Adres: 2159 TX-36, Sealy, TX 77474, Verenigde Staten
Nadat we 2 dagen in en rondom Houston waren geweest, was het tijd om de stad te verlaten en op weg te gaan naar de volgende bestemmingsplaats van onze rondreis door Texas. Een dag in San Antonio stond op het programma en omdat we als eerste activiteit het bezoeken van SeaWorld San Antonio gepland hadden staan besloten we om zo vroeg mogelijk vanuit Houston weg te rijden. Het was eigenlijk de bedoeling om in het hotel in Houston (The Whitehall Houston) te gaan ontbijten bij Edgar’s Hermano, maar het leek ons leuker om onderweg ergens te stoppen en daar dan wat te eten. De rit naar San Antonio duurde ongeveer 3 uur (vrijwel de gehele weg rechtdoor), echter besloten we om na 45 minuten al een afslag te nemen, omdat we allebei al best wat trek hadden gekregen. Overal langs de weg zagen we grote reclameborden en logo’s van restaurants, ik vond het geweldig en voelde me echt in Amerika. We reden het plaatsje Sealy binnen en konden kiezen uit een aantal verschillende zaken, waaronder natuurlijk een McDonald’s, maar ook een Burger King, Jack in de Box, Domino’s Pizza en Whataburger. Tijdens mijn vorige verblijf in Texas heb ik de keten Whataburger vaak voorbij zien komen, maar heb er destijds niet gegeten, daarom leek het me leuk om deze keer wel naar Whataburger toe te gaan.
Whataburger is een Amerikaanse fastfoodketen welke op 8 augustus 1950 is opgericht in Corpus Christi, Texas. Het hoofdkantoor van het bedrijf is op dit moment te vinden in San Antonio. De restaurants zijn gespecialiseerd in het maken en verkopen van hamburgers (de Whataburger, de Whataburger Jr. de Justaburger, Whatacatch en Whatachick’n), maar er staan nog allerlei andere fastfood-gerechten op het menu. Whataburger is opgericht door Harmon Dobson en is tot het jaar 2019 ook een familiebedrijf van de Dobsons gebleven. Echter is het op 14 juni 2019 voor een groot gedeelte verkocht aan BDT Capital, een investeringsmaatschappij uit Chicago. Het is de bedoeling dat zij de keten nu verder gaan uitbreiden, buiten de staatsgrenzen. Op dit moment zijn er namelijk in Texas een kleine 700 vestigingen van de keten te vinden, maar daarbuiten slechts ongeveer 150 in de andere zuidelijke staten. Jarenlang stonden de restaurants van Whataburger bekend vanwege de opvallende gebouwen met oranje en witte strepen in een A-frame, als een soort tent, echter worden de restaurants nu allemaal gemoderniseerd en gaan ze met de tijd mee.
Op het moment dat we de parkeerplaats van de vestiging van Whataburger opreden was het pas 7:15 uur. Het restaurant was echter 24 uur per dag geopend, dus we stonden niet voor gesloten deuren. De oranje lichten en belettering zorgden voor een opvallend geheel. Er stonden al een paar andere auto’s voor de ingang van de zaak, dus we zouden niet de enige gasten gaan zijn. We gingen het restaurant binnen en stonden vrijwel direct voor de kassa. Een paar personeelsleden waren aan het schoonmaken en eentje stopte met haar werkzaamheden om zodoende ons te kunnen helpen. Ik keek even naar de schermen waarop het menu stond beschreven, en omdat ik het nog wat te vroeg voor een hamburger vond (waarom weet ik op dit moment eigenlijk niet) ging mijn aandacht vooral uit naar het bord welke helemaal rechts hing. Dat was namelijk het bord met het Amerikaanse ontbijtmenu. Het waren gerechten bestaande uit ei, kaas, bacon, biscuits & gravy, pannenkoeken en gefrituurde kip. Ik had best wel wat trek gekregen en wilde daarom voor een van de “platters” (menu op een dienblad) gaan, een tijdje twijfelde ik dan ook tussen de Pancake- en Breakfast Platter.
