nog maar enkele tafels vrij. Dat was ook logisch natuurlijk, want anders hadden er niet zoveel mensen buiten hoeven wachten. We kregen de boekwerken, ofwel de menukaarten, uitgereikt en ook deze keer werd er een SkinnyLicious menu bij gedaan. Dat laatstgenoemde menu legde ik aan de kant, ik had namelijk zin in een gerecht met garnalen en rijst en dat zou ik niet in een kaart gaan vinden waarin gerechten met weinig calorieën stonden beschreven. Er werd gevraagd wat we wilden drinken en daar waren we snel over uit. Er werd tweemaal voor een glas Coca-Cola en eenmaal voor een limonade gekozen. Zelf ging ik voor een Blonde Ale van de lokale brouwerij Saint Archer Brewing Company. Ik verbaasde me over het feit hoeveel brouwerijen uit San Diego ik tijdens de reis was tegengekomen.
De drankjes werden gehaald en vervolgens gingen we op zoek naar de gerechten welke we wilden gaan eten. Zelf had ik dus al wel een idee, maar voor de rest was het nog best wel een opgave om een keuze te kunnen maken uit alle verschillende gerechten. De jongens hadden zin in een hamburger, maar ook daar werden 20 verschillende variaties van aangeboden. De serveerster kwam echter met het advies om een tweetal kinder sliders te bestellen, omdat de portie anders waarschijnlijk veel te groot zou zijn voor ze. We gingen daar in mee en moesten nu alleen nog onze eigen keuze gaan maken. Uiteindelijk werd er gekozen voor de Cajun Jambalaya Pasta (een bord gevuld met linguini pasta, stukjes kippenborst, garnalen, cajunkruiden, rode, gele en groene paprika, rode ui, knoflook, peterselie en tomaat). Zelf ging ik voor de Bang-Bang Chicken and Shrimp, dit was een pittig Thais gerecht bestaande uit een bol witte gestoomde rijst, met daaromheen stukjes gebakken kipfilet, garnalen, kokos, pinda’s, erwten, courgette, wortel en andere groenten, geserveerd in een currysaus.
Het duurde wel even voordat alle gerechten op tafel stonden, maar we hadden de tijd en vonden het ook wel gezellig om een keer wat langer aan tafel te zitten. De volgende dag zouden we naar onze laatste verblijfplaats van de vakantie (Anaheim) gaan en we spraken over alles wat we de afgelopen dagen al hadden gezien en meegemaakt. Op een gegeven moment werden onze gerechten voor ons op tafel gezet. De borden met de 2 sliders zagen er erg goed uit, het waren gerechten van het kindermenu, maar de portie was groot. Een tweetal broodjes waren belegd met vlees, cheddarkaas en saus, daarnaast stond een zilverkleurig emmertje welke flink gevuld was met friet, wat rauwkost en augurk lag erbij en bovendien stond er ook nog een klein bakje met ketchup op het bord. Voor die $ 7,50 per bord was het echt heel veel. De Cajun Jambalaya Pasta zag er vooral heel pittig uit, vanwege alle rode kruiden welke op het bord lagen. Mijn Bang-Bang Chicken and Shrimp was geserveerd in een diep bord, het gerecht rook heerlijk en ik had zin om er aan te beginnen. Het was een keer een heel ander gerecht dan anders, maar ik had op dat moment even genoeg van de hamburgers.
Ik vond de combinatie van de witte rijst (zonder een uitgesproken smaak te hebben), kip, garnaal en de currysaus erg lekker. Alle ingrediënten vulden elkaar goed aan en met een lepel at ik het hele bord tot en met het laatste beetje saus helemaal leeg. Het enige minpuntje was dat elke hap vrijwel hetzelfde smaakte, maar gelukkig was die smaak dus wel goed. Er werd wat minder enthousiast gereageerd op de Jambalaya, deze bleek toch wat te pittig, waardoor de andere ingrediënten niet goed geproefd konden worden. Ik heb er zelf ook van geproefd en het was inderdaad zo dat de pittigheid overheerste. De borden met de sliders en friet vielen gelukkig wel ook in de smaak. Alles (behalve de rauwkost) werd opgegeten en dat zei genoeg. De serveerster ruimde onze tafel af en vroeg of dat we nog een dessert wilden bestellen. Dat wilden we wel, want we hadden al naar het menu met de cheesecakes gekeken en daar iets uitgezocht. Omdat ieders maag toch al behoorlijk vol was geraakt besloten we om het bij één stuk cheesecake te laten en die met zijn vieren te delen. We bestelden de Chocolate Hazelnut Crunch Cheesecake, een cheesecake gemaakt met chocolade en hazelnootcrème, gegarneerd met Hazelnoot Crunch en Nutella.