Uiteindelijk koos ik voor nummer 24, dit was de Breakfast Platter bestaande uit roerei, 2 plakken gebakken bacon, een biscuit en hash browns. Tevens zou er een beker koffie, welke ik onbeperkt mocht bijvullen, bij worden geserveerd. Mijn kameraad ging voor nummer 23, dit was de Pancake Platter. Het gerecht bestond uit een drietal pannenkoeken geserveerd met hash browns, bacon, boter en een paar bakjes siroop. Er werd daarbij tevens voor een melk en een beker thee gekozen. In het totaal hoefden we slechts $ 12,58 af te rekenen, dus dat was heel erg goedkoop. We kregen nummer 35 mee en moesten even wachten op onze bestelling. We namen plaats aan een van de vele vrije tafels in het restaurant. Slechts 2 of 3 andere tafels waren bezet, maar dat kwam natuurlijk ook door het vroege tijdstip van dat moment. Het leek alsof aan een van de tafel wat daklozen zaten, zij deden namelijk samen met één beker drinken. Ze zaten nu natuurlijk wel lekker warm en beschut, het was best fris buiten, dus ik kon ze goed begrijpen. Ik liep even naar het gedeelte waar ik mijn beker met koffie kon vullen en pakte er meteen een paar cupjes met de lekkere hazelnoot-koffiemelk bij. Die koffiemelk van Coffee Mate drink ik altijd wanneer ik in Amerika ben en kan er echt van genieten.
Na even gewacht te hebben werd nummer 35 omgeroepen. Ik leep naar voren om het oranje dienblad in ontvangst te nemen. Op het dienblad lagen de beide menu’s op een tweetal plastic zwarte schalen en daarbij waren een flink aantal kleine bakjes met sauzen (pikante saus, ketchup en mayonaise) gedaan. De hash browns zaten in een klein papieren zakje, het waren langwerpige gefrituurde en krokante snacks gemaakt van geraspte aardappel, welke qua uiterlijk een beetje op vissticks leken. Normaal gesproken bestaan de hash browns altijd uit één geheel, maar deze kleine vierhoekige stukjes kende ik nog niet. Ik besloot om daar eerst eentje van te proeven, samen met wat ketchup, en ik moet zeggen dat het me goed smaakte. Ik sneed vervolgens de biscuit in tweeën en deed er wat van het roerei en een plak bacon op. Ik wilde er een klein beetje zout opdoen, maar helaas schoot ik wat uit, waardoor het gerecht een stuk zouter werd dan de bedoeling was. Ik kreeg er dorst van en dronk mijn beker snel leeg, om het vervolgens weer te vullen met de regular koffie en hazelnootmelk. Het werd buiten inmiddels al wat minder donker, de zon was op, en er kwamen ook meer gasten het restaurant binnen.
Het gerecht met de pannenkoeken bleek goed in de smaak te
vallen, ze waren vrij luchtig gebakken, maar vormden in combinatie met de bacon en
zoete siroop toch best een aardige maaltijd. De hash browns hoefde hij niet te
hebben en mocht ik opeten. Daar was ik wel blij mee, want ik had natuurlijk
best wat zout op een gedeelte van mijn gerecht gegooid, waardoor dat niet echt
lekker meer was. Voor een volgende keer moet ik er beter mee uitkijken en maar
een klein hoekje van het zoutzakje afscheuren. Gelukkig had ik het zout niet
overal opgegooid, waardoor ik nog wel wat heb kunnen eten van de rest. Nadat we
een tijdje in het restaurant zaten en een groot gedeelte van ons ontbijt op hadden besloten we om Whataburger te verlaten en weer terug de weg op te gaan. We moesten namelijk nog langer dan
2 uur rijden en wilden zo min mogelijk tijd verspillen. Ik vond het leuk om een
keer bij Whataburger te zijn geweest en zou er in de toekomst graag nog een
keer naartoe gaan. Dan neem ik echter geen ontbijtgerecht meer, maar wil ik
de echte originele Triple Meat Whataburger met friet gaan proberen. Ik heb er namelijk
spijt van dat ik daar tijdens mijn bezoek aan het restaurant in Sealy niet voor
heb gekozen.