De serveerster vertelde ons dat we een goede keuze hadden gemaakt en ze ging op weg naar de keuken om onze bestelling op te halen. Even later stond er een heerlijk stuk cheesecake voor onze neus op tafel. Het was geserveerd op een rond bordje, met een flinke toef slagroom zowel bovenop het taartje als op het bord. We pakten er allemaal een kleine vork bij en begonnen aan de aanval. Ik denk dat het gehele stuk binnen een tweetal minuten helemaal weggewerkt was. Het smaakte verrukkelijk. De harde, stevige bodem, met de zachte vulling van chocolade en hazelnoot en daar bovenop de Nutella en slagroom was echt ontzettend lekker. Het was echter wel een zeer machtig stuk taart. Ik denk dat we een tweede stuk ervan maar met moeite op hadden gekregen. Nadat we alles op hadden kregen we de rekening uitgereikt. We moesten een bedrag van $ 89,49 betalen, inclusief taks, maar zonder fooi. Met de fooi erbij werd het toch een aardige rekening, maar dat wisten we van tevoren en daar hadden we ook voor gekozen. Ik vond het een heerlijk diner en het was een goede afsluiter van ons verblijf in San Diego.
The Cheesecake Factory is, naast een distributeur van cheesecakes, welke geleverd worden door de gehele Verenigde Staten, ook een restaurantketen met meer dan 200 restaurants. Het eerste restaurant van The Cheesecake Factory werd in het jaar 1978 geopend door David Overton, in Beverly Hills, Californië. David is de zoon van Oscar en Evelyn Overton. Evelyn Overton opende in de jaren 50 een cheesecake-winkel in Detroit, Michigan, en verkocht later cheesecakes vanuit haar kelder. De familie verhuisde naar Californië, waar zij een bakkerij openden, en vervolgens cheesecakes en desserts produceerden voor restaurants in de buurt. In 1978 opende hun zoon David Overton dus het eerste restaurant en naast 10 verschillende cheesecakes stonden er ook salades en sandwiches op het menu. In de jaren die volgden breidde het restaurant zich steeds verder uit met locaties over de Verenigde Staten en zelfs in het buitenland. Op dit moment staat de restaurantketen bekend om zijn menukaart waarin heel veel verschillende gerechten, grote porties en natuurlijk overheerlijke cheesecakes staan beschreven.
Vanuit het hotel reden we in minder dan 5 minuten naar de Fashion Valley Mall. De auto parkeerden we gratis en nadat we enkele winkels binnen waren gegaan liepen we naar The Cheesecake Factory. Dit restaurant bevond zich aan het einde van het winkelcentrum, maar een duidelijke bewegwijzering zorgde er voor dat we niet hoefden te zoeken. Op het moment dat we bij de zaak aankwamen zag ik dat er al veel mensen buiten aan het wachten waren met een buzzer in de hand. Dat leek me geen goed teken, maar we besloten toch om naar binnen toe te lopen en een tafel voor 4 personen te vragen. Er werd gezegd dat we een half uur moesten wachten en na even met elkaar gesproken te hebben besloten we om het te doen. We kregen ook een buzzer mee en gingen buiten in het zonnetje op een muurtje zitten. De tijd verstreek en na een kleine 20 minuten te hebben gewacht ging onze buzzer al tekeer. Dat was mooi, want we hadden met z’n allen al een flinke trek gekregen. We gingen het restaurant weer binnen en een hostess bracht ons naar de tafel welke voor ons was gedekt. We kwamen langs de vitrine waarin de cheesecakes lagen en ik ging er direct van watertanden.
Het restaurant was op dezelfde manier gethematiseerd en ingericht als alle andere vestigingen van The Cheesecake Factory waar ik al eens eerder was geweest. Het was een gezellige donkere ruimte, met houten meubels en banken, samen met plafondschilderingen, dikke glimmende kolommen en sfeerverlichting. Het was druk in de zaal, de bar was volledig bezet en tevens waren er nog maar enkele tafels vrij. Dat was ook logisch natuurlijk, want anders hadden er niet zoveel mensen buiten hoeven wachten. We kregen de boekwerken, ofwel de menukaarten, uitgereikt en ook deze keer werd er een SkinnyLicious menu bij gedaan. Dat laatstgenoemde menu legde ik aan de kant, ik had namelijk zin in een gerecht met garnalen en rijst en dat zou ik niet in een kaart gaan vinden waarin gerechten met weinig calorieën stonden beschreven. Er werd gevraagd wat we wilden drinken en daar waren we snel over uit. Er werd tweemaal voor een glas Coca-Cola en eenmaal voor een limonade gekozen. Zelf ging ik voor een Blonde Ale van de lokale brouwerij Saint Archer Brewing Company. Ik verbaasde me over het feit hoeveel brouwerijen uit San Diego ik tijdens de reis was tegengekomen.
De drankjes werden gehaald en vervolgens gingen we op zoek naar de gerechten welke we wilden gaan eten. Zelf had ik dus al wel een idee, maar voor de rest was het nog best wel een opgave om een keuze te kunnen maken uit alle verschillende gerechten. De jongens hadden zin in een hamburger, maar ook daar werden 20 verschillende variaties van aangeboden. De serveerster kwam echter met het advies om een tweetal kinder sliders te bestellen, omdat de portie anders waarschijnlijk veel te groot zou zijn voor ze. We gingen daar in mee en moesten nu alleen nog onze eigen keuze gaan maken. Uiteindelijk werd er gekozen voor de Cajun Jambalaya Pasta (een bord gevuld met linguini pasta, stukjes kippenborst, garnalen, cajunkruiden, rode, gele en groene paprika, rode ui, knoflook, peterselie en tomaat). Zelf ging ik voor de Bang-Bang Chicken and Shrimp, dit was een pittig Thais gerecht bestaande uit een bol witte gestoomde rijst, met daaromheen stukjes gebakken kipfilet, garnalen, kokos, pinda’s, erwten, courgette, wortel en andere groenten, geserveerd in een currysaus.
Het duurde wel even voordat alle gerechten op tafel stonden, maar we hadden de tijd en vonden het ook wel gezellig om een keer wat langer aan tafel te zitten. De volgende dag zouden we naar onze laatste verblijfplaats van de vakantie (Anaheim) gaan en we spraken over alles wat we de afgelopen dagen al hadden gezien en meegemaakt. Op een gegeven moment werden onze gerechten voor ons op tafel gezet. De borden met de 2 sliders zagen er erg goed uit, het waren gerechten van het kindermenu, maar de portie was groot. Een tweetal broodjes waren belegd met vlees, cheddarkaas en saus, daarnaast stond een zilverkleurig emmertje welke flink gevuld was met friet, wat rauwkost en augurk lag erbij en bovendien stond er ook nog een klein bakje met ketchup op het bord. Voor die $ 7,50 per bord was het echt heel veel. De Cajun Jambalaya Pasta zag er vooral heel pittig uit, vanwege alle rode kruiden welke op het bord lagen. Mijn Bang-Bang Chicken and Shrimp was geserveerd in een diep bord, het gerecht rook heerlijk en ik had zin om er aan te beginnen. Het was een keer een heel ander gerecht dan anders, maar ik had op dat moment even genoeg van de hamburgers.
Ik vond de combinatie van de witte rijst (zonder een uitgesproken smaak te hebben), kip, garnaal en de currysaus erg lekker. Alle ingrediënten vulden elkaar goed aan en met een lepel at ik het hele bord tot en met het laatste beetje saus helemaal leeg. Het enige minpuntje was dat elke hap vrijwel hetzelfde smaakte, maar gelukkig was die smaak dus wel goed. Er werd wat minder enthousiast gereageerd op de Jambalaya, deze bleek toch wat te pittig, waardoor de andere ingrediënten niet goed geproefd konden worden. Ik heb er zelf ook van geproefd en het was inderdaad zo dat de pittigheid overheerste. De borden met de sliders en friet vielen gelukkig wel ook in de smaak. Alles (behalve de rauwkost) werd opgegeten en dat zei genoeg. De serveerster ruimde onze tafel af en vroeg of dat we nog een dessert wilden bestellen. Dat wilden we wel, want we hadden al naar het menu met de cheesecakes gekeken en daar iets uitgezocht. Omdat ieders maag toch al behoorlijk vol was geraakt besloten we om het bij één stuk cheesecake te laten en die met zijn vieren te delen. We bestelden de Chocolate Hazelnut Crunch Cheesecake, een cheesecake gemaakt met chocolade en hazelnootcrème, gegarneerd met Hazelnoot Crunch en Nutella.
De serveerster vertelde ons dat we een goede keuze hadden gemaakt en ze ging op weg naar de keuken om onze bestelling op te halen. Even later stond er een heerlijk stuk cheesecake voor onze neus op tafel. Het was geserveerd op een rond bordje, met een flinke toef slagroom zowel bovenop het taartje als op het bord. We pakten er allemaal een kleine vork bij en begonnen aan de aanval. Ik denk dat het gehele stuk binnen een tweetal minuten helemaal weggewerkt was. Het smaakte verrukkelijk. De harde, stevige bodem, met de zachte vulling van chocolade en hazelnoot en daar bovenop de Nutella en slagroom was echt ontzettend lekker. Het was echter wel een zeer machtig stuk taart. Ik denk dat we een tweede stuk ervan maar met moeite op hadden gekregen. Nadat we alles op hadden kregen we de rekening uitgereikt. We moesten een bedrag van $ 89,49 betalen, inclusief taks, maar zonder fooi. Met de fooi erbij werd het toch een aardige rekening, maar dat wisten we van tevoren en daar hadden we ook voor gekozen. Ik vond het een heerlijk diner en het was een goede afsluiter van ons verblijf in San Diego.
